ARKADAŞIMIN AŞKISIN

~8~ aşkın mı arkadaşlığın mı?

bugün okulda kermes düzenlenecekti ve bizde bir bakıma görevliydik.yiyeceklerin satışıyla ilgileniyorduk ama gerçekten sıkılmıştık.sonunda iremin annesi yardıma yetişti de gidip biraz dinlenebildik.

biz bir masa bulup oturduktan sonra meriç berkeyle birlikte yanımıza geldi.melisanın yanına oturdu ve konuşmaya başladık.öyle konuşurken Meriçin arkadaşları bizim olduğumuz tarafa doğru geldiler ve merice Melisayı öpmesi için alkış tutmaya başladılar.umursamamaya çalıştım hatta ben bile onlara katıldım ve meriç beni şaşırtarak ve mutlu ederek Melisayı opmedi.ben belki sevindim ama melisa üzülmüştü ve bu benimde uzulmem anlamına geliyordu.biz Melisayı teselli ettikten sonra müzik çalmaya başladı ve hep birlikte kalkıp dans ettik.şarkı bitti insanlar yavaş yavaş dağılmaya başlıyordu.birden bi hareketlenme oldu ve kalabalığın arasında Meriçi birileriyle tartışırken buldum.melisa onu çok özlediğini veyanına gitmek istediğini söyledi.kavgayı bahane edecekti.bende onu oraya goturdum.yanına gittiğimize ve onu savundugumuza bozulmuş gibiydi ve bizi yanından gönderdi.ısrar etmedim.melisayla oturacak bir yer bulduk kendimize.melisa feza ve ben sohbet ederken meriç yanımıza geldi.melisa bizi yanından kovduğu için ona kırgındı ve trip atmaya başladı.meriç hic beklemediğimiz bir şey yaparak melisayı tersledi.″melisa eğer en ufak bi şeyde boyle davranıcaksan ayrılalım gitsin ben ugrasamam boyle!! orda bi kızın beni savunmasına ihtiyacım yoktu benim ve sizi gönderdim tamam mı?!″.bunları söyledi ve gitti.ayrılmışlardı.bu kadar cabuk mu?.feza mericin peşinden gitti ve onla konuşmayı denedi.sonunda ikna edebildik ve bir köşeye gidip oturduk.onlar konuşmaya başladığı sırada demir parmaklıkların arkasından bir çocuk laf attı.ben zaten sinirliydim ve kosarak parmaklıkların arkasına gittim.çocuğu bi güzel fırçaladıktan sonra geri döndüm ama meriç gitmişti ve melisa çok kotu ağlıyordu.onu öyle gördükçe içim parcalanıyordu resmen.Melisayı yüzünü yıkaması için lavaboya goturecektik ama bahçenin ortasında yere yığıldı.bayılmamıştı ama ayağa kalkamıyordu.oturmuş aglıyodu öylece.bu hali beni gerçekten çok üzüyordu.hemen Meriçi aradım.″meric sen nereye kayboldun?bu kadar kolay gidemessin melisa okulun ortasında oturmuş aglıyo lütfen bisey yap...″ tahmin ettiğim gibi biraz sert cıkıştı ″bade bıktım ama surekli onun tavırlarını cekemem ben!orda ben kavga ederken niye yanıma geliyo sanki?ne isi var orda? benim bi kızın korumasına ihtiyacım yok tamam mı?″ haklıydı ama olmazdı ki boyle.bu kadar cabuk ayrılamazdı ondan.Meriçi ne kadar sevsemde Melisayı çok onemsiyordum ve boyle uzulmesine göz yumamazdım.ama elimden de birşey gelmiyordu ki..″tamam meriç haklısın ama Melisaya kızma,o sadece seni görmek istemişti bende yanına getirdim orda seni savunan da bendim özür dilerim.melisanın bi sucu yok diyecektim sadece ama neyse konuşmak istemiyorsan sorun değil görüşürüz.′′ dedim ve cevap vermesini bile beklemeden telefonu kapattım tam melisanın yanına doncektim ki meriç aradı.″bade haklısın çok tepki verdim özür dilerim.Melisaya verirmisin yanındaysa?″ sasırmamıştım.meriç ince düşünen bi insandı.hemen sevinçle melisanın yanına koştum.mericin adını duyunca hemen fırladı ve telefonu kaptı elimden.bi sure konuştular ve seni seviyorum diyerek kapattı telefonu melisa.barışmışlardı.hem de ben barıştırmıştım onları.melisa birden boynuma atladı ve bana tesekkur etti.

kendim için uzulsemde melisa için seviniyordum.bunu yapmalıydım.onlar ayrılsa nolcaktı ki? artık Meriçi dusunmemeliydim.bunu Melisaya yapmamalıydım.onu unutacaktım.en doğrusu buydu.belki de Güneş bana yardım edebilirdi.