Who am i?

Chapter 15 "Come on"

Teumae's Pov

All by myself, I am walking on the way to my school. At habang naglalakad, ay hindi mawala sa isipan ko ang mga pangyayari kahapon lamang.

[flashback=

Nalaglag mula sa aking bulsa ang larawan ng isang babae, kasama ang isang batang lalaki; nakuha ko ang larawan na iyonsa kuwarto ng aking mga magulang.

Kapwang napako ang tingin ni Ahalki, pati na ni Papa, sa picture na iyon. Pinulot ito ni ate at tinitigan.

"Ano 'to?" nagtatakang tanong ni ate habang sinusuri ito. Actually, iyan din ang tanong na gumugulo sa aking isipan. Sino nga ba sila, at kitang-kita sa mga mata ni Ahalki at ni Papa ang may pag-aalalang reaksyon?

"Aalis na ako," walang buhay na sagot ni Ahalki.

I took a glimpse on him, who is currently making his way. Mabilis kong hinablot ang laylayan niya ng damit upang hindi siya makalayo. Nang mapahinto sa paglakad ay lumingon niya sa akin, wearing his serious, yet scary glare.

Pero hindi naman siya ang kinausap ko. Tinignan ko ng mata sa mata si Papa at nagsimulang magtanong kahit na nangangatog ang aking mga labi: "Sino ang babae na nasa larawan?"

The three of us, me, my sister and Ahalki, fixed our eyes to my Dad. Kami lang ang nandirito sa kusina, pero ramdam na ramdam ng bawat isa ang tensiyon.

"Sino siya?!" I shouted, kaya naman yung mga bisita na nasa sala, pati na si Mama ay napadungaw sa amin. Now, may mga nakakapanood na.

"S-Siya ay..." ang hindi maituloy-tuloy na sambit ni Papa.

"Teumae," my mom called my name while frowning, "ano bang nangyayari di--"

"Siya ang Nanay ko," ang mga salitang sinambit ni Ahalki na nagpatigil sa aking mundo. He looked at me, walang lakas at naninimbang ang emosyon.

"K-Kung ganun, s-s-sino naman yung b-batang lalaki na...na..." hindi ko maituloy-tuloy na tanong, anupat gumagaralgal ng gumagaralgal ang aking boses.

Ibinitaw ni Ahalki ang kamay ko na nakakapit sa laylayan ng kaniyang polo. Pagkatapos, sinagot niya ako ng tuwiran: "Ako ang bata na iyon."

"Huh," singhap ko. I swallow my saliva but my throat feels like there was a lump on it.

Inilipat ni Ahalki ang tingin kay Ayl na nakadungaw at nanonood sa pangyayari. Pagkatapos, he said in sarcastic way: "Now, alam ko na kung bakit mo ako iniiwasan," mga salitang malamang na patungkol sa akin.

"Ahal..." I tried to call his name.

Pero naglakad na siya ng ilang hakbang papunta kay Papa. Yumuko pa siya ng bahagya at nagpaalam ng: "Aalis na po ako." Then he walked away.

Sumunod naman sa kaniya si Ayl pati narin sila Doll, Casey, Tim at Rom na hindi mawari ang iba't ibang reaksyon sa napapanood.] end of flashback.

After that incident, hindi ko nagawang kumain sa iisang mesa kasama ng aking mga magulang. I wanted to hear their explanation. Pero may isang bagay na pumipigil sa aking alamin iyon. Paano kung tama ang nasa isip ko? Paano na ako? Paano na ang sarili kong damdamin?! Napaka-unfair!

"Hello Teumae!" masayang bati sa akin ng magandang babae na humarang sa dinaraanan ko.

My feet stopped from walking and my head lifted from looking at the ground. It is was Doll, the girl standing in front of me.

"D-Doll?" I asked, with trembling lips.

"Bakit parang wala kang gana? Hindi ka ba kumain ng breakfast?" she asked over.