"Beni mi arıyordun?"
Tanıdık sesin bana verdiği bir sürü his vardı 'korku,endişe,hüzün,heyecan,sinir" ama ilk kez bunu hissetmiştim.
İskender bey'e doğru döndüm.Tebessümlü suratına tıpkı hissettiğim gibi baktım.
AŞK. İlk kez onun sesinde aşkı hissetmiştim.
İşte o an anladım.Ben İskender bey'e aşık olmuştum.Yine uçurumun kenarındaydım fakat bu sefer oradan kendim atladım.
Yüzme biliyor muyum? Hayır. Bunu tek ilişkim Zülfikar da görmüştüm.Aşk bana göre değildi,hep boğuluyordum.
"Neden sizi arayayım ki?" dedim ,yalan söyleyen sesim hem titriyor hem de zihnimdeki fazlalıklarla taşıyordu.
Ne yapacağım? Ya gerçekten aşık olduysam?
"Arabamı park ettiğim yere bakıyordun." dedi ambulansın olduğu yeri işaret ederek ifademi bozmadan aklıma ilk gelen soruyu sordum.
"İskender bey,bana aşık mısınız?"
"N..Ne?" dedi elmacık kemiklerini yukarı çekip gözlerini küçültürken.Afallamıştı,ilk kez kekeledi ama hemen toparlandı muzip bir ifadeyle bana baktı,
"Delirdin mi? Ya da narkoz falan mı aldın? Nasıl sorarsın bana bunu!?"
Sakin başlayan konuşmasını şişen damarıyla birlikte bağırmasıyla sonuçlandırmıştı.Sakinliğimi bozmadan devam ettim.
"Lütfen dediğiniz gibi yapın, beni görmezden gelin." tıpkı İskender bey'in bıraktığı kağıtta bana yazdığı gibi, sesimin ne kadar yüksek çıkmasını istesem de bunu yapamamıştım.Bir süre şaşkınca bana baktı,büyük ihtimalle yersiz ters tavrımı araştırıyordu benim sürekli ona yaptığım gibi.
Cevap vermeyeceğini anladığımdan yanından bir kaç adımla uzaklaştım çıkış kapısına doğru ilerliyordum.Nedensizce sanki kendimi sevgilimden ayrılmış gibi hissediyorum!Neden ki!?
Fazla kaptırdım kendimi! Hep gözünün içine baktım! O gözlere bakan bir kız ona aşık olmasın gelsin beni-
"Dur!"
İskender beyin komutuyla ayaklarım gitmeyi ret etmişti.O kadar alışmıştım ki onun dediklerini dinlemeye.Çok geçmeden hızlı adımlarını duyulacak kadar sert atıp önüme geçmişti.
"Eğer...." derin bir nefes alıp verdi elleri ilk kez belinde değildi,devam etti "Eğer aşıksam ne diyecektin?" bunu sorudan çok bir tehdit gibi söylemişti merak edeceğini hiç düşünmemiştim,olmadığına adım kadar eminim.
"Sanırım bunu hiç bir zaman öğrenemeyeceğiz." Bıkkınlık içerisinde söylediğim kelimeler ağzımı fazla oynatmadan çıkıyordu halim yoktu yorgun ve aşıktım hiç olmadığım kadar da salak bir de acıkmıştım."Neden? Duymak istiyorum. Şimdi!"İskender bey fazlasıyla ısrarcı ve meraklı gibiydi,kesin bunda da bir bit yeniği var.
"Bana aşık olmadığınıza göre öğrenmenize de gerek yok,yani benim verebileceğim bir cevapta yok."İskender beyi sollamak adına yana bir adım atıp dümdüz devam edecek ve ağlayarak geçireceğim gece için çikolatalar almayı unutmayacaktım planım bu yöndeydi.
İskender bey attığım iki adımı hiçe sayarak tekrar önüme geçti.Gözlerini kapatıp sitemle dişlerini bastırdı ,saliseler için de gözlerini tamamen açıp "Aşığım!" dedi.
Aşığım? Aş? yemek ! Aşığım? Aşkım? Sana aşıkım?
Kafamda sansürlenen 'Aşk' kelimesi bana aşktan başka her şeyi anımsatıyordu."Duymadın mı!? Aşığım işte,söyle şimdi!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
★ÇAKMA PATRONUM★®
Romantizm''Sürtük bir yalancı'ya inanacağımı mı sanıyorsun?'' dedi sert sesiyle acaba kalbimi bu kadar kırdığını bilseydi hala böyle konuşmaya devam edermiydi.Bir haftadır tanıdığım adamı göz önünde bulundurarak söylüyorum daha beterlerini diyeceğinden emini...
