Dilhun(Düzenli bölüm geliyor)

9.Bölüm/ Flashback(Bahar&Can)

Lise 3'teyken
Baharın ağzından
Yurttaki olaylı haftanın ardından Ziya dede ve Ayşe teyzenin evi benim için kaçış yeriydi resmen hem Can'ı da görecektim. O her ne kadar beni görmese de! Babası o küçükken ölünce annesi üzüntüsüne dayanamayıp kendini ülke ülke gezmeye vermiş can'ın babasıyla en büyük hayali her ülkeye gidip diyar diyar dolaşmak olduğundan zaten ölmeden öncede sık sık ayşe teyzelerde kalıyormuş can eğitim hayatı aksamasın diye. Can ilk anne baba kelimelerini dedesi ve anneannesine söylemiş ailesinin bu kadar ilgisiz olmasından dolayı zaten dedesi ve anneannesine bu kadar düşkün benim bu aileye gelmem onun gözünde ikinci plana atılmasına sebep oluyormuş gecen hafta onun encok sevdigi çikolatalı patlamış mısırdan yapip film izleyelim mi diye odasına gitmemle basladı

(halbuki ilk kez bu kadar özenle ögrenmeye çalışıp yapmıştım kolumu yakmama ragmen) geçenki kavgamız o kavgada ağzından kaçırdı bende geldiğim yerdekilere yuzlerce kişinin anne demesine goz yumdugumu bu kadar bencil olmaması gerektiğini söyleyince iyice köpürdü yatağındaki laptopu alip duvara attı ve " sen nereden bileceksin benim ne hissettiğimi senin için en azından hiç olmadılar benim var aa yok bunun nasıl olduğunu bilmiyorsun" bende patlayarak
"şaka mısın oğlum sen! ben anne nedir neye benzer onu bile bilmiyorum sen en azından o nefes aldığı sürece yüzünü görebilirsin sesini duyabilirsin ko-kokusunu içine çekebilirsin sen benim ve benim gibilerin hikayeleri hakkinda ne biliyorsun benim sadece adımı biliyorsun hikayemi değil bunun için asla karşıma gecip 3 yasindaki veletler gibi mizmizlanma" iceri ayse teyze girerek bizi uzaklastirdi birbirimizden ama hala can'ın öfkesi geçmemişti
"anne onu istemiyorum dedikçe zorla getirdiniz eve ne olduğu belli olmayan birini eve sokuyorsunu-" ayse teyze bir anda Can'a tokadı patlattı
" sakın sakın Can bir daha Bahar hakkında konuştuklarına dikkat et yoksa bu evden giden o değil sen olursun bu kız eve geldiğinden beri kovmak için her lafı söyledin yetmedi davranışlarınla ezdin kızı ses çıkarmamak için yalvardı bu kız senin icin bize alışır zamanla ben onun kalbini kazanırım dedi senin için (baharın kolundan tutarak yanmıs kolunu gosterdi) mısır patlatmaya çalıştı kaç saattir aşağıda sen şimdi onun cabalarina karşı ne oldugu belirsiz lafını soyleyemezsin benim yetiştirdiğim can asla bunu söylemez! Bahar kızım sen aşağı in ben birazdan geliyorum dedi bende kapıdan sessizce çıkacakken bağırışları oldugun yerde kulağımı dayayıp kapıya dinlemeye başladım.
"Anne yapma bu kız için beni üzüyorsun bak!"
"Asıl sen beni çok üzüyorsun can o kızın hikayesini sana bilerek anlatmadik acımanı degil onun dostu olman icin biz yaşlanıyoruz ve biz gittikten sonra dur kesme lafımı birbirinizin her daim yanında olun diye onun koruyucu ailesi olduk ama damdan düşer gibi tanıştırmakla hata yaptık o kız doğumda annesini kaybetti daha kokusunu koklamadan sütünü sevkatini alamadan annesinden babasının gunlerce yüzüne bakmadığı bir bebekti o babası annesiyel görücü usulü ile evlendirilmis ask yokmuş aralarında ve babasi annesinin öldüğünü duyunca kızının sağlıklı olduğunu öğrendikten sonra ilk sorduğu neymis biliyor musun 'ben bi başıma bakamam bu çocuğa devlete nasıl verebilirim 'diye sonrada hiç uğramamış hastaneye akrabalar gelip almış aileside 1 ay geçmeden babasıni istediği biriyle evlendirmisler uvey annesi istememis onu ilk ve son kucağına alışı yetimhaneye bırakana kadar olmuş nüfus cüzdanını bile çıkartmamışlar kızcağızın yurdun müdürü bahar adını vermiş babası suanda hayattaymıs üstelik neyse! hayatı boyunca yüzünü bile görmediği hic tatmadıgı şefkati ona bir nebze olsun unutturmaya çalışıyoruz bunun gibi yüzlerce binlerce çocuk var sen iki lafımdan hemen aliniyorsun üzülüyorsun bu kız ne yapsın sende biraz onu anlamaya tanımaya çalışsan ne kadar büyük hata ettiğinin farkına varacaksin"
"Ben özür dilerim anne ona karşı önyargılı davrandım ama damarima basıyordu mesela hep odama gelip benimle konusmak istiyor ve diaari çıkarken yanıma gelip bende gelicem diyor bilgisayarda oyun oynarkkende aynısını yapıyor"
" ah can bu tatikleri ben vermiş olabilirim biraz bende zorladim dimi seni ama bana söz ver onun tanımak için birbirinize şans vermenizi istiyorum"
"Söz veriyorum onu tanımak için her seyi yapacağım"
"öncelikle icten bir özür dilemen gerek buradan başlamalısın" konusmalari vittigi gibi alt kattaki lavaboya koştum kapiyi kapattım bu duyduklarim farkketmeden gözlerimden istemsizce akmaya başladı ben ailem olmadığını söylemişti bana yurt mudiresi ama benim bir babam mı varmış benim babam varmış sesli soylemeye basladim "benim babam varmış" sevinçten ağlamaya başladim belki birakmak zorunda kalmistir belki ozlemistir belki ziyaretime gelmistir belki bir sürü varsayım aklima gelmişti Allahım şükürler olsun benim babam var belki beni bekliyor belki hasta gelemiyordu ayse anne bu kadar detayi bildigine gor onunla görüşmüştu belki dogru zaman da bulusturacak bizi belki onun sandigi kadar acimasiz degil korkmustur beni almaya kucagina sonucta küçüktüm belki zorunda kalmıştır bırakmaya onu bulmalıyım ne kadar ozledigimi birlikte gerceklestirmek istediğim hayallerimi anlatmalı ve birlikte yapmalıyız suan ne can ve soyeldikleri normalde aşık oldugum çocuğun soyeldikleri beni yipratirdi ama şimdi iyi kinbu kavga olmus ve ben kapida dinlemisim yoksa ogrenmek zaman alabilirdi kapim tiklatilmaya baslandi kapida ayse teyze iyi olup olmadigimi soruyordu gözlerimi peceteyle silip kapiyi actim ağlamış olmamı canla olan kavgamıza bağlıyordu. Ve beni yatistiracak seyler sotlutordu aksam yemeginde durgundum nereden nasil baslamam gerketigiyle ilgili en ufak bir fikrim yoktu babam beni bir yerlede bekliyordu dusuncelerim ziya dedemin koluma dokunmasiyla kesintiye uğradı "kızım iyi misin"
" iyiyim dedecim salı günü matematik sınavı korkutuyor beni onunm düşünüyorum" "sen yaparsin benim akıllı kızım " caprazimdaki can kafasini kaldirip ne iğneleyici bir laf etti ne de göz kontağında bulundu. Yemekten sonra odasina cikti ve 3 saat hic inmedi bizim yanimiza indiginde de benimle konusmak istediğini belirtti veodasina çıktık. Ne diyecegini bilemiyordu herhalinden belliydi. "Bir şey soylemeyecek-" "hayir hayir gitme bak ben san karsi büyük aptallik ettim essegin onde gidebiyim yani anladin mi beni affeder misin en bastan alalım tekrar tanisalim olur mu (masaya gidip elinde tuttugu kolyeyi bana gösterdi) bu da ozur icin elimle yaptim benim icin zor şartlar altındamısır patlattın bende aana mısır tanelerinden bir kolye yaptım mısı tanelerini yerli amerikalilar takı olarak kullanıyorlarmış zamanında ve sana kolye cok yakisiyor kendimce bir sey yaptim umarim beğenirsin" "Bu çok ama çok guzel. Ilk defa bana bir hediye veriyor el emeği ve senden almak bu hediyeyi çok özel " ne dedigimin farkina gecte varsam artik ozel jelimesi cikmiati ikimizin gozleri kenetlenmisti kelimeleri anlamlandirmak icin biraz zamana ertelemisti cunku gozlerimizdeki mutluluk her seyi anlatmaya yetiyordu. Buldum beni tanimak icin guzlenbir sans vermeliydim ona " bu kolye cok güzel benim için hep degerli kalacak ne kadar küssekte birbirimize karşı fakat seni bir sartla affederim"
"Gerçekten de yaptıklarım için çok pişmanım ne istersen yaparım"
"Benim bir ba-bam var onu bulmam gerek yardımın lazım birlikte babamı bulalım?" Şaşırmış kafasinda karışmıştı ama biraz sonra bana istedgim cevabı verecekti çünkü babasızlıgın nasıl bir duygu oldugunu biliyordu. "Tamam bulalım babanı ama bana söz ver her şeye hazırlıklı olacaksın belki ölmü-"
"hayır ölmedi biliyorum sen varmısın yok musun bu işte? " kabullenerek "varim"
(can)

(Bahar)