First's ( COMPLETED )

Chapter 12

New Friend

"Okay Class don't forget to work on your assignment. I'll consider it as a quiz tomorrow okay ?. " Sabi ko sa mga estudyante ko.

"Yes Miss Chrishae we'll do it perfectly for Mr. Ricos ." Sabi nung isa kong estudyante. "Geez, Ma'am you're so lucky he's so gwapo. Oh Em Gee!" Kinikilig pa yung isa. Tsk ang bata- bata pa nila ganto na sila. "Tumahimik nga kayo! May boyfriend na si Miss Chrishae kaya wag kayo.!" Sabi ng kapatid ko. Haha, estudyante ko nga pala sa isa kong klase si Kier kaya hindi siya makakapaglihim sakin *evillaugh*.

"Okay class you may now leave the room. Goodbye." Lumabas na ko at sakto nakasalubong ko si Ricos laki ng ngiti, sus alam ko na dahilan.

"Partner, sinagot na ako ni Miss Liz :D." Partner pala tawagan namin dahil sa lahat ng projects and task sa Univ. eh magkasama kami, but wala yun ibig sabihin. He's been my friend, bestfriend and love advisor.

"Naks naman, burger na yan!" Naaamoy ko malilibre nanaman ako ngayon. Haha

"Syempre kahit ano kasi tinulungan mo ako. Tara?" yaya niya

---

"How's your relationship with Kent? Tumawag na ba siya or nagsulat?" tanong niya na bigla kong ikinalungkot.

"He's not calling me, he doesn't even leaved a message on my email, parang wala na kami. Miss na miss ko na siya, hindi man lang siya magtext nakakainis." sabi ko. "Sa tingin mo partner mahal pa niya ako?" tanong ko kay Ricos.

"I don't think so partner, it's been 1 year and may natitira pang 2 years. Maraming pwedeng mangyari sa 2 years na 'yon." Alam ko na ang ibig niyang sabihin.

"Ah bahala na, hangga't kaya ko pa kakayanin ko. Pero hindi naman ako manhid na hindi mapapagod. Bahala na nga. Kain na tayo :D" Ako

Kent's POV

It's been One year simula nung pumunta ako dito sa States. Wala man lang akong balita sa Barkada ko at sa babaeng minamahal ko. Ewan ko ba kina mama at kinuha lahat ng gadgets ko tapos pinapakasal pa ako sa babaeng hindi ko mahal. Arranged marriage daw, sila lang naman may gusto nito.

Guston gustong gustong gusto ko ng makita si Chrishae. Baka gawin nga niya yung sinabi niya pero wag naman sana. Hindi ko man lang masabi sa kanila itong binabalak sa akin ni mama. I feel worthless, I'm not a kid anymore para diktahan nila ako sa mga gagawin ko ngayon, bukas o sa buhay ko! Ayoko na!

I decided to talk to mommy she's in her room right now. I knocked on her door and she opened it immediately.

"Mom, alam mo na siguro kung ano ipinunta ko dito." Magtatalo na naman ata kami neto.

"I'm sorry sweety but your marriage to Mr. Lorenzo's daughter are all ready. And besides, it's been one year since you moved here in States. I think her feelings was all vanished. Just forget her and marry Lindsay." bwisit! Lagi na lang ganito, ayoko ng mabuhay!

"But mom..." Ako

"No but's my decision is final and it won't change anymore." Hindi ako makakapayag!

"I hate being Cris Kent Ereos! I hate you mom! I'm not a kid anymore, you keep on dictating what would I do today, tomorrow, and on my own future. You are so unfair mom! Don't make me hate you for the rest of my life. You're very unfair . . . *pak*" Kahit pa ilang ulit niya akong sampalin wala ng mas sasakit pa sa ipakasal sa taong hindi mo naman gusto.

"Sinong nagturo sa'yo na sumbatan ang sarili mong magulang Kent? Look what that girl have done. She made you irresponsible. !" Mommy

"Haha. Siya? Who was the person who always want to make me perfect at all time huh? Hindi ba ikaw mommy? Hindi ko man lang magawa yung gusto ko Hindi ko maenjoy ang mabuhay dahil sa'yo! Sana hindi na lang ako ipinanganak kung ganito lang din naman ang magiging buhay ko..." biglang may pumasok sa kwarto ni mommy. Si Lindsay ang future wife nila, oo nila dahil sila naman may gusto na makasal ako sa kanya. "Siya? Haha siya ang future bride ko diba ?" I kissed the girl na sinasabi nila I kissed her para inisin si mama. Pero nagulat ako dahil bigla akong sinampal ni Lindsay.

"Ito ang gusto mo diba Mom? Okay fine I'll marry her para naman kapag namatay kayo eh hindi mahirapang magmake-up yung embalsamador na pangitiin ka! Isasama ko lahat ng milyones mo sa libingan mo para mas lalo kang sumaya!" Sigaw kong sabi

"You're not Kent anymore. You're not my son." Tss, she's being actress again.

"Don't cry mom, be happy DAHIL MANGYAYARI LAHAT NG GUSTO MO." Sigaw ko para naman damang-dama niya. Lumabas na ako dahil baka hindi ako makapagpigil kung ano pa magawa ko.

"Did you hear that Lindsay? He'll marry you." I sighed, wala din naman akong magagawa kahit ilang ulit pa akong tumanggi dahil lagi lang kaming magtatalo ni mommy.

- - -

*Toktoktok*

"Pasok." Ako

"Uhm. Kent, sorry kanina ha, hindi ko sinasadya. " Si Lindsay pala yung pumasok

"Ako dapat magsorry hindi ko dapat ginawa yun dahil hindi pa tayo kasal." Kailangan kong umarte dito.

"Eto. " Inabot'an niya ako ng cellphone.

"For what?" Ako. "Magagalit lang din sakin ang babaeng mahal ko kapag nalaman niya.

"Sabihan mo sila para hindi sila magmukhang tanga, I know you love them so much so you better call them. " sabi niya

"Why you're doing this? I know it hurts you." sabi ko. "Just be yourself you don't need to pretend." Ako

"Haha, you know what Kent. We're just on the same situation. I love someone and you love someone but we're getting married. We've been in a relationship for 5 years. Five years Kent, five years kaming nagtago ng boyfriend ko. Pinaglaban namin 'yung pagmamahalan for five years pero ito ang gagawin nila sakin. Yung pinaghirapan namin mapupunta lang pala sa wala." Bakit ba niya sinasabi to ? I didn't ask her at all.

"Then why don't you tell to your dad na you don't love me? Linoloko lang natin sarili natin." sabi ko

"Pareho sila ng mommy mo. Ayaw nilang hindi nasusunod ang gusto nila. One day I'm home alone, I attempt to drink a poisonous chemical. Hindi ko naituloy, naisip ko ang boyfriend ko, akala ko noon mababaliw na ko. I even tried to stand in the middle of the road so I can be hit by a car or a truck but someone saved me. I can't live like a living puppy anymore. I hate life." umiyak na siya hindi na niya napigilan pa. Matagal- tagal na rin siguro niyang kinikimkim ang hinanakit niya, pareho lang kami. Pero hindi na namin ito matatakasan pa.

"Ssh. Stop crying it kills me. " hindi ko talaga kaya nakakaita ng babaeng umiiyak lalo na si Chrishae noon.

"Haha you act like my boyfriend. He died when he saved." Napaisip ako yung boyfriend niya ang sumagip sa kanya? " Yeah, he saved me. Sinisi ko ang sarili ko. I'm selfish hindi ko siya naisip noon. Lagi lang pala siyang nakasunod sakin like a stalker dahil ayaw kami pagtagpuin ng dad ko." umiiyak parin siya.

I hugged her. Parang pareho kami ng pinagdadaanan, kasalanan ito ng parents namin. Sila ang selfish!

"Tama na Lind, gagawa tayo ng plan para hindi ito matuloy. Gagawin ko lahat para hindi ito matuloy at para maging masaya ka na. Don't be sad, magtutulungan tayo. Ipapamukha natin sa kanila na hindi nila hawak ang buhay natin." sabi ko sa kanya habang yakap ko siya

"Thanks Kent, I owe you alot kapag nagtagumpay tayo. Call them now para malaman nila okay?" Nagsmile ako.

Una kong tinawagan si Harri at pinasabi ko sa kanya sa iba except Chrishae baka kasi hindi niya maintindihan, I'll explain nalang kapag nakauwi ako sa Pinas.