Unutkanlığın Alışkanlığı

Seni seviyorum

  Furkan'dan konsere gitmemiz icin teklif aldigimda mutlulugun nirvanasini yasiyordum.

Konser'e saatler kalmisti. Siyah kot uzerine beyaz bluz ve siyah deri ceketimi giymistim. Ayagimada siyah topuklu cizme. Tam teomanlikti. Saclarimi yapmaya basladim ki zil caldi. Gelen Cansu'ydu  "Hadii hazir degilmisin yoksa" dediginde "Sacmalama daha iki saatimiz var ve saclarimi bile yapamadim." Bu kizin her sey icin acele etmesi sinirimi bozuyordu. Tabakhaneye bok yetistiriyordu sanki.

Teo'nun cikmasina dakikalar kala yanimda Furkan ve Cansu.. Varmi benden mutlusu? Bagira bagira sarki soyluyorduk. Cansuyla Furkan gayet iyi anlasiyordu. Cansunun erkek arkadasi da pek konusmadigi icin sorun yaratmiyordu.

Gozlerin bos bakiyor ufukta bir seye

Mutluluk veda ediyor ilik nefesiyle

Bu sabah sanki butun cevaplar kanat acmis gel

Bir bulut sakliyor sanki akacak yaslari uykusuz gozlerimden

Bir vapur kalkisi bir baska zoraki firar verdigim sozlerimden

Martilar ciglik cigliga diyor ki don saril ona

Cok gec olmadan don bu yollardan

Ve Furkan bana simsıkı sarildiginda ayaklarim yerden kesilmisti. Nefes alamiyordum resmen.. Konser boyu el ele tutustuk. Cekingen davranislari beni ona daha cok bagliyordu. Bana dokunmaya kiyamamasi deger verdiginin kanitiydi.

Konser bitimi evlere dagildigimizda saate bakmak icin telefonu elime aldigimda bir yeni mesaj vardi Furkan:

"Bugun icin tesekkur ederim yaren iyi ki hayatimdasin seni seviyorum" iste mutluluk buydu. Mutluluk deger verdigin insanin sana deger verdigini gormekti.