Unutkanlığın Alışkanlığı

Kalıcı

Annem babami aldatiyordu. Evet, oz annem o cok sevdigi kocasini baska biriyle aldatiyordu. Ve babam bunu ogrendiginde adami olduresiye dovmustu. Annemin cekip gitmesinin tek nedeni de buydu. Adam cok zenginmis, ustelik yurtdisinda yasiyormus. Annem icin Izmire geliyor, her gelisinde de mutlaka bulusuyorlarmis. Ben ise bunlari halamdan ogreniyordum. Asla aklima gelmeyecek seyleri yasiyordum. Nereye gidecektim? Ne yapacaktim bilmiyordum.Aklimda onlarca soru vardi. Kim bilir o adamla ne zaman tanismislardi. Kim bilir ne zamandan beri gorusuyorlardi. Annemin cekip gitmesi beni derinden sarsmisti. Ailem bu hayattaki tek dayanagimdi. Ama simdi aileden geriye eser yoktu. En guvendigim insan beni ortada birakip gidiyorsa ben bundan boyle kime guvenebilirdim ki?

Erenle gorustuk. Onunla konusmak cok iyi gelmisti. Babamdan bir haftadir haber yoktu nerde ne yapiyordu bilmiyordum. Halam ise iki gune burdaydi. O gelince babamdanda bir sekilde haber alirdik. Tek umudum halamdi. Simdi kimsem yoktu. Zaten akrabalarimizin cogu sehirdisindaydi. Eren, Murat ve Cansudan baska kimsem yoktu. Onlara sonuna kadar guveniyordum.Ama bir yandan da ya tekrar guvenim kirilirsa ya onlarda birakip giderse beni diye dusunup duruyordum. Iste o zaman ne yapardim bilmiyordum. Telefonumun calmasiyla kendime geldim arayan cansuydu "Heey guzellik hadi hazirlan yarim saate evinden alicam senii spor giyiin optuum" bu kizim emrivakilikleri yok mu allahim. Tek kelime ettirmeden kapatmisti telefonu. Evde oturmaktan daha iyiydi. Hazirlanip ciktim. Evin onunde son model siyah bir araba durdugunda arabadan kim cikacakti acaba diye dusunurken Cansuyu gorunce agzim acik kalmisti. "Atla hadi" arkaya gectigimde cansunun yeni sevgilisi Mert'e merhaba dedigimde soluma dondum ki aman tanriim! Resmen bir afetti yanimda oturan "Selam Oguz ben" agzim acik kalmisti resmen "memnun oldum Yaren" bu dusuncelerden arinmaya calisiyordum. Dusunmem gereken daha onemli seyler vardi. Ustelik hayatimda Furkan varken birak bu cocuga karsi bisey hissetmeyi ayni arabada olmam bile buyuk bir hataydi. Ama vurdumduymaz davranmaliydim. Nasilsa eve gidince olan olaylara uzuluyordum simdi dusunmemeliydim. Bir an aklima Furkan geldi. Ne mesaj atiyordu ne ariyordu. Bu durumda bana destek cikmasi gerekirken beni yalniz birakmasi kotu hissettiriyordu.

Piknik alanina geldigimizde her sey hazirdi. Once oturup bir seyler ictik sohpet falan ettik. Aklimi baya bir dagitmistim. Dusunmemeye calisiyordum. Neyse sonra bisiklet kiraladik. Oguz ve Mert iyi cocuklardi. Mertin Cansuya deger verdigi bariz belliydi. Oguz da bana karsi bos durmuyordu. Ama ben ona o gozle bakamazdim. Beni sohpete tuttugunda onumdeki kocaman agaci nasil gormem! Allah kahretsin fena toslamistim. Basima bir agri girdi. Sanki onlarca igne batiriyorlarmis gibi. Sonra Oguzun yardimiyla kendime geldim. Kolum incinmisti. Birde bacaklarimda siyriklar vardi. Saglam gelip curuk gidicektim resmen.

Saat 9 gibi eve gelmistim. Furkandan ne bir mesaj ne de bir arama yoktu. Artik her sey bariz belliydi. Bu zamanimda yanimda olmayan insanin bundan sonra da hayatimda isi yoktu. Erense surekli mesaj atiyor ariyor istedigim bir sey olup olmadigini soruyordu. Muratta ayni sekilde. Iste benim her zaman yanimda olacak insanlara ihtiyacim vardi, zor zamanimda cekip gidecek olanlara degil.

Iste yeri geliyor yillardir tanidigin insanla yillar sonra tanisiyorsun. Annem bunun en basta ornegiydi. Beni birakip gitmisti. Babamda ayni seyi yapmisti. Beni dusunseydi mantikli hareket ederdi. Ama ona da hak veriyordum. Cok gecmeden Murati aradim. Bizde kaldi yine. Huyumu biliyordu tek basima kalamiyordum.Beni yine yalniz birakmadi.

Sabah yuzumde islaklik hissettigimde gozlerimi actim. Murat, Cansu, Eren karsimda dikilip kis kis guluyorlardi. Belli ki baya seslenmelerine ragmen uyanmamistim onlarda son care yuzume su dokmuslerdi.

Cansu "Bence bir an once kalkip sacini basini duzelt daha fazla seni boyle gormemizi istemezsin" gulmekten zar zor konusuyordu resmen. "Cok komiksiniz yine sabah sabah" soylene soylene kalkip yuzumu yikadim. Pijamalarimi cikarip rahat bir seyler giydim sonra tam salona gectim ki on numara bir kahvaltiyla karsi karsiyayim. Manyak bunlar ya. Cok seviyorum. "Inanamiyorum size ya" sesim titrek cikmisti. Duygulanmistim. Annemin ve babamin yoklugunu aratmiyorlardi. En azindan bunun icin ellerinden gelenin fazlasini yapiyorlardi.

Onlar benim gecici dostlarim degil kalici dostlarimdi. Onlar benim ailemdi. Onlar mutluluk sebebimdi. Kardesten oteydik. Ucununde yeri cok baskaydi. Ve onlar iyi ki vardi.