Unutkanlığın Alışkanlığı

Sana Aşık Oldum

Ise yaklasik bir hafta gitmedim. Halamdan bir sure beni idare edecek kadar borc aldigimda, o ne kadar borc oldugunu kabul etmese de, calismaya devam etmeliydim.

Kendimi toparlamam icin bir hafta tabikide yetmeyecekti. Ama calismak zorundaydim.

Is yerine geldigimde patronun calisanlari bana iyi davranmalari icin uyardigi bariz belliydi. Ben gayet iyiydim. Oyle duruyordum daha dogrusu. Cunku ben acilarimi icimde yasardim her zaman. Icim kan aglardida bilmezlerdi.

Ise koyuldugumda Aysel Abla cebime bir kagit koyup goz kirpti. Bu kadin zaten kafadan catlakti. Kim bilir ne yaziyordu kagitta. Isimi bitirir bitirmez kagida baktim.Bir numara yaziyordu. Altindada: "Cem ben. bana mesaj at. is yerinden cikista benimlesin seninle konusacaklarim var.

Hay allahim ne konusacakti benimle?

Cikis saatim yaklastiginda numaraya mesaj attim. Isten ciktigimda kosede beni bekledigini gordum. Yanina gittigimde yuzunun morluklar icinde oldugunu gorunce sasirdim. "Ne oldu yuzune" onu inceliyordum resmen her bir hucresini. "Hosgeldin guzellik hadi gidiyoruz" kolumdan tutupda beni cekistirmeye basladiginda inledim. "Heey canim yaniyor" okuz cocuk. Bir kizin eli oyle tutulurmuydu. Denyo. "Ozur dilerim guzellik" kolumu optugunde gulumsemistim. Bir arabanin onunde durmustuk. Arabadaki koku bana bir seyler animsatiyordu. Cok tanidikti. Annem! Araba annem gibi kokuyordu. Gozlerim doldugunda Cem farkeder farketmez arabayi durdurdu. "Ne oldu? Bir sorun mu var?" uzulmus bir hali vardi. Hayir anlaminda kafami salladigimda daha cok aglamaya basladim. "Gel buraya" dediginde kendimi kollarinin arasinda bulmustum. "Ben.. ben annemi kaybettim Cem." cem hic tepki gostermeden arabayi kullanmaya devam etti. Geldigimiz yer mezarlikti. Hemde annemin mezarligi. Sok olmustum. Iyi de Cem bunu nereden biliyordu? Mezarin onunde durduk. Ben umutsuzca agliyorken "Yaren sasirdin degil mi? Cem nerden biliyor olanlari dedin. Buraya neden getirdi beni dedin. Sonra o adamlarin benimle ne ilgisi oldugunu dusunup durdun. Ama her seyin bir nedeni var. Simdi beni iyi dinle. Ben ilk defa birine asık oldum. Onun hakkinda her seyi bilmem normal degil mi? O adamlara gelince yasli adamin hasta ve bana asik bir kizi var. Eger kiziyla evlenmezsem beni oldurecekmis. Komik degil mi?" ona saskin gozlerle bakiyordum. Sanki komik degil mi derken buna kendi bile inanmamis gibiydi. "Neyse iste ben de istemedim tabi sonra sana karsi bir seyler hissettigim hatta bunun hissin otesinde oldugunu anlamalari zor olmadi. Cunku ben bir kiz icin cabaliyorsam ona asigimdir. Ve bu ilk defa sende oluyor. Bu yuzden beni alip goturduler ama bosver agizlarinin payini verdim ben ha birde ben sana asik oldum. Simdi annenin yaninda da soyluyorum sana asik oldum ve annenede soz veriyorum eger izin verirsen bundan sonra her zaman yaninda olucam. Beni sevmiyorsan da zamanla olur. Ama bu zamani bize tani." Gulumsemeyle karisik agladigimda bana simsiki sarilmisti. Kokusu beni alip baska yerlere goturuyordu resmen. Cok gecmeden aklima takilan ne varsa sordum "Peki ya ben? Senin hakkinda hicbir sey bilmiyorum." dusunceli gozlerle bana baktiginda "Tamam yuru gidiyoruz" Beni kucagina alip arabaya kadar tasidiginda guluyordum. Boyle ani tavirlari cok hosuma gidiyordu. Yikik dokuk eski bir mahalleye geldigimizde gecekondu tipli bir evin onunde durduk. "Ben burada yasiyorum. Beni oldugum gibi kabul edecek misin?" ya ben bu cocuga karsi kuvvetli duygular hissederken nasil kabul etmeyeyim? Aptal. "Tabiki evet. Ben seni seviyorsam bu paran icin degil kisiligin icin olmali." bana gurur duyar gibi baktiginda kahkaha atmaya baslamisti. "Ah benim salagim sence bu arabaya binen biri burada yasar mi?" nasil yani? Arabanin modeline hic dikkat etmemistim. Direksiyona baktigimda 'BMW'. Ups. Bu ayrintiyi kacirmistim. "Ee" dedigimde bana sarildi. Ve bana her sarildiginda nefesimi kesiyordu. "Seni denedim aptalim." iste ona simdi kizmistim. "Sen kim oluyorsunda beni deniyorsun be" arabadan inecektim ki kolumdan tutup guclu kollariyla beni kendine cevirmeyi basarmisti. "Ya ne alingansin sen. Beni su zamana kadar kim sevdigini soylediyse onlari hep denedim. Ve burada oturuyorum dedigm an arabayi sorduklarinda calistigim evin soforu oldugumu arabayida bir sureligine aldigimi soylemistim. Ve hepsi o gunden sonra ne aradi ne de mesajlarima cevap verdi. Anliyormusun guzelim. Ve onlar hicbir zaman benim gercek yasamimi bilemedi. Bilselerdi kalirlardi zaten. Ama gittler. Anliyor musun?" ulan ne insanlar vardi be. Maddiyat tabiki onemliydi ama bir insan maddiyat icin sevdigi birini nasil birakirdi? Yada bir insan bir insani nasil parasi icin sevebilirdi? "Uzgunum fazla sert ciktim sanirim. Bu yonden dusunmemistim" gulumseyip arabayi calistirdi. Ve bakalim simdiki durak neresiydi?