...Oylene kadar Bayan Cecilianin buldugu kursda,oyleden sonra kafedeki qarson kiz Adelden oyreniyordum garsonlugu. Adel ve Bayan Cecilia bana o kadar iyi geliyordular ki,sanki Nazli ve annem yanimdaymish gibi hiss ediyordum. Ve bu gunuzleri kahve akshamlari alkol kokan kafede olmaktan chok mutluydum. Hich birshey dushunecek zamanim olmuyordu. Sadece iyi bir ishchi olmak ve Bayan Cecilianin bana yaptigi iyiliklerin karshiligini vermek istiyordum. Sanirim ish konusunda bankada chalishtigim gunlerden daha mutlu hiss ediyordum. Her gun onlarla kishi geliyor kafeye,hepsinin ayri derdi tasasi,ayri mutlulugu. Bazilari yalniz bashina goz yashlari akti akacak halde,bazilari en yakin arkadashina,sevgilisine sarilmish musmutlu halde,bazilari sinirli,bazilari uzgun ve bazilari sadece hissiz. O kadar sheye tanik oluyordum ki her gun. Kendi mutsuzlugumu,yaralarimi unutmush gibiydim,kafeye gelen bazi mushteriler gibi HISSIZDIM!
Kurs 2haftalikdi. Ve bu haftasonu bitiriyordum. Yeme ichmeyle ilgili bilmediyim o kadar shey oyrenmishdim ki,catal bicaklarin,tabaklarin bu kadar derin bir mevzu oldugunu gerchekten bilemezdim. Sanirim bilmediyim birsheylerin sihrine kapilmishdim ve ayni kursun ichinde ashchilik da vardi,bunu bitirince ashchiligi oyrenmeye karar verdim. Kafamin ichindekilerin bagi cozulurse beni hangi felaketlerin beklediyini biliyordum,onun ichin farkli ishlerle ugrashmama ihtiyacim vardi. Bu konuyu bu aksham bayan Ceciliaya danishacaktim. Ashchisi gerchekten chok iyiydi ama belki bashka restoranda chalishma firsatim ola bilirdi,her halde o benden daha iyiydi bu konularda.
...Italyayi gezmek de istiyordum aslinda. Ama chalishib hayatimi kazanmanin bir yolunu bulmaliydim oncelikle. Ah nasil da istiyordum Napoliye gitmeyi. Haftada bir kez izin gunum olucakti,kurs bitsin belki 1gun de fazla izin isterim gider gorurum Napoliyi. Aslinda Romanin shu siradan sokaklarinda yurumek bile beni rahatkatiyordu. Keshke bashka turlu olsaydi hershey. Keshke boyle gelmeseydim buraya... Neyse ki,kursa varmishdim,dushuncelerin derinliyine inmeden.
-Hoshgeldiniz,Su. Ah biliyormusun bugun bir tane daha turk yazildi kursumuza.
-Aa oylemi? Ne guzel
-Evet ama o pizza kursuna yazildi sanirim. Hah geliyir. Cemal...
Dunyami donuyordu,benmi donuyordun bilmiyordum,gozlerim kararmish,Cemal adi kulaklarimda zonkluyordu. Nefretle aniyordum. Bogazima duyumlenmishti nefretim. Ceketim elimde oylece dona kalmishtim.
-Iyimisiniz? -uzun zaman oldu bu dilde bishey duymayali. Sesi asla tanidik deyildi. Kafami chevirmeye korkuyordum ya oysa...
-evet,teshekkur ederim.- o deyildi,hayir o deyildi. Bashka biriydi ama ismi Cemaldi. Bu kaderin tatsiz shakasi olmaliydi,bu benim talihsizliyimdi.
-Dogrusu burda bir turkle karshilashacagima inanamazdim. Ben Memet.
-Memet? Ah shey evet ben de inanamazdim gercehkten. Ben de Su. Yildiz Su.
-Memnun oldum Su. Yoksa Yildizmi demeliydim?
-Hangisini istersen. Aslinda Su ismini kullaniyorum. Shimdi gitmem gerek,ders bashliycak. Gorushuruz
-...
Ne dediyini duymadim bile. Koshar gibi gitdim yanindan. Ahh aptal kafam neden Cemal duydum ki ismini. Yoksa kizmi Cemal dedi? O mu yalnish soyledi acaba? Elin italyan kizi Cemal adini nerden bilsin de Memet yerine Cemal soylesin?! Bembeyazdim shimdi kizarmaya bashliyorum. Bu gun son ders ama hocanin dediyi hich birsheyi duymuyorum. Kendimden kachiyordum ama yapmam gereken shey yuzleshmekdi. Acimla yuzleshmeliydim. Mutsuzlugumun dibine inip,gozunun ichine bakib,ihanetle bariship,bana bu aciyi yashatana nefretimi kabul edip yeni bir yol chizmeliydim. Zordu ama yapmaliydim. Bu aydan fazla zamanda hep kendimle bas basa kalmaktan kachtim. Ichimi didikleyen dushunceler kovaladi ben kachdim. Artik kachmak ishe yaramiyordu ve ben her turk erkeyinde Cemali goremezdim. Herkesin ismini Cemal sanamazdim. Cemal,Cemal,Cemal... Yuzlerle kez tekrarladim adini,canimi acitmayana kadar. Ismini soylediyimde,duydugumda canim yanmamliydi. Siradan olmaliydi benim ichin. Nefretimi bile hak etmiyordu. Kaldi ki beni...
...Ekimin bashlariydi. Hava soguktu,yagmur yagiyordu. Bilmediyim sokaklarda saatlerce yurudum. O kadar aciyordu ki kalbim ne sirilsiklam oldugum ichin ushuduyumun ne de yoruldugumun, ne de sabaha yakinlashan gecenin farkinda deyildim. Bir gece chekilib bitirilecek bir aci deyildi biliyordum ama yarin sabah daha az yanacakti canim. Yarin sabah aynaya bakinca eskiden oldugu gibi gozlerimin ichine baka bilecektim. Belki orda bir parilti bir ishik bulamayacaktim ama ben orda olucaktim. Kendisini suchlamayan,ihanetin suchunu kendindeki kusurlarla bagdashtirmayan ben orda olacaktim. Yaralarimi kendim sarmayi oyrenicektim bu gece. Ihanetin ne kadar agir oldugunu iliklerime kadar hiss edecek ama ayaga kalkicaktim. Gozlerimden o kadar yash akitmishdim ki yanaklarim zonkluyordu,duzlu su yakmishyi dudagimi. Gozyashlarimla birge dokuluyordu ihanetin pislikleri ichimden,yeniden kendim guvenmeye bashliyor,yarina umutlaniyordum. Cemal adi ichimi sizlatmiyor. 7yillik bir ashk ichimde eriyordu. Beni de yakiyordu elbet ama bir mum gibi eriyib biticekdi. Kalicakti izi belki zamanla o da gidecekti...
Gun agarmaya bashlamishti,yagmur dinmishdi. Chok yorgundum,bitkindim,chok zor bir ishi basharmish gibi de huzurluydum. Eve vardigimda Bayan Cecilia yeni uyanmishti.
-Su... Chok yorgun gorunuyorsun. Noldu sana? Bir turkle tanishib onunla chiktigini yazmishsin ama bu halde donceyini dushunmezdim
-Bayan Cecilia... Yurudum biraz islanmishim. Dush alip uyurum gecher. Merak etmeyin.
-Tamam tatlim,uyu dinlen...
