Yildiz Su. Tam ismim Yildiz Su. Babaannemle annemin uzun suren gizli kapakli tartishmasindan sonra en nihayet babam ikisinin de gonlu olsun diye ismimi Yildiz Su koymush.
Annemin hayaliymish hep bir kizi olursa adini Su koymak istermish. Orta okuldan tanishdigi ve en sevdiyi kiz arkadashina hep Su dermish. Su gibi aydin ve guzel yuzu oldugu ichin. 15yillik arkadashlarmish. Ama bir gun talihsiz bir kaza gechiren arkadashi vefat eder ve annem kendine soz verir:kizm olursa adini Su koyacagim deye. Ben pek su gibi guzel sayilmam ama Su ismini kullaniyorum. Hem kisa hem de Yildizdan daha chok hoshuma gidiyor. Babaannemin ismimi Yildiz koymak ichin oyle annem gibi ozel bir sebebi yokmush. Sadece ilk torunun (hem de tek) ismini kendi koymak istiyormush. Babaannem rahmetli olduktan sonra bana sadece ara sira babam Yildiz der. O da her soyleyishinde gozleri dolarak... Insan ne kadar buyurse buyusun anne baba akla gelince bir yani hep cocuktur,hep masumdur,hep ozlemle doludur. Boyle zamanlarda babamin yanina gider boynuna sarilirdim. Belki de gozlerinin daha chok yasharmasina sebep oluyordum ama bu ona iyi geliyordu biliyordum. Chunki siyah sachlarim, iri gozlerim ve dik alnimla babaanneme benziyordum. Babamin annesini ozlediyi zamanlarda kendimi Yildiz ismini kullanmadigim ichin suchlu hiss ediyordum. Sonuchta babam babaannemin tek cocoguydu ve bir torunu vardi kadinin. Bu arzusunu gerchekleshdire bilirdim... Ama ben annemin de tek chocuguydum. Yillar once kendisine soz vermish oldugu bir olay vardi. Offf... Anladiginiz gibi daha ismim koyuldugu andan hep bir karmashiklik var hayatimda. Tum bu karmashikliklar benim kendimle saatlerce konushmama neden oldu ta ilk okuldan. Hep kendimle konushurum,hep dushunurum. Sakin, hich bir shey dushunmeden dayanmanin,oturmanin, dunyadaki en sachma sheyleri dushunmeden uyumanin ne demek oldugunu hich bilmiyorum. Bir kach yil onceye kadar herkesin benim gibi oldugunu dushunurdum. O zamana kadar ki, bir psikologa gitdim...
Evet ne diyordum... Ishte Su ismini kullaniyorum. Istanbulda oturuyordum. Uzun bir sure ailemle yashadim. 28yashindayim... Chok normal,siradan cocuklar gibi ilk okul,orta okul, lise sirasiyla devam etdi hayatim. Annem, babam beni hep el ustunde tutar, isteklerimi ellerinden geldiyi kadariyla karshilar,kararim ne olursa olsun hep yanimda olurlar. Hep arkadash oldum ben ailemle. Annemle babam zaten chok genchken evlenmish ve hemen beni yapmishlardi :) annem 23 babam 27 yashindayken ben gelmishim. Genc anne babaya sahib olmanin avantajini hep hiss etdim...
Hep basharili oyrenciydim. Derslerimi asla aksatmaz, matematiyi chok severdim. Babam matematiye olan sevgimin genetik oldugunu soyler durur hep. Evet matematiyi seviyordum ama edebiyyat benim hayat tarzimdi. Onsuz yapamaz, kitaplarim olmadan hayatin anlamini derk edemezdim. Hep kishi beklerdim sabirsizlikla. Battaniyeye sarilir, en romantiyinden kitabimi alir kahvemi yudumlardim. Annem hep bu kitaplar seni delirtecek derdi. 15 16 yashinda bir chocugun okumamasi gerek tum kitaplari okumushdum. Sanirim annem hakliydi. Kitaplar beni chok etkiliyordu. Insanlardan sogutuyor,kendimle konushuyor, arkadashlarim okuldan eylencelere akarken ben eve kachiyordum hemen. Chunki biliyordum dunyanin en muhteshem uchlusu evde beni bekliyor oluyordu: battaniye,kitab ve kahve...
Mor gullerle suslu beyaz bir battaniyem vardi (italyaya getirdiyim en deyerli eshyam). Babaannem ormushdu bana. Gozlerinin nuru vardi, sevgisi, ilgisi hatta hiss ede biliyordum kokusu vardi o battaniyede. Kishin ilk ishim o battaniyeyi annemin kish elbislerini kaldirdigi kilerden chikarmak olurdu. Anneme yikatir hep yatagimin yaninda isterdim onu. Bazen okudugum kitaplarin etkisiyle agladigim olurdu. Boyle zamanlarda annem bir shey soylemez, sadece yanima gelir,sachimi okshar. Bu kadar duygusal olma derdi. Aglamayi birakib, kitapi kapatib ashagi ininceyse firchayi atiyordu. "Okuma o kitaplari,daha senin yashin ne bashin ne. Deliriceksin sonunda. Arkadashlarin disharida bisiklet suruyor senin yaptigin ishe bak".
Onceleri annemin bu soyledikleri kendimi anormel hiss etmeme neden olurdu. Sonralari alishmishtim artik ve hak da veriyordum. Ama annem bir konuda yaniliyordu. Okuduklarimin hepsini kaldira bilecek kadar buyumushtu ruhum. Sadece aglamak buyudukden sonra bile asla deyishmeyecek olan huyumdu...
Lisedeyken her kes ozel hocalara, dershanelere gider ya ingiliz ya da almanca oyrenirdi. Bir gun ben de bir dil oyrenmeye karar verdim. Ingilizcem zaten biraz vardi,ishte okuldan oyretilen kadar. Ve ben ingilizceyi sevmiyordum. Sevemediyim bir sheyi niye zaman harcayarak oyreneyim ki?! Almanca asla olmazdi. Sinifin en nefret etdiyim 2kizi Aysheyle Merve almancadan hoca yanina gidiyor,bozuk aksanlariyla beyinleri shishiriyordu. Hayir! Onlarin oyrendiyi dili oyrenmem ben. Ben bunlari dushunurken babamin radiosunda en sevdiyim sharkici Dalida "i found my love in Portofino" okuyordu. Evet... Italyanca kursuna gidicektim... Kararim kesindi..
Hizla ashagi inib aksham kahvesini ichen babama sarildim. O da hep yaptigi gibi sachimi okshadi alnimdan optu.
-Neden yemeye inmedin?
-Uyuyordum,baba. Chok yorgundum. Ozledinmi beni? ,siritmaya bashladim.
-Ah tabi. En son dun aksham konushmushtuk sanirim.
-O zaman sahile gidib, biraz yuruyelimmi? Dondurma da yeriz.
-Ah tatlim, sen gezmekmi istiyorsun? En son seni gezmeye goturmemi istediyinde 5 yashindaydin sanirim. Haydi annene seslen chikalim hemen.
Yuzunden opub yeniden yukari anneme koshdum. Alishkin deyillerdi benim gezme istememe. Aksham yuruyushlerine hich katilmaz, haftasonu aile gezmelerini sevmezdim. Bu gun pek bir nesheyle ailece ortakoye gidiyorduk. Burasi en sevdiyim yerdi. Bogaza ne kadar yakin olursak kendimi bir o kadar daha Istanbulda hiss ederdim.
Ve ishte dondurmalarimizi bitirdik,soyleye bilirdim. Deminden kafamda bin kez tekrarladigim shey bir anda nasil olduysa agzimdan chiki verdi.
-ben italyanca oyrenmek istiyorum.
Beklediyim shok tepkisi ya da bir sert tepki gelmedi. Aksine seviniyor gibiydiler.
Babam hemen en iyi hoca falan varmi diye sorgulamaya,annemse gunumuzde ingilizcenin bu kadar yaygin oldugu devirde neden italyancayi sechdiyimi sorub durdu. Eve donushte chok rahatdim. Yarin hocayla konushucam ve derslere bashliycaktim...
