Finale

37 5 2
                                    

AUTHOR's NOTE:

I wanted to express my gratitude to all the people who read this book. Finally! We reached the end, it took me a long long time to finish this, but now it's here! 

I thank all of you who voted and commented, you guys makes my dream come true. This Finale is dedicated to all of you.

Thank you so much to Dessa and Eshban who help me! 

To Katriz, thank you for reading this and supporting my story, also to Bianca who keeps on reminding me to update. Thank you so much.

-so much love I can give.

Sincerely yours,

Lavandermin.

---



Back to zero ang lahat-lahat nang gabing iyon, since they all gathered in here, maybe it's time, to tell them the truth and my inhibitions. Mahirap man pero alam kong ito ang tama, maraming taon na akong nanloko, at siguro sapat na ang mga taong ginugol at niloko ko sila gayundin ang sarili. Panahon na para umamin.

Hindi madali, pero kailangan.

"So ibigsabihin, the time when you woke up in the hospital may naaalala ka na 'non?" Pia asked.

Umiling ako, "Hindi, dahil it took me a while to remember din, I experienced a lot of nightmares noong mga panahon na 'yun."

They all nodded as a sign of 'they-understand-what's-going-on'

Gaya nga ng sabi ko naintindihan naman nila ang aking kalagayan, humingi ako ng opinion, pero sa huli ay kung ano raw ang desisyon ko ay doon daw sila. Thank God, I have a family who's always there.

Matapos noon ay, nagsleep over sa bahay si Nick dahil ayos lang naman daw. Dating gawi noong teenagers pa kami ay narito sa aking kwarto kasama si James ay nakahanda ang xbox at ready na ang pustahan.

Maybe this is a great way to relieve stress from everything.


"Nagkausap na ba kayo?" tanong ni Nick.

"Oo kanina pero brief lang yon, hindi ko pa kaya Nick, at pasensya kung nagsinungaling ako na nakalimot ako." Mahina kong sabi. I just feel so small right now.

"Ayos lang, tsaka alam ko naman na may alam ka sa nangyayari, kung sila maloloko mo, ako hindi! Kaya James tara na, at paiyakin ulit natin 'tong ate mo."

"Lakas ng loob Nick ah, humanda ka." I mentally grin.

The game continues but at the end, "Nick, money down! Panalo kami ni James!" James and I cheered as we dance in front of him na mukhang nalugi ang mukha.

"What the heck did just happen?" he whispered.

"Mamaya ka na mag monologue dyan, amin na yung—"

"Hindi pwede!" nanlulumo itong tumingin sa bulsa niya at napailing na lang ako sa inaasal nitong lalaking 'to.

I snap him out and tap his shoulders at sinabing "Nicko ayos lang 'yan, ngayon ilabas mo na yung usapan—"

"Mommy—" napalingon ako sa anak ko na kagigising lang at paiyak—mali umiiyak na.
"Hey, what's wrong? Come to mommy." I opened my arms wide and saw him running papunta sakin—pero lumihis. Papunta kay Nicko, wait, what?

Close As StrangersTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon