FOREVER Ft. Kasper Dolberg (Vervolg)

Deel 28

De dag dat ze in Disneyland Paris zijn.

Larissa pov. 
"Kasper als ik moet rijden moet je zeggen. " Zeg ik. Kasper knikt en gaat naar een parkeerplaats als teken dat ik moet rijden. Ik ga achter het stuur zitten  en ik zie dat het niet meer zo ver is.  Na een dik uurtje in een file te hebben gestaan zitten we dan eindelijk in ons hotelkamer.  Ik plof moe op bed en kasper springt op mij. "Pff... Kasper. je had wel even kunnen zeggen dat je eraan kwam." "Ja maar dan kon je weg en kon ik dit niet doen." Zegt hij en geeft mij een kus. "Ik ben blij dat ik dit met jou mag beleven, en dat jij over een paar maanden mijn vrouw bent." Zegt Kasper. Ik glimlach naar hem en probeer mijn ogen niet te knippen. Toch Glipt er een traan over mijn wang. Kasper veegt hem weg en geeft me een knuffel. Zo liggen we een tijdje. "Zullen we naar buiten gaan?" Ik knik en kijk naar het raam en zie sneeuwvlokjes naar benedeen vallen. We maken ons klaar om naar buiten te gaan. Hand in hand lopen we het park op. "Kijk al die kerstverlichting dan. We staan voor het kasteel "Laten we dit evn vast leggen." Hoor ik achter mij. Kasper staat achter mij met zijn telefoon en draait zich half en samen maken we een selfie. "Mag hij op insta?" "Ja hoor doe maar." Samen staan we voor de  Rock 'n Roller Coaster. "Weet je zeler dat je er nog in wilt deze achtbaan gaan heel snel volgens mij iets harder dan 90 km/h" "Ja, durf jij er dan wel in?" "Ja hoor. Dat durf ik wel..." Zegt Kasper stoer. "Wacht maar als we erin sitten zeg je dat wel anders." "O en waar komt die 'Bad Girl' ineens vadaan?" "Ik heb geen idee, Misschien heb ik wat meer vertrouwen..." Kasper legt lachend een arm om me heen en ik leun tegen hem aan. Ik knik en zie dat we bijna aan de buurt zijn. We gaan zitten en ik haal de beugel naar beneden en ik voel Kasper mijn hand pakken. "Het is zo voorbij." We schieten weg en automatisch begin ik te gillen. Lachend lopen Kasper en ik naar buiten.

*4 dagen later*

"Ik ga je missen schat." "Ik jou ook." "Je komt toch wel over een week?" "Als mijn magament niet moeilijk gaat doen kun je mij zeker verwachten." Kasper kijkt me met tranen inn zijn ogen aan. Het is voor mij ook niet makkelijk we kunnen niet eens een maand bij elkaar zijn. Ik ben alleen maar druk met de band en Kasper met voetbal. Ik hoop dat het allemaal goed gaat. Iedereen neemt afscheid van elkaar Lasse komt mijn kant op gelopen. "Hey klein meisje." "Hey." "Het komt goed." "Weet ik, maar Lasse beloof me een ding." "Vertel maar." "Let alsjeblieft op Kasper. En als er iets is gelijik bellen." lasse knikt en zegt "dat zal ik doen." "Ik kijk naar Kasper iedereen geeft zijn vriendin en/of vrouw een kus en ik sla mijn armen om Kasper heen. Huilend staan we als enig stelletje in elkaars armen. " Liz... Ik heb gehoort dat Leo je manager blijft en dus gewoon vrij rond loopt als er iets gebeurt niet twijfelen gewoon naar mij toe komen. Ik heb het met Frank overlegd en hij stond erop dta je dan onze kant op komt, Leo mag niet meer aan je komen." "Ik zal op mijn hoeden zijn. Kasper concentreer je nou maar op het traingskamp, Als er iets is hoor je het meteen." "Ik ga je missen"zegt Kasper "Ik jou ook." We geven elkaar nog een kus " Larissa we moeten hem echt mee nemen..." Zegt Joel (Veltman) Ik knik en laat hem los. 

Kasper pov. 
Ik veeg mijn tranen weg en loop achter de jongens aan. Ik ga in het vliegtuig zitten en ik zie dat Matthijs en Carel naast mij zitten. "Kassie..."  Ik moet automatisch glimlachen. Na een lang vlucht komen we aan in portugal. Ik lig met Lasse op deen kamer. Als ik op bed plof app ik Larissa dat ik veilig ben aan gekomen en al gauw heb ik een appje terug. -Succes schat.-  ik vergrendel mijn telefoon en voel weer tranen op komen en ik voel het bed bewegen en hoor een deense stem. "Kasper, er det rigtigt?" (Kasper, Gaat het?) Ik schud mijn hoofd "Nej, jeg savner Larissa." ( Nee, ik mis Larissa) Ik open mijn ogen en zie dat Lasse op bed zit. Ik zucht en zeg "Det er bare Sa svaert efter hvad sker." ( Het is gewoon moeilijk na wat er gebeurt is.) lasse knikt en zegt Ik heb haar bandleden gebeld en gezegt dat ze Larissa niet alleen mogen laten." "Dank je Lasse." "Het is ten minste wat he." Ik knik en Lasse geeft me een ven een men hug en dan gaan we ons klaar maken voor de eerste training hier. 

*1 week later*

We zitten in de eetkamer te wachten op onze vriendinnen en vrouwen. Althans de rest van de jongesn want Larissa heeft van de week gebeld dat ze er niet bij zou kunnen zijn. Ik zit wat op mijn telefoon en hoor de allemaal vrouwelijke stemmen. Ik kijk op en zie dat iedereen zijn vriendin of vrouwen er zijn. Ik sta op en loop richting mijn kamer en plof op bed neer even later hoor ik geklop. Ik maak de deur open en zie Justin en Lian voor de deur staan. " Kasper we hoorde dat je naar je kamer was gegaan maar wil je even mee komen?" "Ja hoor." Ik loop achter de jonges aan en voel dat er iets is. We stappen in een bus en we rijden weg. "waar gaan we heen." "Naar het theater." "Hoezo?" "We gaan even er tussen uit met z'n allen."Ik knik en zie dat Lian druk aan het bellen is en niet zo blij kijkt. Aangekomen roept Lian "Kasper Dolberg nu naar buiten en gelijk naar binnen."  Ik kijk verbaasd op en ik zie aan het gezicht van Lian dat er iets niet goed zit ik loop snel naar buiten en met Lian samen ren ik naar binnen ik zie iets dat ik niet had verwacht...