jente blomster; [chris + eva]

thirty three

Bir yıl sonra, Oslo

Gözlerimi araladığımda derin bir nefes aldım. Koskoca bir yıl boyunca uzak durduğunu geçmişime geri dönüşümün simgesiydi bu.

Nefes.

Eski yaşanmışlıkların yeni nefesi.

Arabadan indiğimde beni karşılayan gülümseyen çehre mutluluktan içimi titretir duruma geldiğinde cebimdeki telefonun titrediğini hissettim ve onu elime aldım. O sırada Noora bana sarılmaya çalışıyordu. "Özledim, özledim, özledim." Bende ona karşılık verip bir süre ona sıkıca sarıldıktan sonra cebimdeki telefonu çıkardım. Kaşlarımı çatarak gelen mesajlara baktım.

Bilinmeyen Numara: Selam, güzellik.

Bilinmeyen Numara: Şehre hoşgeldin.

Bilinmeyen Numara: Seni özlemiştik.

👉 Merhaba! An itibariyle bugün benim doğum günüm ve nedensizce buraya bölüm atmak istedim. Bir kutlarsınız artık. Yeni hikâye yayımlamayı düşünüyorum ama Hater okumuyorsunuz, üzülüyorum. Bir el atın lütfen. Ayrıca bu hikâye için elimde hiç ilham kalmadı. Ne yapacağımı bilemiyorum. En kısa sürede bitirmeyi düşünüyorum. Ama kıyamıyorum da... Kararsızlık. Ve bu bölüm geçiş niteliğindeydi. Kısa olmasına bakmayın. Seviliyorsunuz çok.