Benim Mafyam

*32*

 Uçurumun kenarında öylece otururken artık kalkmam gerektiğini anladım...

Yine İzmirin en güzel sokaklarında gezerken telefonumun sesi bunu böldü heyecanlı ve mutlu bir şekilde Can bir şeyler anlatmaya başladı

'kanka yaa yarın Elifin doğum günü sence ne yapmalıyım ne hazırlamalıyım?'

'kanka orada mısın ses ver'

'buradayım Can' dedim sesimi düzelterek.

'eee ne diyorsun ne yapmalıyım'

'bunu bana mı soruyorsun Esra oradaysa ona sor'

'sen nerdesin iyi misin?'

'iyiyim Can sorun yok hadi git doğum günü hazırla'

'tamam kanka bu arada sıkıntı varsa ben yanındayım beni ara gelirim biliyorsun hadi görüşürüz'

'görüşürüz' Telefonu kapatınca parkatki banka oturdum eve gitmeliydim ama o evdeydi ben de otele giderim ilk defa olmayacak zaten sürekli ayrılıp barışıyoruz ve ben sürekli orada burada kalıyorum artık sinirlerim bozuldu bir arabanın farı gözüme çarpınca gözümü kapattım gözümü açtığımda hiç bir şey göremiyordum bir kaç kere kapatıp açınca yarım yumalak gördüm karşıdan karşıya geçerken bir araba sesi duydum biri beni çekip kaldırıma düşmemi sağladı galiba kolumu kırdım artık görüyordum ama kolum acayip ağrıyordu.

'iyi misin?'

'iyiyim teşekkür ederim hayatımı kutardın'

'önemli değil' dedi beni kolumdan tutup kaldıracakken klumu çekip kendim kalktım o bunu yanlış anlamış olacak ki.

'sadece yardım etmeye çalışıyordum'

'biliyorum o kolum biraz acıyorda ondan'

'o zaman doktora giymeliyiz'

'kendim giderim yine de teşekkür ederim her şey için'

'peki' dedi ve yürümeye başladı arkasına dönüp.

'bu arada ben Muhammet' arkasına dönünce ben de

'ben de Buse' diyip bağırdım yerde duran silahımı yeni ferk edip yerden alıp belime koydum sonra hastaneye doğru yol aldım gözlerim iyi değildi sonuçlarımın çıkmasına iki gün vardı hastaneye gelince kolumun incildiğini söyledi ve krem verdi sargılı olan koluma bakıp allah kahretsin dedim eve gelince herkes uyumuştu salonun ışığını açınca karşımda Kağanı görünce ödüm patladı ama bir şey söylemedim.

'nerdesin buse?'

'sanane hem senin hamile olan kızı yanında olman lazım değilmi'

'değil benim yanım senin yanın salak slak konuşma lan o çocuk benden değil anla beni ben yapmadım' dedi ve sargılı kolumu sıktı ben inleyip ağlamaya başlayınca o şaşırıp koluma baktı sonra fark edip kolumu öptü bana sarılıp.

'yemin ederim ki seni aldatmadım biz evleneceğiz bizim evlenmemiz için bunları yapıyorlar anlasana kızım' diyip o da ağlamaya başladı ikimiz ağlarken arkadan da bir ağlama sesi geldi bu Esraydı.

'kızım sen niye ağlıyorsun' diyip bağırdım çatla olan sesimle

'yaa aynı filmlerdeki gibisiniz' ayağımdaki ayakkabıyı çıkarıp ona fırlattım.

'biz burada film mi çekiyoruz kızım git uyu beni deli etme' topuklarını kıçına vura vura kaçmaya başladı onun bu hareketine gülerken Kağana döndüm.