Benim Mafyam

*44*

            Sabah gök gürültüsüyle korkup uyandım yanıma baktığımda Kağan yanımda yoktu nerede olduğunu bilmiyordum yataktan yavaşça kalkıp banyoya baktım orada da yoktu odaya geri dönüp koridora çıktım koridora göz attım kimse yoktu iyice şüphelenip yavaş adımlarla aşağıya doğru inerken ilk eğilip baktım kimse yoktu ev bomboştu hemen telefonumu alıp Kağanı aradım ama açmıyordu ve hiç bir yerde yoktu hemen Canı aradım.

'alo'

'alo Can Kağan hiç bir yerde yok arıyorum telefonlarını da açmıyor'

'işe gitmiş olamaz mı?'

'hayır bugün yanımda olacaktı bir yere gitmeyeceğini söylemişti'

'Şimdi güzel kardeşim benim sakin ol yanına geliyorum ben'

'Korkuyorum hızlı gel'

'Sen ve korkmak mı vay canına cidden değişiyorsun cidden'

'Şuan hiç iyi değilim Can' diye bağırınca tamam tamam diye hızla telefonu kapattı acıkmıştım mutfağa geçip kendime bir kaç şey hazırladıktan sonra kapı çalınca direk telefonumu sessize alıp ses çıkarmadan kapıya doğru yürüdüm biraz bekleyip delikten bakınca kimse yoktu tekrar zil çalıp kapıda yabancı bir adam çıkınca ses çıkarmadan geri çekilip alt katta indim kapıya vurma sesleri gelince hızla alt çıkıştan dışarıya çıkıp gizli yeri kapatım hızla arka küçük bahçeden çıkıp yola çıktım Can ilerde gelirken arabadan beni görüp durdu.

'Hemen dön eve birileri girdi bende hemen çıktım hadi gidelim burdan'

'Kim olduğunu gördün mü'

'Hayır sadece boynunda kulağının altında akrep dövmesi vardı onu gördüm'

'Sen iyisin degil mi bir yerine bir şey olmadi o piç Kağan nerede neden yalnızsın kızım sen' aniden gelen aglama isteği ile hem ağlayıp hemde konuşmaya başladım.

'Bilmiyorum hiç bir şey bilmiyorum sabah uyandığımda Kağan yoktu Allah kahretsin ki o yoktu şuan nerde bilmiyorum ya ya öldüyse ya ona bir şey olduysa'

'Tamam sakin ol şimdi kimseye bir şey söyleme Egeyi arayacağım ve ondan araştırıp bulmasını isteyeceğim sen sadece sakin ol'
Dedi ona ağlarken gülümseyince bana tuhaf bir şekilde bakıp o da gülümsedi yanımızdan hızla geçen ve neredeyse bize çarpacak olan arabaya bakıp arkaya baktım biri bizi takip ediyordu.

'Biri bizi takip ediyor hızlan' dedim emniyet kemerimi takıp tutundum Can bana gülerek bakıp kahkaha attı.

'Anneyim ben gülme kendimi koruyorum ona bir şey olmasin diye'

Dediğimde o da gülmeyi kesip kafasını salladı onları atlattıktan sonra üzerimi değiştirmem gerektiğine karar verip mağazanın önünde durduk. Kıyafetlere bakarken karşıda elinde silahla bir kadını işaret eden adama baktım Cana bakıp hemen onu mağazaya çektim.

'Elinde silah olan birkaç adam var'

'Nerde neyse onu boşver gel hemen giyin çıkalım' dedikten sonra mağazadan kendimizi değiştirdikten sonra bir tane şapka takıp mağazadan çıktık şapkayla suratımı biraz daha kapatıp yürümeye başladım yanından geçtiğimiz bebek mağazasına girecekken Can beni tuttu.

'Buradan gitmeliyiz Hasan Perçenin yerine gelmişiz nasıl unuturum arkadan çıkmalıyız' dediğinde Hasan Perçen kim diye hatırlamaya çalıştım ama bulamadım pekte takmadım hızla dışarı çıkacakken iki bizi tutan adamlara bakıp Cana döndüm ağzımı oynatıp allah belani versin dedikten sonra adamlara döndüm hamileyim nasıl dövüşeyim şimdi ben bu izbandutlarla sanki biliyormuş gibi beni tuttular ama sıkmadan Canı yaka paça götürmeye başladılar.