Hate Series 4: Hayley Cane (completed)

35

Kaino pov

I made the right decision 'yun ang alam ko, napangiti ako dahil makikita ko na naman muli ang aking mag-ina napatingin ako sa bulaklak na nasa passenger sit kanina kasi napadaan ako sa isang flower shop at bumili ako ng tulips para sa reyna ko para tuloy akong school boy na ngayon lang magtatapat sa crush nito.

Natatanaw ko na ang mansion at nang bumukas ang gate ay agad na ipinasok ko ang kotse ko and I stop my car, and went out with the flowers on my hand.

"Manang asan sila?" Sabi ko nang masalubong ko si manang napatingin naman ito sa akin at ngumiti.

"Nasa kwarto ni ma'am nga po pala handa na ang hapunan n'yo sir puntahan n'yo na lang po. tapos na rin naman sina ma'am kumain." Tumango ako at napangiti saka naglakad na paalis pero bago 'yon ay nakita ko pa ang mapanuksong tingin ni manang sa bulaklak na hawak ko.

Dali-dali akong naglakad hanggang marating ko na ang pinto ng kwarto.

There's a song that inside
Of my soul
It's the one that I've tried
To write over and over again
I'm awake in the infinite cold,
But you sing to me over
And over and over again

Natigilan ako sa narinig kong boses. hindi ako makapaniwala na ang ganda ng tinig ni Cane her voice is creating a beautiful melody making my heart beat fast..

So I lay my head back down
And I lift my hands
And pray to be only yours
I pray to be only yours
I know now you're my only hope

I smile at sinandal ang ulo ko sa pinto hindi ko tuloy gustong pumasok at mahinto ang kanta may mga talento pala itong ganito and I am happy na nadiskubre ko iyon.

Sing to me the song of the stars
Of your galaxy dancing
And laughing and laughing again
When it feels like my dreams
Are so far,
Sing to me of the plans
That you have for me over again

Napatawa ako ng mahina ng marinig kong sumabay rin ang aking anak sa pagkanta ang dalawang babae sa buhay ko ang ganda nilang pakinggan ngunit hindi ako makuntento sa pakikinig lang kaya binuksan ko ng dahan-dahan ang pinto saka pumasok doon nakita ko ang dalawa na nakahiga at magkayakap na kumakanta

Hindi ko pinahalata ang aking presensiya samatalang hindi naman nila ako nahahalata dahil busy sila sa pagkanta.

So I lay my head back down
And I lift my hands
And pray to be only yours
I pray to be only yours
I know now you're my only hope

Pinapakinggan ko ang kanta nito at parang may isang alaalang bumalik sa aking isipan 'yung kantang 'yon ay kilalang-kilala ko.

It's really familiar

---

I give you my destiny,
I'm giving you all of me
I want your symphony
Singing in all that I am
At the top of my lungs
I'm giving it back

So I lay my head back down
And I lift my hands
And pray to be only yours
I pray to be only yours
I know now you're my only hope

Pinapakinggan ko ang maliit na boses na 'yon ang ganda no'n pero nanghinayang ako ng natapos na ang kanta sinilip ko ang taong nagmamay-ari ng boses na 'yon and I saw a girl mga siyam ata ang edad at one year ang agwat ng edad ko sa kaniya, she's beautiful but sadness is written in her eyes kita ko kasi ang luha sa mga mata nito she is with her yellow dress and cute sandals at nakaupo lang ito sa damuhan ng playground. Napalinga-linga ako hindi ba ito magalalaro? O baka may nang-away sa kaniya kaya pumunta siya rito sa malayo? Gusto ko tuloy magalit sa taong sinong nang-away sa kaniya how can they hurt her?