Survive

2

h.2

Ze werd gewekt door het getril van de motor van een auto en een brullende radio.  Ze was weer bij haar bewustzijn en probeerde haar gordel af te doen zodat ze, zodra ze hem los had, de deur snel zou opendoen en zou wegrennen. Maar ze voelde haar lichaam niet. Wat had hij met haar gedaan?

Na een tijdje over een hobbelende weg kwam de auto tot stilstand. Ze zag hem uitstappen en probeerde zelf ook uit te stappen. Ze voelde nu haar lichaam weer een beetje en deed de deur open. Ze probeerde weg te rennen, maar het leek alsof haar benen te zwaar waren om te rennen. Ze werd geduwd, een huis in. waarschijnlijk van hem. Ze wist niet waar ze was, maar dat kwam misschien ook een beetje door haar hoofdpijn. Hij liep voor haar. ‘hierheen Hope. Doorlopen.’ zei hij. Ze probeerde nog terug naar de deur te rennen, maar hij zat op slot. ‘dacht je echt dat je hieruit kan komen? Meelopen jij!’ zei hij en hij duwde haar naar voren, verder het huis in. Ze liepen de trap op en ze stonden voor een deur met heel veel sloten. Hij maakt alle sloten open en zei dat ze erin moest. ‘ik kom zo kijken of alles goed gaat.’ Zei hij, en liep weg. Daar stond ze dan, alleen in een kale, saaie kamer. In de hoek stond een bed, een 2 persoons. Waarom een 2 persoons? Ze was toch in haar eentje? Toen dacht ze ineens aan haar vriendin. Waar is ze? Ze hoorde de voordeur open en dichtslaan en toen was het stil. Ze was alleen. Alleen in dit kille kuthuis, waar ze helemaal niet wil zijn.

Na een tijdje hoorde ze de motor van de auto uitgaan. De deur ging open en ze hoorde hem praten. ‘meelopen Jenni, ik heb niet de hele dag de tijd.’ Zei hij. Ze hoorde voetstappen op de trap. ‘waar ben ik? Waar breng je me naartoe? Laat me los!’ ze hoorde de stem van haar vriendin. ‘Jenni! Jenni ik ben het, Hope!’ schreeuwde ze. ‘Hope? Hope waar ben je? Waar zijn we? Hope!’ ze hoorde tranen door Jenni’s stem. ‘Jenni! Wegrennen!’ zei ze tegen haar vriendin. ‘hou je bek, trut!’ hoorde ze hem zeggen. Ze begon zachtjes te huilen. Ze hoorde Jenni ook snikken. Dat was het laatste wat ze hoorde.  Ze hoorde de kamer naast haar opengaan, Jenni zat in de kamer naast haar! Ze klopte op de muur. ‘Jenni? Ben je daar?’ zei ze zachtjes, maar hoorbaar voor de andere kant. Jenni reageerde meteen. ‘Hope, waar zijn we? Ik wil hier weg.’ Zei Jenni bang. ‘ik ook Jenni, ik ook…’