Survive

9.

9.

*7 Jaar Later*

‘ik zit hier nu al 7 jaar… elke dag hetzelfde, naar feestjes en daar zoveel mogelijk drugs verkopen. Ik heb er genoeg van. Ik snap nog steeds niet waarom ík hier zit. Mijn kleren zijn niet echt schoon meer en ik stink. 1 keer per week mag ik douchen, anders kost het teveel geld. Ik slaap slecht, ik eet slechter. Ik ben gewoon moe.  Jenni begint Frank leuk te vinden zei ze tegen me. Hoe kan dat nou? Door hem zitten we hier, opgesloten als slaaf, en dan word zij verliefd op hem? Eigenlijk kan het me niks schelen, ze doet maar. Ik wil hier alleen maar uitkomen, en het zal me lukken ook ….’ Hope stopt met schrijven op haar kladblok. Haar vingers doen er zeer van. Ze schrijft al die woorden wel, dat ze hieruit moet komen, en het gaat lukken ook. Maar echt zeker is ze er niet van. ze zucht. Haar maag knort, ze heeft wallen onder haar ogen en haar haar zit flink door de war. Ze viel net al bijna in slaap, zo moe is ze. Het is pas kwart over 7 en ze zit al een half uur ze piekeren. Ze is een wrak, ze is niet meer de Hope die ze eerst was, maar gewoon een wrak. Ze gaat op haar bed liggen. Zou Jenni nog slapen? ze gaat zitten en klopt op de muur. ,,Jenni? Ben je al wakker?’’ zegt ze, maar ze krijgt geen antwoord. Gapend gaat ze weer liggen, en valt langzaam in slaap.