Survive

15

15.

Dag 9

In elkaar gedoken zat Hope op de grond. het was koud, ze voelde haar lichaam haast niet meer. Het enige wat ze voelde was angst. En honger. Honger… ze had het nog nooit eerder zo gevoeld. Ze moest wat binnen krijgen. Eergisteren had ze een muis gedood. Het smaakte verschrikkelijk maar ze had honger.

Ze keek naar Jenni, die stond nog steeds, net als elke dag, te zoeken naar een uitgang. Het was hopeloos. Niemand zou hun toch vinden, dacht Hope. ,,er is echt geen uitweg.’’ Zei Hope, maar de woorden kwamen er vreemd uit. Jenni draaide haar hoofde langzaam om en keek Hope nu strak aan. Ze keek boos uit haar ogen maar na een paar seconden sloegen die over naar een hopeloze blik. Jenni zucht en ging naast Hope zitten. ,,ik ben bang’’ was het enige wat uit Jenni kwam.

Ze hoorden iets vallen. Verschrikt keken ze op. ,,w..wat was dat?’’ zei Hope bang. ,,kom’’ zei Jenni en ze stonden samen op. ,,waar kwam het geluid vandaan?’’ Jenni keek naar Hope. ,,waar we uit gekomen zijn.’’ Zei Hope. ze liepen ernaar toe en gingen zoeken op de grond.

 ,,uuhmm… Jenni??’’ Hope keek haar met bange ogen aan. ,,dit viel er..’’ Jenni keek naar het mes dat in Hope’s handen lag. ,,een mes?’’ Jenni pakte het op. Ze zuchte. ,,scherp. Je kan er zo door je huid heen snijden..’’ ze keken elkaar met een geschrokken gezicht aan. ,,wil hij echt dat we …’’ Hope hield haar adem in. Jenni zuchte en keek haar aan. ,,ik denk het….’’