Survive

18

18.

Dag 16

Grant word wakker en voelt zijn maag rommelen. Hij ziet dat Jenni en Hope al wakker zijn en gaat bij hun staan. ,,weetje wat ik vannacht dacht?’’ Jenni wachtte op een reactie. Ze keken haar aan met een gezichtsuitdrukking alsof ze ‘nou? Wat is het?’ wouden zeggen, maar het bleef stil, dus ging ze zelf maar verder. ,,misschien houdt hij ons wel in de gaten. Hoe kan hij anders dat mes neergelegd hebben? Misschien met camera’s? of zit hij hier ergens in een muurtje gedoken ofzo?’’ Jenni keek de anderen aan. ,,ik denk dan dat de camera’s logischer is, maar zie je ze hier ergens hangen dan?’’ zei Grant, en  hij keek om zich heen. Er waren geen camera’s te zien. ,,laat maar, denk het niet. Hij wil ons gewoon laten wegrotten. Meer niet.’’ Zei Jenni. ,,vertel nog eens over dat mes? Waarvoor is hij bedoelt?’’ Grant keek de meiden vragend aan. ,,het is gemaakt om door mensenvlees te snijden. Hij wil dat wij…’’ Hope stopte met praten. ,,hij wil dat we.. elkaar opeten om te overleven.’’ Zei Jenni voor haar vriendin. ,,hij is ziek, komt zeker door al die drugs ofzo.’’ Zei Grant een beetje boos. ,,ik ga nog even kijken wat er verder allemaal is.’’ Zei Hope en ze liep het donker in. Jenni ging naast Grant zitten.

Hij werd duizelig. ,,rustig blijven zitten. Niet te veel bewegen.’’ Zei Jenni rustig. ,,ik heb Ménière, je word er erg duizelig van, dat zou het wel zijn denk ik.’’ Zei Grant en leunde met zijn hoofd tegen de muur. ,,Ménière? Dan moet je je medicijnen nemen, je moet rustig blijven en ….’’ ,,dat weet ik zelf ook wel.’’ Onderbrak Grant haar. ,,ga maar liggen. of ga anders proberen te slapen. Je voelt je daarna vast wat beter.’’ Zei Jenni. Grant stemde ermee in en ging met zijn hoofd op haar schoot liggen. Jenni glimlachte.

Na een tijdje kwam hope weer terug. ,,nog wat gevonden?’’ vroeg Jenni zachtjes. ,,nee, niks.’’ Zei Hope terug en ging naast haar zitten. Na een paar minuten vielen ze allebei in slaap…