Survive

23

"Sorry, je hebt de verkeerde indruk van me gekregen. dit bedoelde ik niet." zei Jenni zachtjes en deed een stapje terug. "maar, dit kan werken. ik zie wat tussen ons. iets wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt." zei Grant terug. "ja maar toch gaat het niet. ik kan het niet." Jenni ging op de grond zitten. Grant zucht, "weet je wat? dan niet, als jij dat wilt. maar ik ben weg hier." zei Grant en liep een andere ruimte in. Jenni keek hem na en ging met haar handen door haar haar. 'goddomme. wat heb ik nou weer gedaan?' ging door haar hoofd. ze begon zacht te huilen, en viel kort daarna in slaap.

het is 6 dagen na de kus met Grant. Jenni heeft veel nagedacht, over alles. ze weet dat ze hier niet meer uit komt. dat is wel zeker, maar wat heeft het dan voor nut? gaat ze hier blijven wachten op haar dood? de honger had inmiddels al weer aangeslagen en haar ribben waren duidelijk te zien. ze vond het maar akelig hier.
met een ruk stond Jenni op. ze heeft er geen zin meer in. ze pakt het mes en begint op de muur te krassen. na een half uur staat er een hele lap tekst;

-"Het spijt me. ik kan niet meer verder zo. ik kan het gewoon niet meer aan. als je dit vind ben ik waarschijnlijk al dood. ik hou van je.
love, Jenni."-

huilend pakte ze het mes weer op en zonder erbij na te denken deed ze het ergste wat je op dat moment kon doen...