Survive

20

20

Dag 23.

,,ik heb helemaal genoeg van jou!’’ Hope draaide haar rug naar Jenni toe. ,,altijd maar zeuren! Al dat gedoe!’’ ,,met jou leven is anders ook geen pretje hoor! En heel toevallig zitten we hier door jou, ja!?’’ ze was rood van het schreeuwen. De reactie van Jenni kwam hard bij Hope binnen. Ze keek haar nu boos aan, maar Jenni maakte zich groot en begon verder te schreeuwen. ,,ja dat hoor je goed ja! Door jou zitten we hier! Als jij niet met die eikel had geflirt en van zijn drugs had genomen, zat ik nu thuis op de bank!’’ Jenni schreeuwde de woorden zo hard dat haar keel er zeer van ging doen. ,,ik heb je al vaak genoeg gezegd, ik was gedrogeerd! En jij met je stomme flirt gedoe, valt verdomme op die eikel ja!?’’ Hope slikte. Jenni werd woest en pakte het mes en zette het op Hope’s keel. Haar hand trilde. Hope schrok zich kapot en probeerde zich los te wurmen. ,,ik zou dat maar niet doen.’’ Waarschuwde Jenni haar. 

Ze liet het mes langzaam wegzakken. Hope zette een stap achteruit en haalde een hand door haar haar. ,,gestoord..’’ mompelde ze. ,,wat!?’’’Jenni keek haar met priemende ogen aan. ,,ik zei je bent gestoord! Je bent een monster geworden!’’ Jenni kwam dichterbij. ,,weetje, ik heb nu vreselijke honger, en als je doorgaat, aarzel ik niet om jou op te eten. En ja, ik ben een monster, maar jij hebt me zo gemaakt!’’ Hope keek haar met een frons op haar voorhoofd aan. ,,doe het dan, hé!? Doe maar, eet me maar. Dat wil je toch zo graag?’’ Hope verzamelde al haar moed om dat te zeggen, en was nog verbaast ook. ,,Jenni, doe het.’’ Grant moedigde haar aan. Jenni was zo woest dat ze niks meer voelde en zette het mes weer op Hope’s keel. Ze keek naar de felblauwe ogen van haar vriendin. ,,vaarwel Hope. ik kom je opzoeken in de hel.’’