12

164 7 1
                                    

12.

Ze werden wakker in een waterplas. het was een beetje benauwd en ze zagen niks. ,,Jenni? Waar zijn we?’’ zei Hope. haar stem was als een echo. ,,ik weet het niet..’’ zei Jenni terug. ,,er ligt hier iets.’’ Jenni voelde naast zich, en het voelde als een tas. ,,volgens mij is het een tas.’’ Zei ze zachtjes. Ze haalde een zaklamp eruit en scheen in het donker. ,,wat zit er nog meer in de tas?’’ zei Hope en probeerde te kijken. ,,een beetje touw, nog een zaklamp, een paar messen en wat water. Meer niet.’’ Zei Jenni teleurgesteld. ,,ik wil hier uit, ik krijg haast geen adem.’’ Hope begon sneller te ademen. Ze kreeg tranen in haar ogen en werd een beetje rood. Ze begon te huilen en Jenni kwam naar haar toe. ,,rustig, we komen er wel uit.’’ Zei Jenni, maar Hope begon steeds sneller te ademen. ,,Hope. luister naar me.’’ Zei Jenni rustig. Hope luisterde niet en begon wild om zich heen te slaan. Jenni pakte haar polsen vast en hield haar in bedwang. ,,Hope! Luister nou eens! Hé!’’ Hope keek Jenni aan. Haar ogen waren rood. ,,we komen er wel uit, echt waar.’’ Zei ze en stond op. Het was vochtig en de doorgangen waren smal. ,,oké..’’ zei Hope toen ze gekalmeerd was. Ze stond op en ging naast Jenni staan. ,,we overleven het wel, toch?’’ zei Hope en ze keek haar vriendin aan. ,,zeker, ik beloof het…’’ 

SurviveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu