Madness// Ambar Smith

9. Madness

Szaleństwo to kolejna rzecz w moim życiu której nie pojmuję, nie potrafię kontrolować. Psychopaci to nie tylko mordercy. Osobowość psychopatyczna to połączenie kilku mocnych cech. Podobno mnie można podpisać pod osobę z psychozą. Moje szaleństwo. Moje obłąkanie. Mój obłęd. Zawrotne myśli namawiające do wszystkiego, co w danym momencie może jedynie zaszkodzić. Brak opanowania, zbytnia impulsywność, zdecydowany niedobór empatii w moim małym, wyidealizowanym  świecie.Coś, co tak świetnie ukrywam mimo, iż wcale tego nie pojmuję. W końcu jestem prawdziwą królową w jakiejś dziedzinie. Przed Państwem Ambar Smith, idealna królowa udawania. Całe moje życie to jeden, wielki teatrzyk. Zawsze miałam stwarzać pozory, żeby nie przynieść wstydu ciotce. Zabawne jest to, że nawet najbliżsi mi znajomi, nie potrafią zobaczyć prawdziwej mnie. Nie chcą zobaczyć mnie z innej strony. Są, a tak właściwie byli ze mną tylko dlatego, że uważali mnie za kogoś, kim nigdy nie byłam. Teraz nawet nie wiedzą o mojej chorobie. Nie chcą o niej wiedzieć, nie chcą wiedzieć o mnie. Słaba Ambar, to nie Ambar. Królowa zawsze musi być uśmiechnięta nie ważne, że wszystko wokół niej się wali, a ludzie palą za sobą mosty. Zawsze musi uważać na swoje słowa i czyny, nie zostawiając nawet milimetra wolnego miejsca na słabość. Zawsze irytowało mnie to, że nie mogę sobie pozwolić  żeby chociaż na małą chwilkę ściągnąć maskę obojętności i sztucznych uśmiechów. Nie potrafiłam zrozumieć, że jestem tylko człowiekiem. Zwykłym, małym, szarym  człowiekiem, który wszedł w swoją parszywą rolę trochę zbyt przejmując się trzymaniem założonego scenariusza.