Madness// Ambar Smith

2. Is it the end?

Życie człowieka jest bardzo kruche, szkoda, że zrozumiałam to zbyt późno. Przez pewien czas chciałam je zakończyć. Chciałam, ale nie miałam odwagi. Teraz, kat znalazł się sam, a ja nie chcę umierać. Chcę zostać przy życiu, stwarzać pozory idealnej. Śmierć mnie przeraża. Nawet nie mam pewności, że to co mnie czeka nie jest tylko wielką pustką. Co się dzieje z takimi jak ja? Czy nie wystarczającą karą jest sam proces umierania? Ból towarzyszący chorobie? W chwili diagnozy lekarza, mój świat obrócił się o sto osiemdziesiąt stopni. Kiedyś chciałam umrzeć, mówiłam Ci o tym, prawda? Chyba zmieniłam zdanie. Nie wiem ile dni mi zostało. Nie wiem, czy w ogóle jakieś mi zostały. Spóźniłam się. Nowotwór został wykryty zbyt późno. Zastanawiam się, czy ciocia dysponująca kolosalną sumą nie mogła by czegoś zrobić. Ona chyba chce mojej śmierci. Gdy dowiedziała się o chorobie nawet nie mrugnęła. Była taka jak zawsze, chłodna i opanowana. Brakuje mi rodziców. Chciałabym ich zobaczyć, zanim na dobre się rozstaniemy. Chyba, że już to zrobiliśmy. Nie przylatują nawet na moje urodziny, zupełnie jak gdybym w ich oczach nie istniała. Niedługo po mnie zostaną tylko wspomnienia. Miałam opisywać tutaj historię swojego życia, to miał być pamiętnik. Ostatni raz w swoim życiu zmieniam zdanie. Wytłumaczę swoje zachowanie, wiesz, tak na pamiątkę. Gdyby moja śmierć kogoś poruszyła. Żebym zostawiła coś więcej, niż tylko złe wspomnienia. Za chwilę wszystko pęknie jak bańka mydlana. Ambar Smith pierwszy raz postanawia odpuścić.