run

Die ene zoen

Max? Het figuur gooit zijn muts af en het is inderdaad Max. Hij kijkt me aan, maar zegt geen woord. Ik probeer naar buiten te kijken, maar al snel zwiept de deur dicht en stormt Max naar binnen. 'klik', de deur gaat op slot. Dan begint hij te praten:"Gaat het weer ?" "Ja... ja, het gaat goed, maar wat doe ik hier?" Hij kijkt naar de grond:"De mensen van dat briefje wilde nog veel ergere dingen doen dus ik wilde je beschermen en heb je de meiden wc uitgesleept. Iedereen lacht me nu wel uit, maar dat heb ik ervoor over." Ik voel mijn wangen rood worden. "Zullen we maar naar buiten gaan?", vraag ik. Hij komt dichterbij. Ik moet eraan wennen dat hij zo dichtbij is. Voor ik het weet raken zijn lippen de mijnen. Heel even voelt het alsof de tijd stilstaat, alsof er niks gebeurd is. Hij pakt mijn wangen vast en langzaam raken zijn lippen los van die van mij. Heel even kijkt hij me aan. Plots draait hij om en doet de deur open.

Bij geen een les kan ik me concentreren. De hele tijd denk ik terug aan de zoen. Niets en niemand kan me nu nog breken. Eindelijk is er iemand die echt van me houdt. Ik zak weg in gedachtes. In mijn gedachtes hoor ik iets, misschien wel iemand: "Lisa" Steeds harder wordt het gezegd. Plots schrik ik op, het is de docent. "Ja eindelijk is ze wakker hoor!" De hele klas lacht. Lag ik te slapen? Wat zei de docent? Met een wazige blik antwoord ik: "3?" Dan lacht de klas nog harder, dit was dus niet het goede antwoord. "Lisa, de volgende keer wil ik dat je oplet! Dit vak boeit je misschien niet, maar je staat er al niet goed voor, dus meer concentratie mag wel." Ik knik en probeer nonchalant mijn boeken te openen.

Dit was mijn laatste les. Plots denk ik eraan dat ik zo met Angela op vakantie ga, want het is eindelijk vakantie! Niet dat ik er erg veel zin in heb, want zij is mee. Het liefst vlucht ik ergens weg. Dat idee had ik vaker, maar nooit was er een goed moment het te doen en ik heb geen idee waar ik dan naartoe zou moeten. Als ik net mijn jas wil gaan halen, zie ik twee mensen staan voor mijn kluisje. Een jongen en een meisje staan te zoenen. Als ik beter kijk, zie ik, nee dit kan niet! Het zijn Max en Natasha! Woedend ruk ik de twee los van elkaar en sla Max in zijn gezicht. "SERIEUS? Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, niet dus!" Snel duw ik mijn sleutel in mijn kluis, ruk mijn tas uit mijn kluis en gooi hem weer dicht. Dan ren ik, ik weet niet waarom, maar het gaat vanzelf. Max rent zo snel hij kan achter me aan. Dan grijpt hij mijn arm vast. In no time ben ik omgedraait. Hij begint me te zoenen. Ik ruk me los van hem en begin te schreeuwen en huilen: "KLOOTZAK!" "Ik leg alles uit, schatje!", zegt hij. "TE LAAT! Ik moet gaan, dag Max." Net als ik me wil omdraaien, bedenk ik me wat: "En oja, het is uit!" Meteen erna loop ik naar de auto. Besluitenloos staat hij daar. Ik stap de auto in, kijk nog eenmaal in zijn richting en langzamerhand verdwijnt hij uit het beeld.