run

Het dorpje

Alles en iedereen is stil. Ik kruip langzaam overeind. Iedereen staart me aan. Dan ineens heb ik oogcontact. Een jongen van ongeveer 18, denk ik, kijkt me recht in de ogen aan. Een eeuwigheid lijken we te staren. Langzaam verzet ik mijn voeten in de hoop dat ik de bosjes weer kan inkruipen zonder dat iemand het merkt. Als ik de bosjes bijna weer helemaal in ben gekropen, ren ik als een speer het bos in. De hele groep rent zo hard ze kunnen achter mij aan. Nog sneller ga ik rennen, maar het zijn zo veel mensen die me achtervolgen. Wat willen ze van me? Heel snel ren ik langs bomen, spring over takken en ontwijk boomstronken die her en der over de grond zijn verspreid. Nog sneller ga ik rennen, ik krijg het onder de knie. Heel even kijk ik achterom, grootste fout ooit. Ik struikel en val plat om mijn gezicht. Ik wil weer overeind komen, maar dan word ik hardhandig vastgepakt. Een blanke man kijkt me boos en blij tegelijk aan. Hoezo?

Ik zit nu al een tijdje doodstil in een kamer. Er komt een getinte man binnen. Ik bekijk hem goed. Hij heeft zwart haar en een snorretje en hij draagt een soort toga. Dan gaat zijn mond open: "Ki vagy te?" Wat zij hij? Welke taal is dit? Ik kijk hem vragend aan. "I don't understand you" Dan roept hij er iemand bij. Er komt een bruine jongen binnen, ik herken hem meteen. Het is de jongen waarmee ik oogcontact had. Hij begint te praten: "Can you come with me?" Doodsbang staar ik hem aan. Dan zet hij een stap in mijn richting. Lichtelijk schuif ik op naar links, ik wil niet dat hij me aanraakt. Hij probeert me gerust te stellen, maar hoe kan ik nou weer rustig zijn als ik hier in een dorpje zit waarvan ik de mensen niet kan verstaan en ik ken helemaal niemand. een tijdje is het doodstil. Wachtend op een geluid van vrijheid of een bekende die me komt redden.

Er stormt een derde man naar binnen. Hij is erg mager en lijkt geïrriteerd. Dan loopt hij op mij af. "Which language do you speak?" "Dutch", antwoord ik met de vraag waarom hij dat wilt weten. "Oke dat lukt wel" Erg verbaast kijk ik naar de man. Hij kan nederlands! Volgensmij ziet hij de verbaasde blik, want hij begint over dat hij niet nederlands is, maar er wel een tijdje heeft gewoond. Je hoort ook wel dat hij niet echt nederlands is, hij heeft namelijk een lichtelijk accent, maar van welke taal? Geen idee. Plotseling zegt hij dat ik mee moet komen.

Ik zit in een soort overhoor zaaltje. Weet je wel? Zo'n kamertje die je in series ziet als criminelen worden ondervraagd. "Wie ben je, hoe heet je, waar kom je vandaan en het belangrijkste, wat doe je hier? Bij elk antwoord heb ik het gevoel alsof het klinkt alsof ik lieg. Toch vertel ik wel het hele verhaal van begin tot eind. Al is het einde nog niet duidelijk. De man begint weer te praten: "Je blijft hier overnachten, morgen staat er iets speciaals te gebeuren." Ik knik gehoorzaam en word weer terug gebracht naar 'mijn eigen' kamertje.

Zo slecht heb ik nog nooit geslapen. Ik kon maar niet stoppen met denken over wat hij zei: "Er staat iets speciaals te gebeuren." Voorzichtig gluur ik door een van de raampjes. Het vuurtje staat nogsteeds aan, of alweer? Als ik nog beter kijk, staan er overal specerijen en eten. dan steek ik mijn hoofd nog wat beter door het raam. Plotseling verschijnt iemands gezicht een millimeter van mijn gezicht. "AHHH!"