run

De aanval

Vliegensvlug rennen we richting de zombie's. De eerste zombie ligt in de poel, de tweede, de derde en zo gaan we maar door. "Nog 1 te gaan", zegt James. Allebei staan we achter de zombie. Alleen deze lijkt groter, sterker en langer. James en ik kijken elkaar vertwijfeld aan. Gaan we dit doen? "James, do you think this is a smart idea?" "Yes, we can do this!" Ik moet maar op zijn woorden vertrouwen. Met klamme handen ga ik op mijn positie staan. Voordat we in dr aanslag gaan, gebaard James me nog een kushandje. Volgensmij ziet hij dat ik nerveus ben, hij ook zie ik. Is dit wel veilig? We kunnen ook gewoon verder gaan, gern risico lopen. Maar het is te laat. Nu moeten we wel. We kunnen dit! Voor de eerste keer in jaren voel ik mij zelfverzekerd. Nog 1 keer kijken we elkaar aan. Hij knikt, ik knik terug. Hij telt af. 3, 2, 1! We sprinten richting de laatste zombie. Eerst wat onzeker, maar dan krijg ik de moed erin. Dan duwen we de zombie. Hij valt voorover met zijn gezicht in de poel. Een kreet van blijdschap komt uit mijn strot. Ook James juicht. "We did it!!" Ik word overwelmt door een gevoel van blijdschap. Ik rem richting James en geef hem plotseling een kus. Weer die zachte lippen. James kijkt me eerst wat verwart, maar daarna heel blij aan. Hij pakt me bij mijn heupen, tilt me op en draait een rondje. Als ik weer op de grond sta, geven we elkaar nog een knuffel. Ik heb me sinds tijden nog nooit zo blij gevoeld.

Een tijdje lopen James en ik verliefd het bos door, tot we een plekje vinden om uit te rusten. Het is een mooie plek, ook groot en gezellig versiert door de neerfladerende bloesem. We strijken neer tegen een boomstronk die horizontaal ligt. Uit mijn tas haal ik spullen die ik mee had genomen. "Do you still have the stuff??", vraagt James. "Yes, I brought them secretly." Hij kijkt zo blij! Hij slaakt een kreet van vreugde en geeft me een dikke knuffel. Als hij me weer loslaat, haal ik twee shirt's tevoorschijn. We ons gescheurde kleding uit en doen de 'nieuwe' kleding aan. Mijn shirt is erg wijd, maar zit wel erg lekker. Als we alles aan hebben, glijden mijn ogen richting James. Ik bekijk zijn kleding. Het shirtis net iets groot, waardoor je zijn gespierde bovenlichaam ziet. De broek komt tot onder zijn enkels. Deze kleding heeft allemaal verschillende maten. Waarschijnlijk leefden er meerdere mensen, maar waar zijn die nu? Dan ziet James dat ik kijk. Ook hij bekijkt mr van top tot teen. "I like it!", zegt hij. Ik complimenteer hem daarna ook, waarbij ik met mijn hand langs zijn buik ga. "Shall we go?" "Where are we going?", vraag ik verward. "To a beautiful and better place, far from here", en hij geeft me een kus op mijn wang.