CHAPTER 10 (Ryan Montemayor)

673 5 0
                                    

Ryan's POV

Naghihintay ako kay Riella sa waiting area ng clinic. Na-sprain ang paa nya nang dahil sa akin. I was just protecting her from that falling coconut. God knows how much I care for her. Mas malala naman kasi kung yung coconut pa ang tatama sa kanya di ba? I know na hindi lang ito aksidente. That coconut is set to fall on purpose.

Why?

Because I know such things. Bata pa lang ako I already know na mangyayari ang lahat ng ito. Lahat ng ito ay hindi aksidente. Planado ang lahat ng mga ito ng aking sariling ina. Kaya it's up to me to stop her madness.

Tama kayo ng iniisip. I am still alive. I am Ranz Delos Reyes, older brother of Trey Delos Reyes, son of  Rica and Gilbert Delos Reyes. Patay na ako sa mata nila pero heto ako at humihinga pa.

*flashback*

Years ago. When I was 7 years old. I was about to sleep nang madaan ako sa kwarto ng mama at papa ko. I heard her voice talking over the phone. "kailangan mo na silang i-dispatsa! Unahin mo ang bata. Mas madadalian tayo kapag nawala na ang kutong-lupa na iyon. After ng libing. Isunod mo na agad ang mag-asawa" dagdag pa nya

Nagsalita ang nasa kabilang linya pero hindi ko ito naintindihan.

"Gawin mo ito bukas makalawa. Remember, unahin mo ang bata. Ako na ang bahala sa sweldo mo. Sige Bye" tumahimik na ulit ang kwarto ni mama.

Kailangan kong gumawa ng paraan. Naisip ko si Tito Christian. Kinabukasan nagpaalam ako kay mama na maglalaro lang ako sa bahay ng kaibigan ko. "Ok son, but don't be too late pag uwi ha? I love you." sabi nito. Hindi na ako sumagot at umalis na. I look at the necklace that mom gave to me when I was born. I realized, kung gaano ang pagmamahal na ipinakita sa akin ni Mama ay ganoon na lang kasama ang ugali nya sa ibang tao. When I'm on my way to tito's house, I remembered my father's last words noong naghahabol na sya ng paghinga.

6 years old ako. Noong nagkaheart failure si Papa. Sumama ako kay Tito Christian sa pagbabantay sa ospital, pinsan ito ni papa. On the way pa lang si Mama at Trey. 

"Anak come here, there is something I need to tell you" sabi nya habang nahihirapang huminga. I was confused nang iwan kaming dalawa ni Tito nang tawagin ako ni papa. Lumapit ako sa kanya habang pinipigilan ang sarili ko na umiyak. Ayokong ipakita kay papa na mahina ako. "ano po iyon pa?" tanong ko.

"Im not your real father, your real father is Rodrigo. Rodrigo Sarmiento".saad nya. I was shocked.Paano? nangyari ito. Nakatulala ako sa kanya at umiyak na lang. I was young in that time. I dont know what to say.

"I love you so much Ranz. You and Trey. Kahit hindi ka galing sa akin ay minahal kita na parang tunay na anak kagaya ni Trey. Mahal na mahal ko kayo. Tell your Mom that i loved her so much. And tell her I'm sorry for failing to make her fall in love with me." sabi nya. Papa closed his eyes, then the line went dead. 

The Doctors are trying to revive him noong dumating si mama. Tiningnan ko sya the whole time but ni isang luha wala man lang itong ipinakawala. My father died because of a heart attack. And I know that mom is the reason behind it. This is the reason why I hate her so much, but at the same time, she is still my mother. 

I searched for answers. And the answers is answered by Tito Christian. My mom and REAL father Rodrigo had a one night stand. Mom loved Tito Rodrigo so much kaya she fooled him, nilasing nya nya ito at she pretended to be Tita Ellen. Pero in the end nalaman ito ni Tito/Papa at pinili pa din nito si Tita Ellen. Wala naman akong magagawa noon dahil bata pa ako. Sa sobrang sakit ng naramdaman ni Mama she tried to kill herself, pero nalaman nyang ipinagbubuntis nya ako. She tried to tell Tito Rodrigo pero hindi ito naniwala. 

My Ex and I (completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon