Forever EXIST? [ONGOING]

Chapter 14:

"timothy" naguguluhan kong tawag sa kanya ng makalapit na ako sa kanila.

"chloe anong ginagawa mo dito?" tanong sakin ni timothy.

"ako ang dapat na magtanong sayo niyan, anong ginagawa mo dito?" balik kong tanong sa kanya

"may kinuha lang ako sa kanya" sagot niya sakin. "tara na! Inaantay na tayo nila sophia"

"mauna kana! May kailangan lang akong sabihin sa kanya" sabi ko habang nakatingin kay Gabriel.

"chloe" tawag niya pero tinignan kolang siya kaya bumuntong hininga lang siya at nagsalita uli bago umalis "aantayin kita sa baba"

Nang makaalis na si timothy ay pinapasok nako sa loob ng condo unit niya.

Walang gustong magsalita sa aming dalawa hangang siya na mismo ang pumutol ng katahimikan sa pagitan namin.

"chloe do you want juice or coffee" tanong niya sakin pero iba ang sinagot ko sa kanya

"anong nangyari satin?" tanong ko sa kanya habang nakatingin sa mata niya

"chloe" tawag niya sakin

"I'm.asking.you.gabriel! Anong nangyare satin?" matigas kong tanong

"I'm sorry chloe! I'm really sorry chloe" malungkot niyang sabi

"may kulang bako? May pagkakamali ba ko ha?" tanong ko sa kanya

"chloe it's not you! It's me!" sabi niya

"puny*ta gabriel lahat ng tao sinasabi yang linyang yan kaya wag mo nang gamitin yan" medyo malakas kong sagot sa kanya

Kahit ayaw kong itanong sa kanya pero may nag-uudyok sakin na dapat kong malaman yun

"M-minahal mo bako? Kahit konti ba *huk* gabriel minahal moko?" tanong ko sa kanya

"chloe" tawag niya

"why? Wala namang masama sa tanong ko diba?" tanong ko pero nung marealize ko yung tanong ko ay bigla akong napatawa "kung iniisip mo na masasaktan moko pwes gabriel masakit na *huk* sobrang sakit na *huk*"

"chloe naman" sabi niya sakin "please wag naman ganito" dugtong niya pa

"gabriel hindi ka  naging totoo sakin kaya kahit ngayon lang please magpakatotoo ka" sabi ko

"i like you chloe! I like you! God knows how much I tried to love you but I can't! I'm sorry" malungkot niyang sabi hahawakan niya sana ang kamay ko pero tumayo ako para umalis na nang pigilan niya ko

"I'm sorry" malungkot niyang sabi habang hawak yung braso ko

Pinilit kong ngumiti habang inaalis yung kamay niya "atleast nagpakatotoo ka"

Noong nasa pinto nako ay humarap uli ako sa kanya at pinunasan ang luha sa pisngi

"you like me but you love her right? Thank you for liking me but i don't need it anymore *huk* You know the reason why you don't learned to love me? Dahil kahit kailan hindi natututunan yun, hindi pinagaaralan yun kase kusang nararamdaman yun! I love you that's why i lose *huk* Natalo ako sa laro mo" sabi ko tsaka lumabas sa lugar na yun, kung nasan yung taong minahal ko pero nagawa akong lokohin

'masakit isipin na yung relasyong pinahalagahan mo sa loob  nang tatlong taon ay nawala nalang ng parang bula' sabi ng isip ko