Faji

Kapitulli 9

"Besoj se eshte me mire qe une te largohem per pak kohe. Ndoshta gjate kesaj kohe ti mund te kuptosh me qarte ndjenjat e tua karshi meje. Nuk duhet te ngutesh, kalimi I jetes me mua mund te jete I lodhshem, I merzitshem per ty. Nuk dua kurre te te lendoj" - ndersa fliste e veshtronte ate qe me syte e perlotur dukej sikur do plaste nga momenti ne moment

"Pse po e ben kete, vetem prej meje?" - e dinte qe ai kishte te drejte me fjalet e tij. Dinte punen e tij, ama largimi I tij kishte nje arsye tjeter. Nuk ishte ajo dhe vendimi I saj. Ajo kerkonte te verteten, per te cilen Kris do thurte genjeshtra per te mohuar se dore nuk kishte hequr kur behej fjale per persona te rendesishem ne jeten e tij qe nga e shkuara

"Nuk ka lidhje vetem me ty zemer, por puna ime me detyron te shkoj tani atje"

"Nese quhemi qe tani nje familje, dua te me tregosh te verteten. Nuk dua me genjeshtra"

Pas nje kapsitje sysh, ai vendosi ti pergjigjej me te verteten qe fshihej.
"Ka lidhje me Borisin. Atij I duhet ndihma ime"

Ajo si duket nuk u habit. E priste qe ti pergjigjeshe ne kete menyre, e kishte menduar kete opsion. Ishte I vetmi person per te cilin largohej gjithmone me jave te tera. I pelqeu qe ai I tregoi te verteten. Nje mashkull I fuqishem si ai te qendronte besnik ndaj nje femra ishte dicka per tu vleresuar, madje vete Krisi ishte njeri I mrekullueshem. Por krahas ketij gezimi, nje trishtim e ndiqte pas. Iu kujtua kur para pak kohesh ishte plagosur dhe nuk donte ti ndodhte serish. Prandaj I foli me nji ton mjaft te eger:
"Nuk do heqesh dore ndonjihere? E kupton ndonjihere qe kam frike te jem me ty vetem per kete arsye"

Ajo e dinte se nese perdorte te tilla fjale, do kishin ndikim tek ajo. Te tjerat ai do I shperfillte qe ne fillim

"E di, por ne kete rruge qe kam hyre nuk ka kthim pas. Nese kthehem vdes une ose personat e dashur ne jeten time. Ti e di shume mire kete gje. Prandaj te thashe te mos nguteshe me vendimin nese deshiron te jesh gruaja ime"- u mundua te gjente fjalet me bindese, ti thoshte me qetesine dhe embelsine me te madhe qe qendronte ne nje qoshe te erret dhe dilnin ne siperfaqje vetem kur perballe tij qendronte femra e tij

"Nuk ka asgje mundesi qe une te vij me ty" - qe pyetja e saj qe e beri Krisin te cuditej kur ajo kish te frike nga bota e tij, tani ishte bere aq time sa kishte guxim te bashkohej me te

"Jo, nuk do vish asnjehere me mua kur shkoj ne te tilla vende. Nuk dua te rrezikoi jeten tende"

"Po a nuk ke ti fuqi qe te me mbrosh? A nuk je lideri I tyre? Duhet te jesh idhull per ta dhe ajo qe te perket ty ata duhet ta shohin si gjene me te shtrenjte vetem nga frika sepse me nji fjal tende ata mund te vdesin" - me keto fjale kishte si qellim te prekte krenarine e tij dhe te pranonte me cdo kusht

"Me sa duket ke pare shume filma aksion ti. A ke pare ne ato filma se nuk ekziston vetem nje lider. Une kam shume armiq qe mezi presin te me vrasin. Une nuk kam asgje me per te humbur pervec teje, kurse ti ke. Ti jeton per babane tend, ai esht idhulli jot, shpetimtari jot. Nese une te them qe te marresh nji vendim ku duhet te zgjedhesh midis meje dhe atij, ti do zgjidhje ate pa kurrfare dyshimi" - I njihte mjaft mire lojrat e saj dhe me fjalet e tij mjaft te spikatura e beri ate te heshte, te mos vazhdonte me lojen

"Kur nisesh?" - pyeti dhe pse dallohej mjaft mire merzitja ne syte e saj

"Mbas dy ditesh"

Ajo anoi koken ne anen tjeter dhe e uli posht, disa pika lot dolen nga fytyra e saj. Ai e kuptoi shume mire kete gje. Me doren e tij te vendosur ne nofullat e saj ngriti koken dhe fshiu lotet qe tashme po binin pik-pik ne fytyren e saj. Ne zemren e tij ato pika lot nguleshin si shigjeta, por me mire ta lendonte ate me te tilla fjale sesa me te verteten qe qendronte pas gjithe kesaj.