Faji

Kapitulli 30

"Xhesiii" - therriste dhe u mundua te hiqte disa fije floke qe asaj I binin ne fytyre. Donte ta shkundette fort qe te vinte ne vete, por fjalet e saj teksa bertiste "femija Im" I vinin akoma ne mendje.

Nuk mund ta linte ate ne ate gjendje. I hodhi kanen me uje fytyres se saj. Sapo hapi syte dhimbja u be akoma me forte. Serish duart e saj u pozicionuan ne fundin e barkut, dhimbjet qe ajo ndjente pasqyroheshin ne renkimet dhe te qarat me ze te larte.
Sa donte Alandra te merrte pak nga dhimbja e saj. E ndiente veten fajtore per gjithcka qe po ndodhte ne jeten e saj...
Ajo qante teksa mundohej ti jepte shprese asaj se femija ishte mire, nuk do e gjente asgje e keqe. Ardhja e ambulances kerkonte nje kohe te gjate, por durimi I saj nuk ishte aq I madh.

U ngrit shpejt dhe terhoqi celsat e makines. Vendosi duart ne belin e saj dhe u mundua te ngrite ate trupin hollak te saj. Por dreqin ishte femer, nuk kishte aq force, I kerkoi me ze te mekur por lutes: "Edhe pak Xhesi. Kapu te une te lutem"

Sado qe dhimbja mbizoteronte ne trupin e saj, ato fjale I degjoi. Ngriti paksa trupin mes renkimesh dhe te qarash. Alandra gjeti rastin dhe arriti ta ngrinte nga toka ku kishte rene disa minuta me pare.
Por vuri re se strecet e saj ishin ngjyrosur nga njolla e kuqe. U tremb akoma me shume dhe nxitoi ta ngrinte sa me pare.
Trupi I dukej I rende, dora e vendosur ne belin e saj dhe kembengulja e Alandres qe ajo te ecte, te hidhte disa hapa e sforconin akoma me shume ate. Por mori guximin te ecte ngadale teksa shfrynte dhe qante, bertiste se nuk mundej te bente dot. Serish fjalet e Alandres arrinin te ndikonin te ajo: "Edhe pak Xhesi. Mendo per femijen. Edhe dy hapa, ja pak nga pak po ia arrijme"

Te pakten makinen e kishte parkuar perpara shtepise. Nuk u munduan te ecnin shume, edhe pse ato hapa Xhesit I ishin dukur sikur po ecte kilometra te tera.
E futi ngadale ne makine dhe I lidhi rripin e sigurimit. Me vrap fluturoi ne vendin e shoferes ku me vrull mori kthesen dhe rriti shpejtesine ne kulm.

"Duro Xhesi, duro zemra ime. Gjithcka do shkoje shume mire"- ishin fjalet plot shprese qe ajo nxirrte nga goja, ndersa brenda vetes e kishte kaptuar ankthi, shqetesimi. Ndihej e mpire dhe e trembur ne cdo qelize te trupit. Kur shihte Xhesin teksa vuante e perpelitej aty ne makine, I keputej shpirti. Do jepte gjithcka qe ajo te mos ishte ne ate gjendje.

I dha akoma me shume gaz makines, por si dukej fati nuk ishte me te. Ngeci ne ate dreq trafiku te renduar, I binte borise si e cmendur. Ia beri ne dore policit rrugor qe brenda gjendej nje grua shtatzane, por ai as donte t'ia dinte.
"Ju henget dreqi, ca m*t policash shker**atash jeni ju. Nuk kane ndjenja, sikur kane nje cope guri ne ate m*t zemer"- bertiti dhe si interesoi aspak se njerzit mund ta ofendonin, ta shanin apo ta quanin te cmendur.

Ktheu koken nga ajo dhe I foli embel teksa me njeren dore perkedhelte floket e saj, ndersa doren tjeter e puthiti me te sajen qe po e shtrengonte forte sikur dhimbjen e saj ta ndiente Alandra. Vazhdonte te perseriste te njejtin refren: "Duro Xhesi edhe pak. Gjithcka do shkoje mire zemra ime"

"Nuk mundem meee, ahhhh"- bertiste, qante, renkonte njekohesisht ajo

Sapo ne semafor ndricoi ngjyra e kuqe ajo ia shkeli gazit. Dukej sikur te tjeret kishin mbajtuar anen e saj, jo ate te policit. Te gjithe e respektuan duke I hapur rrugen dhe I lane hapsire te ecte ne ate shpejtesine maksimale qe ajo kishte nderrmarre.

Pas disa minutash arriten ne spital. Doli nga makina dhe bertiti per te kerkuar ndihme. Doktore dhe infermiere u afruan me barrele, terhoqen lehte dhe forte ne te njejten kohe trupin e saj per ta shtrire ne barrele e per ta terhequr ne brendesi ne spitalit. Alandra ndiqte hap pak hapi rrugen qe bente barrela duke mbajtur doren e saj shtrenguar dhe duke permendur disa fjale, te cilat Xhesi I degjonte me shkeputje. Ajo vinte re levizjen e buzeve te saj dhe ishte e bindur se shoqja e saj ishte duke I dhene shprese.