Faji

Kapitulli 50

E gjithe familja ishte ulur ne tavolinen e ngrenies. Ne krah te Krisit qendronte Larisa, po ne mes te tyre qendronte djali qe si shume I llastuar kishin pranuar t'ia plotesonin deshiren. Secili prej tyre kishte pjaten para dhe ishin duke ngrene.

"Kur do shkojme te takoj motren time?"- nuk duroi dot me ate kureshtjen e saj teper te madhe si dhe deshiren per te mos e lene Larisen ti hidhte shikime vjellurazi Krisit. Te gjithe kthyen koken nga ajo
"Me ka marre malli per te, kam muaj pa e pare. Dhe zerin rralle here ia kam degjuar"- shtoi dhe I beri te gjithe te ndiheshin keq

Kris leshoi lugen ne tavoline. Te gjithe shikimet ishin mbi te qe po prisnin se cfare ai do te thoshte.
"Deshiron te shkojme neser?"

"Pooo"- bertiti ajo qe u cua menjihere dhe shkoi drejt Krisit duke iu ulur ne preher

Ajo gati po fluturonte dhe duke marre perdore Nikolasin qe nuk kuptonte asgje u nis te bente ato pak gjera gati.

"Nuk e ke seriozisht kur e the ate fjale apo jo?"- beri nje nenqeshje Boris

"Jo nuk jam duke u talluar"- fytyra qe Kris kishte marre tregonte se vertete e kishte seriozisht

Nuk ishte vetem ajo deshira qe te shihte Anen teksa bashkohej me Xhesin. Ai donte te dinte me shume rreth gjendjes se Alandres. Nuk e dinte asgje rreth saj. Ta kishte marre vesh te verteten, tia kishte thene te verteten Albi? Kishte shume pyetje qe duhet ti gjente nje pergjigje dhe pikerisht vendi ku mund ti gjente nuk ishte aty ku ndodhej ne ato momente.

"Po une do te vij me ty?"- deshira e Larises ishte mjaft e dukshme

"Jo, do qendrosh ketu bashke me djalin"- foli prere dhe Larisa u be xheloze. Xheloze se e dinte se ai po shkonte per te. Ndjente frike se mos e linte per te, mos do e linte te vetme e nuk do interesohej me per te e per djalin e tyre

"Po do kthehem serish. Do rregulloj disa pune atje. Me falni, po shkoj te lameroj pak grupin tim"- syte I hodhi vetem per nje sekonde nga Larisa dhe me pa drejt Borisit qe u ngrit dhe u largua bashke me te

Albina dhe Dada pane drejt Larises qe lote rridhnin nga syte e saj. Dada I fshiu ato lote nga fytyra e saj. E mori ne perqafim. Por ai perqafim vetem sa e beri tia plaste akoma me shume te qarit pa I interesuar se po lagte fustanin e saj ne ate menyre.

"Mos qaj e vogla ime. Ske arsye pse. Krisi do kthehet per ty, e tha vete kete gje"- mundohej ta qetesonte
"Te jap fjalen se ai do te jete vetem me ty, Alandra nuk do te ekzistoj as si emer. Sot ai do shkoj te ndahet me te"

Larisa u shkeput nga perqafimi I saj per tu ndeshur me syte qe ishin akoma me te sigurt sesa fjalet. Albina nuk mund te bente te njejten gje. Pa drejt Dades me shikim te rrepte qe te mos I jepte shpresa te rreme, por Dada vazhdoi me te sajen. Ajo kishte zgjedhur Larisen para Alandres dhe do bente cdo gje qe ta afronte me Krisin.

*******

"Cfare ke ndermend te besh?"

"Di vetem ne keto momente dua te shoh fytyren e Alandres. Dua te sigurohem qe ajo eshte mire. Po ashtu duhet te jem une qe ti tregoj asaj per Larisen e jo Albi. Nese akoma nuk e ka bere"

"Ti nuk je keshtu. Ku shkoi ai burri I forte qe ishte dikur?"- e shkundi mire Boris po as ajo nuk mund ta ndihmonte

"Larisa apo Alandra? Cilen duhet te zgjedh?"- nenqeshi me vete

Atij I vinte keq per Larisen, por nuk ndjente per te ashtu si dikur. Mendja I rrinte vazhdimisht te Alandra. Pa pare se si ajo ishte, nuk mund te bente asgje. As Larisen nuk mund ta afronte dot. I kalonin mijra mendime ne koke, por djali do e urrente. Nuk donte te humbiste familjen e tij, por as Alandren e tij. Do gjente nje rruge te mesme per ti mbajtur te dyja edhe pse njera lidhje do mbetej me e forte se e para. Kjo ane anonte nga djali I tij.