Faji

Kapitulli 37

Ai mbylli telefonin dhe e hodhi diku aty. Mbeshteti koken ne kolltuk duke mbyllur syte. Serish Alandra kishte arritur ta bente te harronte gjithcka qe I kishte ndodhur perreth vetem per pak minuta.

Ndjeu doren e dikujt te vendosur ne supin e tij dhe degjoi nje ze qe e pyeti:
"Shef, mire je?"

Hapi syte per tu ndeshur me syte e zinj te Aron. Kishte dicka ne shikimin e tij, dhimbje, trishtim. Me sa dukej nuk ishin vetem Kris dhe Boris qe vuanin per Antonion, por edhe te tjere.

"Aron ti ketu?"- pyeti I habitur
"Eja, ulu"- I foli duke drejtuar doren per nga divani

Aron nuk foli, beri ate qe ai i kerkoi.

"Si ndodhi?"- pyeti kur vuri re se Aron po e shihte ne drite te syrit

"Boris dha urdher qe te vendosej 30 sekondshi I ekspozivit. Po largoheshim te gjithe ne drejtim te tunelit. Une isha ne anen tjeter dhe u vonova pak ne krahasim me ta, por arrita ti kapja. Dy prej grupit te Igorit me spikaten dhe po na ndiqnin. Ishim thuajse te dalje, kur Antonio me shtyu para qe te dilja me cunat me tjere. Ata qe po me ndiqnin qelluan ne drejtim te Antonios. Vura re se ai u rrezua, I gjuajta atyre te dyve dhe shkova te nxirrja Antonion bashke me Benjaminin, por shperthimi nuk na la. Zjarri perpiu gjithcka dhe une u stepa"- rrefeu me nji fryme dhe vendosi duart perpara fytyres duke qare

Kris u ngrit qe aty ku ishte dhe u ul prane tij. U mundua ta qetesonte duke I larguar duart nga fytyra.

"Kishe te drejte shef, une nuk duhet te merrja pjese ne kete mision. Per fajin tim vdiq Antonio. Ai me shpetoi dhe une..."

Kris e ndaloi dhe e perqafoi. Aron ishte I vogel, atij I vinte keq per te. E dinte qe ishte trim, por frika ne misionin qe do nderrmerrje heren e pare shoqerohej gjithmone me frike. Aron vazhdonte akoma ta fajsonte veten, kjo e acaroi Krisin qe I bertiti:
"Mjaft Aron. Vetem te paaftet qajne. Ti nuk je I tille"

Kjo sikur e solli pak ne vete ate, I cili pasi pa acarimin ne syte e Krisit pushoi. Mund te ishte faji I tij, por ai nuk ishte I paafte.
"Dua te marr pjese ne misionin e viles se Igorit. Une nuk jam I paafte, ama do ju ndihmoj juve te hakmerreni ndaj tij"- foli me vendosshmeri

Krisit i pelqeu reagimi I tij. Ai dalloi inatin dhe acarimin qe po e karakterizonte.
Ne syte e tij gjeti vetveten e tij dikur. Aron shfaqte ndjenjen e fajit dhe te hakmarrjes me ate shkelqim sysh. Brenda vetes dyluftonte nese duhej t'ia tregonte sekretin atij apo jo.
Si perfundim vendosi t'ia tregonte, ishte me mire qe te merrte vesh nga ai vete, sesa nga dikush tjeter qe mund ta shfrytezonte kete rast ne favorin e tij...

"Pse u bere pjese e grupit te Borisit?"- beri pyetjen e pare per hapjen e muhabetit

"Kisha krejt nje jete normale. Jetoja me mamane time, pasi babai me kishte vdekur. Nje nate degjoj krisma kudo ne shtepi. Nuk me interesoi asgje, u nisa te kerkoja mamane time qe e gjeta te shtrire ne kuzhine. Shkova prane saj duke qare dhe fjalet e vetme qe arrita te degjoja prej saj ishin te dorezoja nje leter qe gjendej ne dollapin e saj. U largova prej saj dhe u fsheha diku aty kur degjova se ata po hynin ne shtepi. Ishte nje burre qe I drejtoi armen nenes sime. E pyeti per dicka dhe kur ajo i ktheu pergjigje ai qelloi mbi te pa meshire. Sa doja ta vrisja po isha I tmerruar, nuk kisha pare me pare arme dhe kisha frike. Isha vetem 15 vjec.."- iu pergjigj dhe teksa tregonte ate pjese qe kishte kaluar lotet e nxehte pershkruan fytyren e tij

"Ti kerkove vendin dhe u gjende pikerisht ketu"- vazhdoi Kris dhe Aron pohoi me koke
"Aron e di se kush je ne te vertete?"- pyeti pas pak

Aron e shihte me habi. Kishte kohe qe kerkonte te dinte te verteten, por askush nuk ia tregonte. Kuptoi se Kris e dinte ne verteten dhe I kerkoi tia tregonte sido qe ajo te ishte.