Porn Link 2 | Jikook

-20-

Elindeki kağıda bakarak ne yapacağını düşünüyordu sessizce. Mevsimin getirdiği soğukluk, kendi içinde yaşadığı ürperti ile birleşip onu iyice titretmeye başlamıştı. Kağıdı parçalara ayırmak istedi, fakat titremekten zor tuttuğu için bu biraz imkansız görünüyordu. Kağıdın altında değişik bir adres vardı ve onu yönlendiriyordu. Kendini tutup yırtmamaya çalıştı. Eline aldığı telefondan rehbere girip Jimin'i bulduktan sonra derin bir nefes aldı. Ona nedenini belli etmeden geç kalacağını bildirmeliydi. Tedirgin hareketlerle numaraya tıklayıp kulağına götürdükten sonra beklemeye başladı. Bir kaç çalıştan sonra açılan telefonla birlikte direk konuya girmişti.

"Kapıyı ve pencereleri kilitle. Biri gelirse sakın açma, anladın mı?"

Bir yandan göz ucuyla elindeki kağıda bakıyordu.

"Ne, niye?"

Derin bir nefes aldı ve gözünü kağıttan çekti.

"Nedenini sorma Jimin."

Karşı tarafta oluşan sessizlikten kafasının karıştığını anlayabiliyordu. İçinin rahat etmesi için ufak bir bahaneden zarar gelmeyeceğini düşündü.

"Şirkette işlerim var, sen beni merak etme. Seni seviyorum ve görüşürüz."

Jimin onaylar bir ses çıkardıktan sonra aceleyle telefonu kapatıp cebine tıkıştırdı. Tüm bu saçma sapan olaylara kimsenin ruhu duymadan bir son vermeliydi. Onlarla bu kadar uğraşan kişiye ulaşıp bu sorunu halletmek zorundaydı. Hastane girişinden tamamen uzaklaşıp yolun kenarında taksi beklemeye başladı. Belkide tekrar dayak yiyecekti. Fakat ne pahasına olursa olsun, bu karmaşayı çözmeliydi.

Bir taksinin yaklaştığını görünce elini kaldırıp boş arabaya aceleyle binmişti. Adam onun hızla binmesi yüzünden istemeden tuhaf bir şekilde bakarken Jungkook kağıdın adres kısmını katlayıp diğer yazıyı görünmeyecek şekle getirdikten sonra kağıdı uzattı. Adam bir süre boyunca okuduktan sonra başını sallayıp kağıdı geri vermişti. Araba orta yavaşlıkta hareket ederken başını koltuğa bıraktı ve gözlerini kapattı.

Tek istediği Jimin'in ve oğlunun sağlığıydı. Onların başına bir şey gelme ihtimali bile aklını sıyırmasına yol açıyordu.

Daha önce hiç geçmediği yolları görüyordu. Adresin onu nereye götürebileceğini düşünüyor fakat bir sonuca ulaşamıyordu bir türlü. Taksi yavaş yavaş hızını azaltınca yaklaştıklarını anladı. Sonunda bir otoparkın önünde durmuştu.

"Burası olduğuna emin misiniz?"

Adam kağıdı göstererek onayladı;

"Verdiğiniz adres birebir burayı gösteriyor."

Jungkook başını sallamış ve arabadan çıkmıştı. Geldiği yere göz gezdirdi, otopark bir hayli büyük gözüküyordu. Yüksek bir binaydı ve her kat arabalarla doluydu, eski sayılabilecek bir yapıdaydı. Duvarının boyası yer yer sökülmüş, giriş kapısı paslanmıştı. Yavaş adımlarla ilerleyip arabaların geçmesi için bırakılan boşluğun yanındaki kapıyı ittirdi. Kağıdı katlayıp cebine koyduktan sonra karanlık otoparkta ilerlemeye başladı. Attığı her adım binanın içinde yankı yapıyordu.

Önünü aydınlatan hiç bir ışık yoktu etrafta. Kalp atışlarını duyabilecek kadar sessiz, her adımda boşluğa düşüyormuş gibi hissettirecek kadar karanlıktı. Nereye gittiğini bilmeden, temkinli adımlarla ilerlerken duvarda bir işaret görmesiyle duraksadı.

Duvara çizilmiş kar kristalleri, bir alt kata kadar iniyordu.

Kalbi hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu şimdi. Şüpheyle dudaklarını dişledi. Ellerini duvardaki şekillerde gezdirirken, burdan kaçması gerektiğini düşünmeye başlamıştı. Fakat böyle bir şey yaparsa, Jimin zarar görebilirdi. Bileğini sıyırıp duvardaki işaretle kendi yara izini karşılaştırdı. İki şeklinde ayrıntıları birebir aynıydı. Kristalin kenarlarındaki çizgiler birbirinin kopyası denecek türdendi. Yutkundu Jungkook. Duvarın üzerinde birbirini takip eden kristalleri göz ucuyla izledi. Gittikçe çoğalıyorlardı. Her bir kristalin ardından bir yenisi geliyordu. Çizilen yöne gitmeye başladı. Bir yandan eli kar kristallerinin üstünden geçiyordu. Bir alt kata inen merdivenleri bitirdiğinde, tek tük arabaların olduğu kata ulaştı.