MAFYA'NIN NEFESİ ✔️

☆26. Bölüm☆

Hatırlatma:

Şu an ki görüntü;

Babam kahvaltı sonrası başında oturmuş gazetesini okurken bir yandan da kahvesini yudumluyordu.

Annem ise ocağın başındaydı.

ÖLMEMİŞTİ TAM KARŞIMDAYDI. KANLI, CANLI. BURADA NELER OLUYOR.

-Günaydın Nefesim.

Annem bana gülümseyerek bakıyordu.

Babam kafasını gazeteden kaldırıp bana baktı ve oturduğu sandalyeden kalkıp yanıma geldi.

Ve bana sıkıca sarıldı.

-Günaydın prensesim. diyerek alnımdan öptü.

Sonra merdivenlerden çıkmaya başladı. Bende ardından sadece baktım. Bu babam mıydı yani.

Ee oda ölmüştü.

Neler oluyor burada yaa.

Meriçim, Mafyam nerede?

Peki ya Derya, Mert, Ceren, Can Cemre Yiğit, Eylül?

Neredeler?

Bir saniye.

Yoksa....

YOKSA HERŞEY BİR RÜYA MIYDI??!!

~~~~~~~

ŞİMDİ!

Bu nasıl mümkün olabilir. Bütün yaşadıklarım sadece bir rüya mıydı?

Ahh. Şaka gibi.

Şu an büyük şok içindeydim. Hala ayakta durduğumu gören annem yanıma geldi.

-Bitanem iyi misin?

-A ş-şey evet sadece biraz halsiz hissediyorum kendimi.

-Gel kahvaltını et acıkmışsındır.

Sandalyeye oturdum kahvaltımı yaparken bir yandan ya hala onu düşünüyordum. Bunca şey rüya ise o gerçekte de yok muydu?

Kahvaltım bitince sofradan kalkıp oturma odasına gidip annemin yanına oturdum.

-Ne oldu birtanem.

Cevap vermedim uzun uzun baktım mavi ve yeşil karışımı gözlerine.

-Kızım iyi misin?

Usulca kafa salladım. Ve bir anda kollarımı boynuna doladım. Yılların acısını çıkarır gibi sarıldım.

-Nefesim niye ağlıyorsun.

Yavaşça ayrıldım. Annem gözyaşlarımı yavaşça sildi.

-Neden ağlıyorsun nefesim.

-Şey b-bir rüya gördüm.

-Ee

-O rüyada babamla sen ölmüş..

Annem sıkıca sarıldı bana. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

-Şiii sakin ol bitanem geçti. Ben burdayım. Burdayız. Seni asla bırakmayız.

-Senem noldu?

Babam bize şaşkınca bakıyordu.

-Bahar kötü bir rüya görmüş.

Babam şefkatle yanımıza geldi. Ve ikimize birden sıkıca sarıldı.