Onların hikayesi ufak bir kaza ile başladı.
Biri soğuktu hayata karşı "Ölüm" gibi. Tek gayesi kardeşini ve ablasının emanetini korumaktı, hayatı pahasına.
Diğeri ise daha karmaşıktı, bazen yakacak kadar sıcak, bazen de buz gibi soğuktu. Küçük yaşt...
-Kızım bu iş ortağım ve arkadaşım Ali. Çalışma odasında biraz işimiz var. Bize birer türk kahvesi yapar mısın?
Şaşkınca kafa salladım. Hadi ama böyle bir durumda siz ne yapardınız ki?
Ben mutfağa geçerken onlarda yukarı çıkıyordu. Kahveyi yapmaya başladığım sırada zil çaldı.
Gelen Derya idi. Bana kocaman sarıldı.
-Sana anlatacağım çoook şey var.
-Dur kız heyecanlandım.
Mutfağa geçtik. Kahveleri bardağa döküp hemen yukarı çıkardım. Sonra aceleyle aşağıya indim. Mutfağa geri döndüğümde Derya sabırsızlıkla bana bakıyordu.
- Hadi otur şuraya da şu konuyu baştan anlat.
- Tamam Tamam çatlama anlatıyorum. Şimdi şöyle oldu...
15 DK SONRA
-İşte böyle aklım çok karışık.
-Oha rüyaya gel, bir yıllık rüya görmüşsün ya. Şiit bir şey soracağım benimki nasıldı tatlı mıydı?
-Deryaaa!
-Tamam tamam kızma ya, şaka diye şey ettim.
- Aklım çok karışık. Her şey bir rüyaysa Ali Bey'e ne demeli, of kafayı yiyeceğim.
- Aynen durumlar bayağı karışmış. Şimdi Ali amca gerçekten varsa daş çocukları da gerçekten vardır diye düşünüyorum. Ama elimizde kesin bir bilgi yok.
-Of ben böyle işin gelmişini geçmişini..
-Bahaar?!
Koyktum mu? Koyktum.
-Ayh! Geldiim. Kuzu hemen dönerim.
-Tamam hadi çabuk ol.
Yukarı çıktım da kapıyı tıklatıp içeri girdim.
-Efendim baba?
-Kızım annen geldi mi?
-Yok daha gelmedi.
-O zaman geldiğinde söyle misafirimiz var ve yemeğe davetli. Ayrıca üç misafirimiz daha var ona göre. dedi Ali amcaya bakarak.
- Tamam baba söylerim bardaklarınız bittiyse alayım?
-Evet bitti eline sağlık Bahar'cım.
-Iı şey afiyet olsun Ali bey.
-Aa lütfen resmiyet olmasın. Ali amca diyebilirsin.
-P-peki Ali amca. diyerek acele ile odadan çıktım ve duvara yaslanıp dedim bir nefes aldım.
Ardından aşağıya inip Derya'ya olanları anlattım.
-Kuzu yarın bana bütün gelişmeleri anlatıyorsun.
-Tamam kuzum.
Derya gittikten 10 dakika sonra annem geldi.
-Anniş
-Efendim nefesim.
Hala şu durumu garipsemem normal mi?
-Şey babamın ortağı ve arkadaşı olan Ali amca burada. Akşam yemeğe kalacakmış ayrıca 3 kişi daha gelecekmiş.
-Tamam kuzum o zaman marifetlerimizi gösterelim.
Kıkırdadım. Özlemişim.
-O zaman istikamet...
-Mutfak!
-Mutfak!
.......
Akşam olmuştu, yemekler ve sofra hazırdı. Ben de abartılı olmayan bir elbise giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kıyafeti bu rengine siz karar verin.)
DİNG DONG
-Ben bakarım!
Kapıyı açtığımda kalpten gidiyordum. Karşımda Can'la Mert duruyordu ay ay ay bayılcam şimdi.
Huh tamam şimdilik sakinim! Yani sanırım.
-Hoşgeldiniz.
Gülümseyerek içeri geçtiler. Bunlar da tamam, kafamı iki şey takıldı: 1. Meriç' de gerçek mi ki bunlardan sonra %95 gerçek, %5 ne siz sorun ne ben söyleyeyim. 2. O mu gelecek yoksa başka biri mi?
-Bahar?
-Geldiim.
YARIM SAAT SONRA
4. "ŞAHIS" gelmediği için yemeğe başlamıştık. Tâki zil çalana kadar.
-Ben bakarım.
Kapıya yavaş ama bir o kadar da heyecanlı bir şekilde gittim. Bayılıp kalmazsam iyi.
Derin bir nefes alıp kapıyı açtım.
O...o karşımdaydı. Aşık olduğum MAFYAM karşımdaydı.
Özlemim öyle derin ki, hiçbir dilde yok çevirisi. Ama o bunu bilmiyor.
