Onların hikayesi ufak bir kaza ile başladı.
Biri soğuktu hayata karşı "Ölüm" gibi. Tek gayesi kardeşini ve ablasının emanetini korumaktı, hayatı pahasına.
Diğeri ise daha karmaşıktı, bazen yakacak kadar sıcak, bazen de buz gibi soğuktu. Küçük yaşt...
Kafeye geldiğimde etrafa göz gezdirdim. Daha gelmemişti. Bir garsonun yanına gittim. Planımı anlattım.
Sizde meraklanın azıcık. Kahretsin çok kötüyüm.
Masaya gittim oturdum. 5 dakikanın ardından derya kapıdan içeri girdi. Beni görünce gülümseyerek buraya doğru yürümeye başladı.
-Çok bekletmedim dimi?
-Yok yok bende daha yeni geldim.
-Hah iyi o zaman.
Sonra karşımdaki sandalyeyle oturdu.
-Can beni neden çağırmıştın buraya?
-Aslında ben seninle önemli bir konu hakkında konuşmak için çağırdım. Ama önce bir yemek yiyelim. Açım valla hemde kurt gibi.
-Tamam bay obur önce yemek. dedi gülerek. Gülüşünden öptüğüm.
Elimle garsonu çağırdım. Planı anlattığım garson hani hatırladınız. Hah tamam.
-Her zamankinden getir. dedim.
Ne kadar da coolum görüyonuz.
Garson gitti bir süre sonra iki üstü kapalı tabaklar getirdi. Önümüze koyduktan sonra gitti.
Allahım ne olur karıştırmamış olsun.
-Ee açsana. dedim.
Oda kafa sallayıp kapağı açtı. İçindeki kağıdı görünce bi an şaşırdı. Elinde aldı ve açtı.
Evet afferim koçuma tabakları karıştırmamıştı.
Umarım pişman olmam.
~~~~~
DERYA'DAN
Bu kağıt da neyin nesi?
Okursan anlarsın diyenleri duyar gibiyim.
Evet haklısınız okursam anlarım dimi?
E okuyim o zaman.
"Bugün kalbim yerinden çıkacak kadar atsa da, günlerce yaptığım provayı gerçekleştireceğim, seni görünce titrese de sesim, terden sırıl sıklam olsa da bedenim, sana çok önemli bir şey söyliyeceğim"
Allahım neler oluyor!?
Direk Can'a baktım. Bana bakıyordu bende ona şaşkınca.
Sonra kendi önündeki tabağın kapağını açtı içinden bir kutu çıktı. O kutuyu alıp bana uzattı.
ALLAHIM NE TARAFA DOĞRU ÖLÜYORDUK? . . . . . . . . . . .
SON HIZDA GELİYORUM YERİM HAZIR MI?!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DERİN! bir nefes aldım. Yav bu çaklıt yani boru mu?
Tekrar Can'a baktım.
Ayağa kaktı ve önümde diz çöktü.
Şiit düşünsenize evlilik teklifi ediyormuş?
Ahy ne gülerim ama.
Tekrar Can'a odaklandım.
Oda konuşmaya başladı:
-Beni anlamanı beklemiyorum senden. Çünkü seni bu kadar nasıl sevdiğimi ben de bilmiyorum. Nefes almak gibi seni sevmek. İçim o kadar seninle dolmuş ki yokluğunu düşünemiyorum. Artık düşlediğim tek bir şey var. Kalan ömrümü seninle, senin yanında geçirmek. Akşam gözlerimi yanında kapatmak, sabaha seninle ulaşmak. Çok mu uzak dersin kokunla uyumaya başlayacağım günler? Ben sana artık bağlandım kopamıyorum. Hoş kopmak isteyen de yok zaten. Anladın umarım.
Sustu herkes bize bakıyordu. Ben hala ona saf saf bakınca
-Derya seviyorum lan işte seni! Benimle çıkar mısın?
Oha teklife bak.
Tek kelime edemiyordum kim olsa edemez. Biskolata erkeklerine daş çıkaran jojuk önümde eğilmiş bana çıkma teklifi ediyor.
Ben cevap vermeyince gözlerinden çok büyük bir miktarda kırgınlık geçti.
Gözlerim dolmuştu.
Sandalyeden yavaşça kalktım. Herkes bana bakıyordu dikkatlice.
Çekirdek verelim mi yavrumlar sinemaya geldiler heralde.
Benim kalkmamla Can da ayağa kalktı.
-Üzgünüm can. dedim.
Bana şaşkınca bakıyordu. Ardından suratı asıldı
-N-neden?
-Geçmiş olsun. Çünkü başına Derya adlı tatlı bir bela aldın...
O suratı asılan biskolata erkeklerine daş çıkartan jojukun gözleri bir çocuğun eline şeker vermişçesine parlıyordu.
Bana hemem sıkıca sarılıp etrafında döndürmeye başladı. Ve tabikide
-Seni seviyorum. diye sayıklamayı ihmal etmiyordu.
Sonra durdu ve hala sarılmaya devam ediyorduk. Ve bu herkes de hala bizi izliyordu. Ama umrumda değildi.
Ne demişler?
CARPE DİEM!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
