Onların hikayesi ufak bir kaza ile başladı.
Biri soğuktu hayata karşı "Ölüm" gibi. Tek gayesi kardeşini ve ablasının emanetini korumaktı, hayatı pahasına.
Diğeri ise daha karmaşıktı, bazen yakacak kadar sıcak, bazen de buz gibi soğuktu. Küçük yaşt...
-Oooo Nefescim bende diyorum bu ses bir yerden tanıdık geliyor. Ee nasılsın görüşmeyeli.
Ulan bu adam sabah yürek yiyerek mi geldi.
-İyi ya seni sormalı.
Tam ağzını açınca konuşmasına fırsat vermeden.
-Hemen cevap verme yaa biraz oyun oynayalım seninle. Ondan sonra cevap verirsin tabi cevap verebilecek halin olursa. dedim
Veee güzel bir yumruk çaktım. Ve hala da yumrukluyorum. Yüzü kandan görünmeyecek hale geldiğinde durdum.
Nefes nefeseydim ama bu yılların hırsını, sinirini hala üstümden atamamıştım. Kenardaki masada duran muştayı elime geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra hiç vakit kaybetmeden yumruğu suratına indirdim. Bağırarak bana bakıyordu. Bende ona iğrenerek.
Ona olam nefretim o kadar çoktu ki. Bir türlü kendimi frenleyemiyordum. Elimdeki muştayı çıkarıp masaya koydum. Şu anda bu halime o kadar şaşıyorum ki.
Bu kadar soğuk ve duygusuz.
Masanın üstündeki "ben özel yapımım" diyen bıçağı alıp inceledim.
Masanın üstünde 5 tane vardı. Elime aldığım bıçağı hiç düşünmeden bacağına sapladım. Ama içimdeki öfke geçmiyordu. Bıcağı dizindeyken döndürdüm. Bağırması daha da kuvvetlendi. Bıcağı çekmeden ondan uzaklaştım.
Bence bu kadar yeter. Her ne kadar içimdeki öfke geçmesede ben daha fazlasını yapamam. Yani şu an için. Ama son hamle 5 yumruktan sonra. Rahatlıkla arkama döndüm.
Bana şaşkınlıkla bakan iki erkekle karşılaştım. E ben bile bu kadarını beklemezken onların bu kadar şaşırması doğal değil mi?
-Gerisi sizin beyler. Meriç ben eve geçiyorum.
Kafa salladı. Depodan çıkıp arabaya yöneldim. Şoföre eve gideceğimizi söyledim.
Eve vardığımda saat 8.30 du. Kapıyı çaldım. Tanımadığım bir kız açtı.
-Sen Bahar olmalısın. diyip kolumdan tuttuğu gibi içeri soktu.
-Eylül sen gelene kadar uyumayı reddetti. Ne desem dinletemedim kendimi. Yalvardım yakardım. Ulan ağlama numarası bile yaptım. Bana mısın demedi. Neymişsin sen yaa.. Ve hala burda mısın? diyip oturma odasına yönlendirildi.
