Limang oras na akong nakatunganga at nakatingin lang sa bintana ng sasakyan, kanina pa kami umalis ng bahay at hanggang ngayon hindi pa kami nakakarating sa bago kung school.
Hell yeah! Bago na naman nakakatamad na ng palipat lipat, pero wala akong magagawa ,dahil din yun sa kalokohan ko. Pero the heck lang eh no bakit sa boarding school pa nila ako inilipat! Ayoko dun! Masyadong boring! Wala yung baby ko at hindi ako makakala kwatya , don't get me wrong hindi yun baby na boyfriend! Like eew?! Im talking about my motorbike ! I will miss my babybike!!
"Sam baby I know na Hindi mo ma accept na bigla ka naming inilipat sa boarding school, its for your own go-"
"Hell no! For my own good?! Seriously?! Diba sabi ko ilipat niyo na akot lahat wag lang sa boarding school!" Hindi naituloy ni mama ang kaniyang sasabihin dahil sa pagsigaw ko. Mula pa kasi nung byumahe na kami nakabusangot lang ako dito sa tabi niya habang nagdridrive siya.
"Im sorry baby" malungkot na tumingin saglit sakin si Mama bago itinuon ulit ang pagmamaneho. Ughh! Bwisit! Si Dad kasi nakakainis! Parusa ko daw to!
"You are a disgrace into this family! Kelan kaba magtitino Samantha! For goddes sake babae ka pero bakit ka ganyan?! Wala na bang natitirang hiya jan sa sarili mo ha?! From now on you stay at a boarding school!"sigaw ni Daddy
"Hell no! Never! Why don't you even believe me? Its not my fucking fault dad!" Sigaw ko din
"That's final no but' s! " sigaw in dad
"No! You can't do this to me! No way!" Sigaw ko
"You have to listen to me Samantha!"
pagkatapos sabihin ni dad yun ay agad na akong umalis sa office niya at binalibag ang pintuan.
Sa dati kung school napaaway kasi ako, isang lalake na sobrang yabang ayun nabangasan ko ang mukha nasa hospital palang hanggang ngayon, hindi ko alam eh anak pala siya ng business partner ni Daddy ayun sobrang galit na galit si Dad sakin.
Napabuntong hininga ako ng naisip ko na naman and sagutan namin ni Dad kahapon.
Hindi na ako umimik at pinagmasdan na lang ang mga punong nadadaanan namin. Binuksan ko ang window at linanghap ang sariwang hangin, napapikit ako sa lamig nito, I need this , kailangan kong makapag isip isip.
**
"Samantha baby were here! Wake up" Rinig ko ang isang boses at yun ay si Mama kaya napamulat ako.
Agad naman akong lumabas ng kotse at humikab, hay nakaka antok , bigla akong napatigil ng may isang lalaking nakatayo sa harapan ko at seryosong nakatingin saakin kaya tinaasan ko naman siya ng kilay pero Hindi man lang nagbago and ekspresyon niya.
Hindi ko na lang siya pinansin at linibot ko na lang ang aking paningin sa buong school. Malawak na field, matataas na pader , malalaking gusali, at isama mo narin any masasamang tingin sakin ng mga estudyante. Tsk pahalata masyado, insecure! Basagin ko mukha niyo Jan eh!
"Sam baby be good okay I will miss you" paalam in Mama at hinalikan ako sa noo. Yinakap ko naman siya, kahit harsh ako Kay mama mahal na mahal ko parin siya, savior ko kaya siya😁
Nakipag usap saglit si Mama sa isang babae na nasa 40's siguro bago umalis.
“So you are Samantha Villamor?” tanong saakin ng babae
Tumango lang ako
“I am Mrs. Soul, the Principal of this Academy and I am glad to meet you Miss. I would like to welcome you here at Soul Academy! I hope you will enjoy your stay here” pagpapakilala niya. Napatingin naman ako sa kapaligiran, kamangha mangha nga ang paaralan na ito.
“I am very grateful to meet you too Ma’am. And thank you for welcoming me. I will sure enjoy!” sagot ko na lang kahit naman ang totoo ay naiinis ako dahil makukulong ako dito in two years!
Ngumiti naman siya at tumango
“Mr. Lee pakihatid na lang si Ms Villamor sa kanyang kwarto” wika ni Mrs. Soul
Tumango naman ang binata at tinulungan akong buhatin ang gamit ko but I refuse.
“No, I can handle this” wika ko
“As you wish” sagot niya at nauna nang naglakad. Wat the eff?
Nagpaalam na ako sa Principal at sumunod na din sa paglalakad. Panay naman ang tingin saakin ng mga estudyante. Its friday! Whoah so matatambay ako in two days here?! Gosh parang mamamatay ako kung iisipin ko yun!
“We’re here” sambit niya.
Napatitig naman ako sa kanya, hmm isang masungit na nerd! Naka eye glasses na parang kay harry potter eh!
“Oh. Okay!” sagot ko at linagpasan na siya at pumasok sa kwarto. Pero bago pa siya makalayo sumigaw na ako.
“Hey!”
Lumingon naman siya saakin na nakakunot ang noo.
“where is the key?” I asked
“Here” sagot niya at biglang-
“Catch!” sigaw niya binato ang susi, hindi ko agad nasalo at nahulog lang ito sa sahig dahil diko naman expect na ibabato niya!
“What the!” napasigaw ako
“my bad“ sagot niya at naglakad na siya paalis.
“WOW THANK YOU HA?!” sarcastic kung sigaw. Nakakainis siya!
Tinaas niya lang ang kanang kamay niya at bumaba na sa hagdan. Wtf did just happen?! Tsk ang kapal ng nerd na yun may araw din siya!
Wala akong magawa kaya tinuloy ko na lang ang tulog ko hehe. Hayssss ang lambot ng kama! Mamaya na ako mag ayos ng gamit, feeling ko kasi sobrang pagod ako sa byahe.
Naiinis ako ng masagi sa isip ko ang letcheng nerd na yun. Arrggg!!! Sino ba siya sa akala niya?! Pa cool hindi naman cool! Ang kapal nakakasira ng araw!
May weird feeling din ako ng makita ko siya. He look familiar...
No way he can’t be, magkalayong magkalayo ang ugali and-
Wait...
Why am I even thinking that nerd bitch.!! He’s not worth thinking.
I’d better go to sleep.
BINABASA MO ANG
#Expect the Unexpected (On-HOLD)
Teen FictionMay mga bagay talaga na kaya tayong baguhin, kung ano tayo noon at kung ano tayo ngayon. Samantha Villamor, isang babaeng nagkaroon ng isang bangungut sa kanyang buhay na kailanma'y hinding hindi niya makakalimutan. Ito ang bumago sa kanya, at ito...
