My guardian demon

Κεφάλαιο 13ο

"Ναι... μήπως θα μπορούσες να βρεις κάποια άλλη θεραπεία για βρικόλακες;" της λέω αμήχανα μετά από λίγη ώρα σιωπής αλλάζοντας θέμα.

Αυτή ανασηκώνει το φρύδι της ως ένδειξη ενδιαφέροντος.

"Είπες ότι αυτό το "συνέδριο" δε πήγε και τόσο καλά αλλά... ξέρεις μήπως υπάρχει... κάτι άλλο;" συνεχίζω.

"Σε νοιάζει πολύ;"

"Έλεγα μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;"

"Εάν μου πεις ποιος είναι ο βρικόλακας."

"Υπόσχεσαι να μην την πειράξεις;"

"Αναλόγως." λέει και εγώ την κοιτάζω με ένα βλέμμα όλο νόημα. "Καλά καλά το υπόσχομαι."

"Την Sarah την δάγκωσε ένας και την άλλαξε. Βασικά γι'αυτό ήρθα εξαρχής."

"Ενδιαφέρον... έχει πιει αίμα;"

"Εμμ... ναι... ξέρω ότι αυτό το κάνει πιο δύσκολο αλ-"

"Όχι." με διακόπτει λέγοντας σχεδόν αδιάφορα.

"Τι όχι;"

"Έχει πιει αίμα που σημαίνει όχι θεραπεία, κρίμα και την συμπαθούσα."

"Δεν πρόκειται να πεθάνει ξέρεις..." την κοιτάζω στραβά.

"Τώρα μου το χαλάς! Μα πόσο ξενέρωτη τέλος πάντων... πού είναι η δράση;"

"Μπορείς να κάνεις κάτι;" προσπερναώ το σχόλιό της. "τουλάχιστον για να μην την καίει ο ήλιος;"

Το σκέφτεται λίγο.

"Μπορεί και ναι... μπορεί και όχι..."

"Με διαφώτισες."

"Και αν σε βοηθήσω, τι κερδίζω;"

"Έναν πολύ ωραίο ψυχίατρο." ειρωνεύομαι.

"Χα-χα! Καλό, μαθαίνεις. Έχε χάρη που την συμπαθώ." λέει και κατευθύνεται προς μία πόρτα που υποθέτω ότι οδηγεί στο υπόγειο.

Κατεβαίνει κάτω και ύστερα από κάποια λεπτά ξανανεβαίνει με ένα ξύλινο κουτί και ένα μεγάλο, σκονισμένο βιβλίο στα χέρια της. Ανοίγει το κουτί και βγάζει ένα μενταγιόν με ασημένια αλυσίδα και ένα κατακόκκινο πετράδι.

"Αυτό θα αποτρέψει τον ήλιο από το να την καίει." λέει και μου το δίνει. "Λογικά." συμπληρώνει.

"Τι εννοείς λογικά;"

"Ε δεν το έχω δοκιμάσει κιόλας. Το πολύ πολύ να πεθάνει από εγκαύματα." λέει αδιάφορα.

Την κοιτάω με ένα ύφος που αν μπορούσε να σκοτώσει δεν θα ήταν ζωντανή τώρα... βασικά μπορεί να σκοτώσει αλλά άλλο αυτό.