My guardian demon

Κεφάλαιο 16ο

Πηγαίνω σπίτι και τρέχω κατευθείαν στο δωμάτιο του Brian.

"Είδα τι έγινε στον μπαμπά μου!" του λέω ενθουσιασμένη.

"Τι; Πώς;"

"Η Laura... είναι μάγισσα και μου έκανε ένα ξόρκι... ουσιαστικά ήταν κάτι σαν όνειρο."

"Και;"

"Είναι ζωντανός!" τσιρίζω χαρούμενη.

"Σοβαρά; Νομίζω ότι είδα ακριβώς το ίδιο όνειρο..."

"Αλήθεια;"

"Φυσικά και όχι, είσαι τρελή;"

"Ναι..." λέω παραξενεμένη. "Τέλος πάντων έστειλα μήνυμα στα παιδιά να έρθουν από εδώ μετά το σχολείο -και στον Jack έτσι για να γνωριστούμε, όση περισσότερη βοήθεια τόσο το καλύτερο-."

"Γιατί να έρθουν:"

"Για... να με βοηθήσουν να σώσουμε τον μπαμπά μου."

"Και πιστεύεις ότι θα θέλουν να ρισκάρουν την ζωή τους για εσένα;" λέει με ειρωνεία.

Τον κοιτάω χωρίς να μπορώ να βγάλω λέξη. Ήταν το τελευταίο άτομο που περίμενα να πει κάτι τέτοιο. Από χθες βράδυ έχει αλλάξει. Είναι άλλος άνθρωπος.

"Μπορώ να μάθω τι σου συμβαίνει; Από χθες μιλάς απότομα και τώρα πετάς βαριές κουβέντες που πάω στοίχημα ότι δεν τις σκέφτεσαι καν! Και για να ξέρεις δεν απαίτησα από κανέναν να κάνει τίποτα. Γι' αυτό θα έρθουν όλοι εδώ. Για να δω ποιος θέλει και ποιος όχι. Δεν βάζω ανθρώπους να κάνω κάτι που δεν θέλουν!" φώναξα και εκνευρισμένη πήγα στο δωμάτιό μου κοπανώντας την πόρτα πίσω μου.

Καθόμουν για ώρες και κοίταζα το ταβάνι του δωματίου μου σκεπτική. Η ώρα πέσασε τόσο γρήγορα που ούτε που κατάλαβα ότι είναι ήδη τρεις. Το κουδούνι της πόρτας χτυπάει και εγώ πηγαίνω να ανοίξω.

"Γεια." λέει χαλαρά η Laura και κατευθύνεται προς τον καναπέ.

"Γιατί μας φώναξες;" ρωτάει η Sarah και μόλις μπαίνει μέσα αρχίζει να ψάχνει για φαγητό.

"Καταρχήν θέλω την Laura για να θεραπεύσει την δαγκωνιά σου."

"Πεινάω." λέει αγνοώντας με ενώ τα μάτια της γίνονται κόκκινα.

"Πάρε αυτό." της δίνω ένα σακουλάκι με αίμα από ένα βαλιτσάκι.

"Που το βρήκες;" ρωτάει αυτή ενώ το απολαμβάνει.

"Ας πούμε ότι... μπορεί και να έκλεψα νοσοκομείο... τέλος πάντων Laura μπορείς;"

"Ευκολάκι." λέει η Laura και εμφανίζει το ραβδί της.