Azra

Park

Azra telefonu kapadı ve hava almak için bahçeye çıktı. Aklında tek bir soru vardı, yarın gidip gitmeyeceği. Özge'yi arayıp anlatmak istedi ama vazgeçti. Telefonun ekranına boş gözlerle bakmaya başladı. Sonra tekrar telefonu çaldı. Azra telefonu bir anda açtı ve konuşmaya başladı.

- Neyi bilmem gerekiyor, telefonda neden söyleyemiyorsun?

- Başkasından telefon bekliyordun heralde.

Telefondaki Kenan'dı, Azra sakin bir şekilde konuşmaya çalıştı.

- Numaramı nereden buldunuz?

- Ne önemi var numaranı nereden bulduğumun?

- Her neyse neden aramıştınız?

- Yarın öğlen beraber yemek yiyelim mi?

- Hayır, yemeyelim.

- Neden peki?

- Bir nedeni olması gerekmez.

- Peki, tamam ben yarın öğlen okulun önünde bekleyeceğim, kararını değiştirirsen diye.

- Boşuna beklemeyin yarın okula gitmeyeceğim.

- Hastanede mi olacaksın?

- Hayır hastanede de olmayacağım. Başka bir işim var. Hem ben neden hala size cevap veriyorum ki kapatıyorum telefonu iyi geceler.

Azra telefonu kapattıktan sonra kendi kendine tekrar o soruyu sordu neden telefonu kapatmayıp Kenan'la konuşmaya devam etmişti ki. Saçma davranıyordu. Hastaneye tam gireceği sırada telefonu yeniden çaldı , aklından bu gece ne de çok arayanım var diye geçirdi. Arayan önceki numaranın aynısıydı, arayan Kenan'dı ama Azra yine de telefonu açtı.

- Efendim, Kenan Bey?

- Numaramı kaydettin heralde. Yarın ne işin var?

- Söylemek zorunda değilim.

Azra bu sefer telefonu tamamen kapattı ve cebine koydu. Kenan ilk defa Azra'ya sinirlenmişti.

Sabahın ilk ışıklarında Kenan şoförünü çağırdı ve hastaneye gidiyoruz dedi.

Azra gece doğru düzgün uyuyamamıştı hala o parka gidip gitmemekte kararsızdı. Saatlerini düşünerek geçirdi ve gitmesi gerektiğine inandı.

Saat bire yaklaşırken Azra hastanenin önüne çıktı ama yine cesaret edip arabasını süremedi. Taksi durdurmak için yola çıktı. Tam bu sırada Kenan hastanenin önünde Azra'nın çıkmasını bekliyordu. Azra taksiye bindikten sonra Kenan onu takip etmeye başladı. Azra bir parkta inince Kenan garipsedi ve arabada beklemeye devam etti.

Azra parka doğru ilerlerken takım elbiseli bir adam Azra'ya yaklaştı. Elindeki silahı sırtına dayadı. "Tek kelime edersen ölürsün." dedi ve Azra'yı bir arabayı bindirdi. Kenan şoförüne "Şu arabayı takip et." dedi ve telefonuyla başka birine emir vermeye başladı.

Arabadaki sessizlikte Azra'nın telefonu çaldı, arabadaki adam Azra'nın çantasını aldı ve telefona baktı. Sırıtarak: "Baş belası kimse o arıyor" dedi ve telefonu çantaya geri koydu.

Issız bir yola girdiklerinde Kenan şoförüne önünü kes diye talimat verdi. Şoför hızlandı ve öndeki arabayı geçerek tam önünde durdu. Kenan'ın şoförü arabadan indi ve silahını çıkararak diğer arabaya doğru yürüdü. Adam ne yapacağını şaşırmıştı ki Azra bir anda kendini arabadan dışarı attı. Kenan arabadan indi ve Azra'yı kolundan yakaladı. "Arabaya bin!" diye bağırdı ve şoförüne işaret verdi. Azra bir silah sesi duydu ama dönüp bakmaya korktu. Kenan arabaya bindi ve Azra'yı sarstı. "Kendine gel." dedi birkaç kere ama Azra sadece ağlıyordu. Şoför arabaya bindi ve Kenan'la konuşmaya başladı.

- Adamlarınız geldi, yarım saat içinde ortalığı toparlarlar. İsterseniz gidelim?

- Tamam, eve sür.

Azra yol ilerledikçe sakinleşmeye başladı. Yavaş yavaş kendine geldi. Kenan'a döndü ve uzun sessizlikten sonra iki kelime söyleyebildi.

- Teşekkür ederim.

- Kendine geldiğine göre neler olduğunu anlatacak mısın?

- Ne olduğunu bilmiyorum.

- Azra, ben peşinden gelmemiş olsaydım şuan ölü olabilirdin.

Tam Azra cevap verecekken bir anda telefonu çaldı. Kenan Azra'ya fırsat vermeden çantasını aldı ve telefonu açtı. Sessiz kaldı Kenan, karşısındakinin konuşmasını bekledi.

- Azra parka neden gelmedin? Bana inanmıyor olabilirsin ama gerçekten bilmen gereken şeyler var. Yarın yine aynı saate seni bekliyor olacağım. Bu sefer karar vermeden önce iyi düşün.

Kenan tüm bunları dinledikten sonra telefonu kapattı ve Azra'ya döndü. Azra sessiz kalmayı tercih etti, Kenan çok sinirliydi ama yine de Azra'ya bir şey söylemedi.

Sessiz yolculuğun sonunda araba durdu. Azra camdan dışarı baktı ve Kenan'a döndü.

- Neredeyiz biz?

- Evimde.