Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

Το νησι του Παθους!

  Κάπου στον Πόρο....

- Καλά πως σου ήρθε να μου μιλήσεις στον πληθυντικό στη συνέντευξη? Δεν με είχες αναγνωρίσει?

Ο Άλκης χαμογέλασε πονηρά. Τρώγανε το πρωινό τους στο " παλιο συντριβάνι ". Ενα μικρό μαγαζάκι με παράδοση χρόνων στο νησί.

- Σε αναγνώρισα. Αλλά αυτό το ύφος άρμοζε στην περίσταση. Δεν ήθελα να το πάρεις πάνω σου οτι επειδή σε
δέχτηκα να εργαστείς.

- Και εφόσον ο Οδυσσέας μου είχε πει οτι θα ξεκινήσω εσύ γιατί με πέρασες απο συνέντευξη?

- καμία επιλογή προσωπικού, έστω και ενός ατόμου που κάνει πρακτική, δεν θέλω να γίνεται στην τύχη.  Θέλω να ελεγχέται.

- Ναι. Θες να περνούν όλα από τα χέρια σου. Το εχουμε καταλάβει αυτό. Και ήθελες να εναντιωθείς στον Οδυσσέα προφανώς!

- Έλλη γιατί θέλεις να χαλάσεις αυτή την ωραία στιγμή ?

- Δεν σου αρέσει να σου λένε την αληθεια! Δεν θελω να σε εκνευρίσω όμως. Θέλω απλά να καταλάβω καποια πράγματα.

- Τι άλλο θες να μάθεις?

Με κοίταξε κατάματα.  Το βλέμμα του ηταν συννεφιασμένο και συνάμα μελαγχολικό. Γιατί να είναι τόσο όμορφος? Ξέχασα τι ήθελα να ρωτήσω...

- εεε ξέχασα τι ήθελα να σου πω...

- ξέχασες ε? Έλα εδώ...

   Μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλι κ έχασα όλο τον κόσμο...δεν θυμόμουν τι ήθελα να πω ... γιατί ήμασταν εκεί... ποιο ηταν το όνομα μου... το φιλί του με έκανε να χάνω τον κόσμο...ήμουν τόσο ερωτευμένη... φοβόμουν οτι ο εκρηκτικός του χαρακτήρας και το δικό μου θράσος,κάποια στιγμη θα μας κάνανε να διαλύσουμε αυτό το τοσο όμορφο πράγμα που έχουμε... ήμουνα πολυ αυθόρμητη και δεν φιλτραριζα οσα έλεγα με αποτέλεσμα ο Άλκης να θυμώνει... δεν του άρεσε να του τα λένε έτσι ωμά... εγώ όμως είχα βαλθεί να αποκαταστήσω την σχεση του με τον Οδυσσέα.. οτι και αν ήταν ο Οδυσσέας, ηταν ο πατέρας του...δεν έπρεπε να έχουν τόσο άσχημη σχέση...

Η ημέρα ηταν υπέροχη. Ηλιόλουστη! Ανοιξιάτικη   ... ηταν πραγματικά σαν να μπαίνει η άνοιξη και στην καρδιά μου... ο Άλκης πρότεινε μετά το πρωινό της εξιλέωσης να περπατήσουμε ως το "ρολοι" του Πόρου! Η θέα εκεί πάνω ήταν απίστευτη! Έβλεπες τη θάλασσα, όλα τα ιστιοφόρα που ήταν προσαραγμενα στο λιμάνι και τον Γαλατά! Έβλεπες μέχρι κ το ξενοδοχείο μας στο Νεώριο! Η απλότητα αυτού του τόπου με είχε συνεπάρει. Ήθελα να μείνω εδώ για πάντα. 

- Η  θεα δεν σου θυμίζει λίγο την Ανωγη?

- αχ Ανωγη! Πόσο μου έλειψε!

- θες να σε πάω το Πάσχα μωρό μου?

- Δεν νομίζω οτι είμαι έτοιμη αγάπη μου! Ίσως το καλοκαίρι!

- Καταλαβαίνω! Καλά ...το βράδυ εδώ...έχει ακόμη πιο ωραία θέα ..

-  Να τα...πια ξεμοναχιασες εδώ πάνω Κύριε Ασημοπουλε.?

- Δεν θες να ξέρεις...

- τι εννοείς?

  Θα του βγάλω τα μάτια αν εννοεί την βρωμοιταλιδα! Το κάνει επίτηδες για να με ιντριγκαρει! Το κάνει για να ζηλεψω... δεν απάντησε μόνο με κοιτούσε κ χαμογελούσε πονηρά...

- δεν με ενδιαφέρει...μην μου πεις ( του είπα κ γύρισα απο την άλλη μεριά)

- Πεθαίνω όταν ζηλεύεις!

- Δεν ζηλεύω!

- Ποια νόμιζες οτι εννοούσα?

- Καμια!

- Πες μου...

- Καμια σου είπα....

Νευρίασα και άρχισα να κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά. Ο Αλκης έτρεχε πισω μου .

- Έλλη μην φεύγεις..  Έλλη σου μιλάω...

  Με πρόλαβε και με ακινητοποιήσε σε ένα τοίχο..

- Ύστερα εγω είμαι το κακομαθημένο...(μου είπε νευριασμένα)... Όταν σου μιλάω δεν θα φεύγεις...

- Αλκη άφησε με...

- θέλεις να σε αφήσω?

Εβαλε τα χέρια του κάτω απο το φορεμα μου κ πίεζε τους γλουτούς μου...

- Θα μας δει κανείς άσε με...

- Δεν με νοιάζει...εγω σε θέλω...

- Άλκη...

   Εκείνη την ώρα ανέβαιναν κάτι τουρίστες τα σκαλιά οπότε προσωρινά τη γλύτωσα... βασικά δεν ξέρω αν ήθελα να τη γλυτώσω... η παθιασμένη συμπεριφορά του Άλκη με εξιτάρει...δεν εχω ξανανιώσει τόσο ποθητή απο έναν άνδρα ..... αχχχ...τι θα κάνω !!! Μπορεί και να χάσω το μυαλό μου μαζί του!!!

Μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε.. τι θα γίνει με αυτούς τους δύο? Η σχεση τους ξεκινά Πολύ παθιασμένα... με ζήλια κ εντάσεις...
Στο τηλέφωνο δεν μάθαμε τελικά ποιός ήταν?  Επίτηδες έγινε.... μην μου αγχώνεστε....

Σύντομα η συνέχεια! Σας ευχαριστω πολυ!!! Καλο βραδυ!!!