Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

Η Οπτική του Αλκη

ΑΛΚΗΣ
  Σήμερα ήταν μια πολύ καλή ημέρα για εμένα. Πληροφορήθηκα από τον ιδιωτικό ντετέκτιβ που είχα προσλάβει ότι η Έλλη ήταν πραγματικό παιδί του Κύρου Ευστρατίου. Συνεπώς δεν ήταν η ετεροθαλλης αδερφή που έψαχνα. Ευτυχώς! Ήμουν πραγματικά πολύ χαρούμενος για αυτό. Όλα αυτά που ένιωθα για την Έλλη, θα με κανανε αυτομάτως διεστραμμένο αν ήτανε αδερφή μου. Την ήθελα δικη μου. Την έβλεπα άκρως ερωτικά.

  Το βραδυ ειχα να παω στη δεξιωση. Πρεπει να σκεφτω πως θα πλησιασω τον Φραντσεσκο. Πρεπει οπωσδήποτε να γινει συνεργατης μου. Ζητησα απο την Ελλη να μου παρει το κουστουμι απο το καθαριστηριο.

  Την ησυχια μας κάποια στιγμή διέκοψε ο Οδυσσέας. Αυτός ο ανθρωπος ήρθε να μου χαλάσει τη διάθεση. Δεν εξηγείται αλλιώς.  Την πλήρωσε η Έλλη χωρίς να φταίει. Αλλά ήμουν τόσο εγωιστής για να παραδεχτώ ότι της συμπεριφερθηκα  σαν κρετινος. Ένας μικροκαυγας μας ο οποίος κατέληξε σε ανακωχή συν το γεγονός ότι η μητέρα της Ερρικας αρρωστησε με έκανε να της προτείνω να με συνοδέψει το βράδυ. Εκεινη δεχτηκε. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να την έχω από κοντά. Την βοήθησα να διαλέξει το κατάλληλο φόρεμα για την περίσταση. Ήταν εκθαμβωτική. Πρεπει να έμεινα με ανοιχτό το στόμα σίγουρα πάνω από 5 λεπτά.

  Στην δεξίωση όλα κύλησαν ομαλά. Το ζεύγος Ντι Μάριο φάνηκε να συμπαθήσε παρά πολύ την Έλλη. Μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα να παρουσιάσω την Έλλη ως αρραβωνιαστικιά  μου. Έτσι πιστεύω θα έπειθε πιο εύκολα τον Φραντσέσκο να διαλέξει εμένα κ όχι τον Λεωνιδη. Παρεμπιπτόντως αυτός ο λυγουρης κοιτούσε την Έλλη σαν ξερολουκουμο. Ήταν μια καλή ευκαιρία να την προφυλαξω από τα δόντια του.  Η Έλλη έμοιαζε να αγνοεί τα βλέμματα του Λεωνιδη και συζητούσε με την Ερμινα. Όταν άκουσε να την αναφέρω ως αρραβωνιαστικιά μου παραλίγο να με σκοτώσει. Είχε γίνει έξω φρενών. Τελικά όμως την έπεισα με μια δελεαστική πρόταση. Την έπεισα με κάτι που δεν θα μπορούσε να αρνηθεί.  Της πρότεινα να τη βοηθήσω να ανακάμψει την εταιρεία του πατέρα της, αν συνέχιζε να υποδύεται την αρραβωνιαστικιά μου.
Και εκεί που νόμιζε εκείνη ότι θα ξεμπερδέψει τόσο γρήγορα μαζί μου της είπα ότι θα πάμε μαζί Πόρο.
Το κανόνισα χωρίς να τη ρωτήσω και αυτό την έκανε έξαλλη! Η καλύτερη μας στιγμή όμως ήταν όταν τη φίλησα... μου αρέσει τόσο πολύ να την βλέπω να θυμώνει, να αναψοκκοκκινιζει, να έρχεται σε δύσκολη θέση και να μην ξέρει πως να αντιδράσει. Αχ να ξερε τι την περιμένει στο ταξίδι μας!!!

Αυτή λες και το μυρίστηκε ότι θα της κάνω τη ζωή δύσκολη την επόμενη μέρα δεν ήρθε στο γραφείο. Ισχυρίστηκε ότι είναι άρρωστη. Να δεις που την πείραξε το ποτό. Και της είπα να μην πιει τόσο πολύ... λες να μην έρθει στο ταξίδι? Θα στη φτιάξω εγώ....

Ωχ τι γίνεται Τώρα? Θα πάνε στο ταξίδι? Η Έλλη θα τη σκαπουλαρει προσποιουμενη την άρρωστη?