Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

Δινη

Αυτος ο ανθρωπος συνεχως με εκπλησσει! Ειναι σαν την κινουμενη αμμο..εκεί που νομιζεις οτι πατας γερα στα ποδια σου σε ρουφα κ σε καταπνίγει... στο Λονδινο οχι μονο σπουδαζε αλλά δουλευε και σαν υπαλληλος του πατέρα του? Αυτο και αν ειναι απιστευτο! Εγω τον ειχα για ντιβα και ψωναρα και αυτος κουβάλαγε κουτες.... εχει ανεβει πολυ στα ματια μου...μηπως τον εχω παρεξηγησει? Μηπως δεν ειναι ο εκμεταλλευτης που νομιζω? Οι φοβιες μου με κανουν ακομη πιο ανασφαλη και γινομαι αποτομη μαζι του! Ξαφνικα σκονταφτω σε ενα χαμοκλαδο και πεφτω μπροστα του. Εκεινος γελαει, εγω νευριαζω και τον ριχνω κατω. Αρχιζω γελαω εγω γιατι επεσε πολυ αδεξια! Μου λεει οτι θα το πληρωσω...αρχιζει και με γαργαλαει...δεν ξερω αν αυτή η θερμη που νιωθω προερχεται απο τη ντροπη μου η το γαργαλητο η απο κατι αλλο... πλησιαζει αποτομα προς το προσωπο μου....θα με φιλησει παλι? Πως θα γινει να εξαφανιστω? Γιατι το κανει αυτο?

- ελλη...(μου μιλαει τοσο αισθησιακα)

- ε το κινητο μου χτυπαει...

Δεν ηταν δικαιολογία. Οντως χτυπούσε. Με βοηθησε να σηκωθω.

- Ελα Ολια τι εγινε? Με ποιονννν? Ε θα σε παρω εγω μετα.... φιλακια...
Λοιπον Αλκη αντε να βγαλουμε κανα δυο selfie να τελειωνουμε...

- ναι.

Με κοιταξε τοσο αγρια. Τον ξενερωσα. Θεε μου θα με μισησει στο τελος. Καλυτερα! Ειναι το αφεντικο μου. Ειναι οικογενειακος φιλος... δεν ειναι ατομο για να μπλεξεις... ειμαι ψυχοπαθης... δεν παω καλά...

Η Ολια μου ειπε οτι βγηκε με τον Τηλέμαχο. Τι κουλο! Απο που κι ως που! Πρεπει να παω γρηγορα στο ξενοδοχείο να μιλησω μαζι της.

- Ας πουμε οτι το ξεχασαμε στην Ερμινα...Βαριεμαι να βγαζω selfies σαν κανένας εφηβος...

- Με δουλευεις Αλκη? εσύ φαγωθηκες να ερθουμε εδω...

- Αλλαξα γνωμη...παμε...

Με αφησε να κοιταζω σαν χανος και προχωρησε μπροστα μονος του. Εχει θυμωσει πολυ. Σαν μωρο φερεται.. με εκνευριζει...

- περιμενε με...ερχομαι...

Στον γυρισμο δεν ειπε λεξη. Με επιασε κ εμενα το πεισμα μου και δεν μιλουσα. Γυρισα το κεφάλι μου στο παραθυρο και κοιτούσα εξω...