Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

Αναπολώντας. . .

Αλκης

  Το ταβερνάκι που καθισαμε είναι ενός πελάτη μου. Ξέρω ότι έχει πολύ ωραιο φαγητό. Το επισκέπτομαι κάθε φορά που έρχομαι στον Πόρο. Η Έλλη εκπλήσσεται. Νομίζει ότι δεν είναι του γούστου μου τέτοια μέρη. Με εχει για ψηλομυτη...Στην αρχή φαίνεται σφιγμενη αλλά όταν ο σερβιτόρος φέρνει τσίπουρο εκείνη γελάει. Αυτό και αν δεν το περίμενε από εμένα! Η αλήθεια είναι ότι στην Ιθάκη συνήθιζα να συντροφευω τον παππού μου με τσιπουράκι κάθε καλοκαίρι κ Πάσχα που πήγαινα. Η Έλλη δεν το γνωρίζει και εγώ της κάνω πλάκα ότι θα πιω πρώτη φορά.  Φαίνεται να το διασκεδάζει ιδιαίτερα.

- Εσύ έχεις ξαναπιει Ελλη;

- Ναι αμέ. Με την παρέα μου πηγαίνουμε αρκετά συχνά σε ουζερί. Θυμάμαι μια φορά, νομίζω 28η Οκτωβρίου ήταν που φύγαμε με πολύ άσχημο μεθύσι. Μια κοπέλα από την παρέα κατέληξε στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου.

- τόσο πολύ ήπιατε?

- ειχαμε πιει πολυ αλλά εκείνη ειδικα  τα κατεβαζε κ χωρίς νερό!

- γερά ποτήρια!

- χαχαχαχα. Ναι τι να σου πω ...

   Η ώρα περνούσε ευχάριστα.  Συζητήσαμε πολύ για το παρελθόν. Είπαμε για την Ιθάκη. Για το πώς περνούσαμε στο χωριό των πατεράδων μας. Είχαμε και οι δυο ιδιαίτερη αγάπη στο νησί. Σχεδόν κάθε Πάσχα πηγαίναμε εκεί. Το Πάσχα   στην Ιθάκη  δεν σε δελεαζει με φαντασμαγορικά εθιμα όπως τό σπασιμο των κανατών  στην Κέρκυρα η ο ρουκετοπολεμος στη Χίο, αλλά έχει μια απλότητα , μια κατάνυξη που σε συνεπαίρνει και βιώνεις με μοναδικό τρόπο τα παθη του Χριστού! Ειδικά την Μεγάλη Παρασκευή ανεβαίναμε στην Ανωγη. Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό της Ιθάκης , όπου εκεί βρίσκεται η Εκκλησία της Θεοτόκου με το υπέροχο Βενετσιάνικο της καμπαναριό. Είχα κάπου στα 5 χρόνια να κάνω
Πάσχα εκεί. Θυμάμαι είχα τσακωθεί με τον Οδυσσέα κ είχα φύγει για Αγγλία. Δεν άντεχα να ζω αυτό το φιάσκο κάθε μέρα. Δεν άντεχα τις απιστίες του.

- Σαν να μελαγχολησες λίγο Άλκη!

- Ναι. Συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου έλειψε το νησί, το σπίτι μου εκεί, ο συγχωρεμένος ο παππούς.

- ο παππούς  Ταξιάρχης! Αχ πόσο μου λείπει! Σπάνιος άνθρωπος! Είχε μια αγκαλιά για όλους!