Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

"ΘΥΕΛΛΑ"

Περπατώντας για το σπίτι συλλογιζομουνα όσα συνέβησαν σήμερα στο γραφείο. Ο Άλκης ήταν τόσο όμορφος. Γιατί να είναι τόσο όμορφος? Χανομουν στις πράσινες θάλασσες που είχε για ματιά κάθε φορά που τον κοιτούσα... πως μπορούσε να έχει πρόσωπο αγγέλου και συμπεριφορά διαβόλου? Μήπως ήμουν λίγο προκατειλημμένη απέναντι του? Μήπως η συνεργασία μας θα όδευε σε ομαλό μονοπάτι? Θα ήταν σαν χαμένος αυτή τη στιγμή! Είχε πληροφορηθει κάτι που του ανέτρεψε όλη τη ζωή. Είχε μια αδερφή! Θεέ μου αυτος ο Οδυσσέας πως εχει πικρανει έτσι την οικογένεια του! Το μυαλό μου αυτόματα ταξίδεψε σε κάποιες στιγμές του παρελθόντος....

Πριν 5 χρόνια...

"- Ελισσαβετακι μου δεν πας να προσκαλέσεις τον κύριο Οδυσσέα και τα παιδιά να έρθουν το βραδυ από εδώ μετά την ανάσταση. Μου είπε ο πατέρας μου.

- Να πάω βρε μπαμπά αλλά τα παιδιά είναι μεγάλα πια θα θέλουν να πάνε για κανένα ποτό.

- Έλα δεν πειράζει. Εσύ κανε το καλό και ρίξτο στο γιαλό.

- χαχαχα μπορώ να ρίξω τον Άλκη στο γιαλό?

- χαχαχα τι σου έκανε πάλι? Κοτζαμ μαντραχαλος με εσένα το παιδάρελι ασχολείται?

- μπαμπάαααααα δεν είμαι μικρή πρώτον και δεύτερο αφού ξέρεις ότι υπάρχει αμοιβαία αντιπάθεια.

Ο πατέρας μου συνέχισε να γελάει. Πίστευε ότι ο Άλκης μου συμπεριφερόταν έτσι γιατί με ήθελε. Φαντάσου να με μισούσε τι θα έκανε.

- Μπαμπά την προηγούμενη φορά με έβαλε σε μπελάδες. Είπε ψέμματα και εσείς με τιμωρησατε.

- Έλλη μου δεν είσαι μωρό αλλά δεν είσαι και ενήλικη. Πρέπει να προσέχεις. Δεν μπορείς να τριγύρνας μόνη στις ερημιές. Ο Άλκης καλά έπραξε και μας το είπε.

- Βρε μπαμπά καλά να φοβόμαστε στην πόλη αλλά να φοβόμαστε και στο χωριό? Εδώ τους ξέρουμε όλους
και είναι τόσο ήρεμα.

- ο κίνδυνος παραμονεύει παντού. Δεν λογαριαζει τοποθεσίες. Έγινα σαφής?

- εντάξει. Πήγαινω να τους το πω.

Είχε δίκιο ο πατέρας μου για την επικίνδυνοτητα της ώρας και του τόπου αλλά εγώ πάντα είχα μια τάση προς την απομόνωση. Μου άρεσε να περπατώ μόνη μου στη φύση, να θαυμάζω το μεγαλείο της. Στο χωριό ειδικά είχε ένα σημείο με ένα ρυακι το οποίο λάτρευα να το επισκέπτομαι. Καθόμουν με τις ώρες από μικρή και χαλαρωνα. Το μέρος αυτό με ενέπνεε.