Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

"Καλη Αρχη "

    Η Δευτέρα έφτασε πολύ γρήγορα. Το άγχος και η αγωνία μου έφθασαν στο ζενίθ. Είχα να αγχωθω απο το τι να φορέσω μέχρι πως να συμπεριφερθω. Ποιό ηταν άραγε το πιο κατάλληλο dresscode? Εν τέλει,  φόρεσα κάτι κλασσικό. Ένα πολυ κομψό μαύρο φόρεμα σε ίσια γραμμή με μαύρες γυαλιστερές γόβες. Βαφτηκα απαλά και έπιασα το μαλλί μου ψηλά. Το ξανθό μου μαλλί και η λευκή μου επιδερμίδα κάνανε αντίθεση με την μαύρη μου επιλογή. Παρόλο που ήταν Μάρτιος η σημερινή μέρα ήταν αρκετά ζεστή. Χρειάστηκε να πάρω δύο μέσα μεταφοράς για να φτάσω στον προορισμό μου.  Ο φόβος μου για την οδήγηση με εμπόδισε να χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητο που μου  χάρισε λίγες μέρες πριν το μοιραίο ο  πατέρας μου.  Νόμιζα οτι αν πιάσω τιμόνι οτι θα μου ερχόντουσαν συνέχεια εικόνες απο το τροχαίο. Όχι ηταν πολύ νωρίς...
   Μετά απο 45 λεπτά έφτασα στην εταιρία του Οδυσσέα. Από την βιασύνη μου μην αργήσω έπεσα πάνω σε έναν κουστουματο. Ζήτησα συγγνώμη και έφυγα πολυ βιαστικά. Αυτός κάτι μουρμούρισε. Μάλλον θα με έβριζε ο χριστιανός. Ανέκαθεν ήμουν λίγο επιρρεπής στις ζημιές και στα μικροατυχηματα. Σε συνδυασμό με το άγχος μου είχα μετατραπεί σε τυφώνα. Ο "τυφώνας ελλη" οπως με αποκαλούσε η κολλητή μου η Όλια.
    Έφυγα άρον άρον για τον τρίτο όροφο όπου βρισκόταν το γραφείο του κυρίου Οδυσσέα. Την ώρα που έφτασα στεκοντουσαν καμια εικοσαριά κοπέλες απέξω. Επικρατούσε ένας χαμός. Ρώτησα μια κυρία που φαινόταν να ήταν υπάλληλος της εταιρίας. Μου είπε οτι γινόταν συνέντευξη για τη θέση της γραμματέως.

-Ορίστε;;;; κόντεψε να μου πέσει το σαγόνι. Ο κύριος Οδυσσέας που είναι; ρώτησα την κοπέλα.

- ο κύριος Οδυσσέας λείπει εκτάκτως σε επαγγελματικό ταξίδι.

- και ποιος διεξάγει τις συνεντεύξεις;

- ο κύριος Άλκης. Ο γιός του κυρίου Οδυσσέα.

Δεν γίνεται...κάποιος μου κάνει πλάκα. Μήπως  να έφευγα....;

Νομίζω οτι θα πάθω εγκεφαλικό. Λες αυτός ο ξιπασμενος να οργάνωσε επίτηδες τις συνεντεύξεις για να μου κάνει σπάσιμο. Ακόμη να μου το κρατάει μανιάτικο άραγε;
Πριν Χρόνια στο χωριό του πατέρα μου με φίλησε και εγώ τον χαστουκισα. Και ήμουν μολις 16 χρονών και αυτός 22. Ο τρόπος που με φίλησε με ειχε κάνει να νιώσω πολύ φθηνή. Έκτοτε με απέφευγε οπως ο διάολος το λιβάνι. Πρέπει να ήμουν από τις λίγες γυναίκες που του είπαν όχι και θίχτηκε ο ανδρικός εγωισμός του.

     Η αγωνία μου παρατεινοταν όσο η ώρα περνούσε. Κοπέλες μπαίνανε και βγαίνανε με κατι μουρακλες μέχρι το πάτωμα. Άκουγα  τις λέξεις "κουκλος" και "αυστηρος". Σίγουρα ήταν ο Άλκης αυτός που περιέγραφαν. Απο μικρός ήταν πολύ όμορφος , μελαχρινός, με πράσινα μάτια. Θύμιζε πιο πολύ άτομο απο Ισπανία παρά απο Ιθάκη.
 

Η γραμματέας φώναξε το όνομα μου και η ονειροπόληση μου διεκόπη βίαια.
Κουράγιο Ελλη μην μασας!!!