Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

Μια μέρα ακόμη...

   Αλκης

   Αυτή η γυναίκα έχει βαλθεί να με τρελάνει. Μου κάνει σκοτσεζικο ντουζ! Τέτοια καψονια ουτε στο  στρατό... το ευχάριστο είναι όμως ότι ζήλεψε την Πωλα...αυτο είναι αναμφισβήτητο... εκεί που φιλιομασταν ξαφνικά με απωθήσε και μου είπε ότι τη φίλησα για να σβήσω τη φωτιά που μου άναψε η Ιταλιανα... εκεί δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω η να αρχίσω τις φωνές... μας παρακολουθούσαν όλοι οπότε προτίμησα να φύγω ήρεμα.

- Φραντσέσκο Ερμινα Εμείς θα φύγουμε. Έχω υποσχεθεί στην Έλλη μια βόλτα στο νησί.

- Ναι να πάτε. Κ οπωσδήποτε στο λιμανάκι της αγάπης. Περιμένω να δω φωτογραφίες σας μολις ξανασυναντηθούμε.(Είπε η Ερμινα)

- οκ. Θα βγάλουμε (ειπα)

- Γεια σας παιδιά.  Ευχαριστούμε πολύ για τη βόλτα. Ήταν όλα υπέροχα (Είπε η Ελλη) .

Χαιρετησαμε και τους υπολοιπους και φύγαμε. Η Ερμινα με τον Φραντσέσκο θα γυρνούσαν σήμερα κιόλας πισω γιατί τους έλειψε η μικρή... κλασικοί χαζογονεις...δεν κάνουνε ρούπι χωρίς το παιδί τους...οσο και να προσπάθησαν να να αποδράσουν σε ένα ρομαντικό weekend!

  Η Πωλα και ο Λεωνιδης θα έμεναν στο νησί. Μακάρι να ταιριαζανε και να μας άφηναν στην ησυχία μας. Η Πωλα αν και ήταν πολύ όμορφη, δεν με ενθουσίαζε γιατί ήταν το στυλ της γυναίκας που θέλει συνεχώς να τραβά τα βλέμματα των αντρών. Πέρα από την ομορφιά δεν είχε κάτι άλλο να προσφέρει. Δεν είχε την σπίθα που είχε η Έλλη.  Ελπίζω ο Λεωνιδης να της γίνει κολαουζο για να πάψει να ασχολείται με την Έλλη.

  Μπήκαμε ξανα στο σκαφος της επιστροφής αυτή τη φορά... μολις κατεβήκαμε είπα στην Έλλη.

- θα πάμε κάπου για φαγητό. Πεινάς Έτσι?

-όχι ιδιαίτερα. Αλλά εσύ πρέπει να πεθαίνεις της πείνας. Ακούω το στομάχι σου από χιλιόμετρα.

- Ναι κάποια μου έκοψε την όρεξη πρωί πρωί... και έμεινα νηστικός...

- εγώ φταίω που εσύ είσαι ξεροκέφαλος?

- θες να μου κόψεις και τη μεσημεριανή όρεξη?

- ωχου... Δεν θα ξαναμιλήσω. Παμε όπου θες!

-  να το δω και να μην το πιστέψω...

Η Έλλη ξυνισε τη μούρη.

- γελοιε..   (ψιθύρισε)

- δεν άντεξες παραπάνω Ε?

Μου πέταξε την τσάντα της στο κεφάλι. Εγώ έπεσα κάτω. Κάνοντας τον αναίσθητο.

- θεε μου είχα το αρωμα μεσα. Λες να του έσπασα το κεφάλι. (Είπε η Ελλη)
Άλκη Αλκη είσαι Καλά? Συγγνώμη. Σήκω πάνω. ΑΛΚΗΗΗΗ...

Μου έψαχνε το κεφάλι γεματη ανησυχια και εγώ άρχισα να γελάω...

-Δεν υπάρχεις! Φοβήθηκα ότι κάτι έπαθες! (Είπε η Ελλη)

- χαχαχα έπρεπε να δεις το πρόσωπο σου. Χαχαχα..

- είσαι βλάκας!

- αφού τόσο με αντιπάθεις θα ήταν ευκαιρία να με ξεφορτωθείς... ( την πλησίασα απειλητικα)

- δεν σε αντιπαθώ. Απλά μου σπας τα νεύρα κάποιες στιγμές..  λοιπόν ας φαμε και ας επιστρέψουμε ο καθένας σπίτι του. Η αποστολή μας τελείωσε. Το ζεύγος Ντι Μάριο θα φύγει από τον Πόρο.( πάλι με απέφευγε αλλά δεν θα της περασει)

- εμείς όμως θα μείνουμε.

- Γιατί?

- Η Ερμινα περιμένει να τις δείξουμε φωτογραφίες  μας από το λιμανάκι της αγάπης.

- πλάκα μου κάνεις τώρα....

- καθόλου πλάκα. Της το υποσχέθηκα.

- ελεος ρε Άλκη

- Μια μέρα ακόμη Έλλη...μια μέρα ακόμη....

Μια μέρα ακόμη...τι λέτε να συμβεί? Ακούω σχόλια!!!